Het wapen ligt voor me op tafel, terwijl ik behoedzaam de patronen ernaast leg. Twee hulzen gevuld met kostbare substantie die ervoor moeten zorgen dat de strijd voor eens en voor altijd gestreden is. Er is nog tijd, het is nog niet te laat. Ik zal ze wel krijgen. Ze kunnen niet meer vluchten. Wat is heerlijker dan dit? Ik kan n...

Het was niet heel druk op de begrafenis, maar gelukkig waren er toch een aantal mensen gekomen. Niets leek Jochem zo treurig als een begrafenis waar geen hond kwam opdagen. In het geval van zijn vader, een norse en stugge man, zou hem dat niet heel erg verbaasd hebben, maar toch deed het hem goed dat hij niet vergeten werd. Hij ...

Met haar handen wreef ze over de afgebladderde lak. De roestsporen waren, net als de planten, de lak aan het overwoekeren, dacht ze met enige melancholie. Meteen daarna dacht ze dat dat natuurlijk niet het geval was, aangezien de corrosie onder de lak vandaan kwam. In ieder geval was er inmiddels bijna net zoveel roest als lak z...

Er was eens in een land hier niet eens zo heel ver vandaan een geweldig mooi meisje met de mooiste ogen van de wereld. Uit de hele wereld kwamen mensen naar het meisje en haar mooie oogjes kijken. En ze waren het er allemaal over eens; Dit meisje moest wel de mooiste ogen van de wereld hebben. ~Het Meisje met de mooie Ogen~ Het ...

Er was niet veel tijd meer. Erik wist het. De hele stad wist het. Hoeveel tijd hadden ze nog? Uren? Nee, zeker niet. Eerder minuten Minuten die voorbij vlogen met een onwaarschijnlijke snelheid, terwijl de vijand steeds verder oprukte. Erik keek naar alles wat ze bereikt hadden. De muren van het kasteel waren hoog en stevig, maa...

Ze voelde zich ontspannen en blij van het meer. Het zachte, donkere water had haar geholpen om te kalmeren en haar geest was nu helemaal rustig. Weg van de rumoerige, wereld van de catwalk lag ze te luisteren naar het zachte geklots van de golven. Ze voelde zich vredig. Alleen. Ongehinderd en vrij. Vrij om niets anders doen dan ...

Ik denk bijna de hele tijd aan de dood, als iets wat aan me zuigt tot ik er niet meer aan kan ontkomen. Het leven is zo fragiel dat het bijna een droom is, terwijl de dood alomtegenwoordig is en naar mijn aanvoelen oneindig is, terwijl het leven maar heel kort is. Als kind ervoer ik al angst voor de dood en het gevoel dat de doo...

Ergens was er iets in mij geknapt. Wat precies en wanneer dat kan ik niet duiden, het was alsof er stukjes ontbraken uit mijn levenspuzzel. Wanhopig probeerde ik de stukjes in te vullen, maar het lukte mij eenvoudigweg niet. Ik werd wanhopiger, analyseerde mijn leven op zoek naar antwoorden, maar kreeg er enkel meer vragen voor ...

Het was een gekwetter van jewelste op de plas. De lente was begonnen en op het water vierden alle eendjes feest. Alle eendjes waren na een lange periode van geduld uit hun eitjes gekropen. Al een paar dagen waren ze nu bezig om te wennen aan het water. De jonkies vonden het geweldig. Joelend sprongen ze van de kant het water in,...