De natuur heeft vele geheimen en sommige zijn best lekker. Zo zijn er eetbare planten waarvan je het niet had verwacht. De eerste die ik hier zal bespreken zijn Dahlia's.

De dahliaknollen werd oorspronkelijk gegeten door de Azteken die ze gebruikten als aardappelen. Zij noemde ze ‘Acocotli’ of ‘cocoxochitl. Ze werden later in 1789 ingevoerd door de Spanjaard Francisco Hernadez, die tevens ook de lijfarts was van Spaanse koning Phillip II, maar hij vond ze niet lekker. Ze werden wel gebruikt om siertuinen aan te leggen. Dit werd vooral populair toen de vrouw van Napoleon, Joséphine de Beauharnais, grote interesse kreeg voor deze prachtige bloemen.

Niet alleen de knollen maar ook de bloemblaadjes zijn eetbaar en kan je verwerken in een salade of zelfs dahliagelei mee maken.

Er bestaan niet veel recepten ivm dahliaknollen. Dit vooral omdat ze lang moeten koken (30 à 50 min) en niet iedereen de smaak even lekker vindt. Maar toch zeker het proberen waard.

Ik heb al recepten online gevonden waarin probeersels als ovenschotels en confituur worden gemaakt en zelfs zalfjes. Omdat er meestal geen resultaat staat ga ik veiligheidshalve geen links plaatsen. Ik zal wel mijn boeken eens na pluizen of er hierover iets terug te vinden is.

Dit is de dahlia die ik in mijn tuintje heb staan. De dahlia Roxy. De bloemblaadjes staan meer open tegenover de pompon dahlia's. Vanwege hun open hartjes zijn ze ook bijvriendelijker.

Veel experimenteer plezier!