http://nos.nl/artikel/2084835-hulp-zelfdoding-bij-voltooid-leven-blijft-strafbaar.html
Persoonlijk vind ik dat onzin, maar goed de wet beslist in dit geval dat het strafbaar blijft en voor mij maakt het niets uit. Ik ga er geen hulp bij vragen en zou het ook niet eens kunnen krijgen, want geen rechtbank of arts zal dus een reden zien om mij daar gelijk in te geven. En dat hoeft van mij ook niet. Ik doe het over een paar jaar toch en sowieso zonder hulp, zoals ik inmiddels 36 jaar terug al besloten heb.
Het leven en het lichaam is van de persoon, wiens leven en lichaam het is. En van niemand anders. Die persoon heeft er meegedaan wat zij/hij wilde en heeft geleefd zoals zij/hij wilde en heeft naar mijn mening dus ook het volste recht om te besluiten hoe en wanneer daarmee te stoppen.
Waarom zou je ongeneeslijk ziek of vreselijk moeten lijden voor je hulp kunt krijgen om een einde aan je leven te maken? Als iemand dood wil dan gaat zij/hij toch wel dood. En door mensen die eventueel willen helpen, zodat het pijnlozer en sneller kan gaan, daar toestemming voor te geven ben je volgens mij dus humaan bezig. Natuurlijk is het logisch dat er controle en toestemming moet zijn. Het moet geen bende worden. Maar als je als mens aangeeft, en waar mogelijk met vol verstand, dat je eigenlijk wel klaar bent met je leven dan moet het toch mogelijk zijn dat je daarbij geholpen kunt worden? Jeetje, toen ik mijn auto aan gort reed en daarmee mijn bekkie ook zwaar beschadigde had de schade ook dermate groot kunnen zijn dat ik bijvoorbeeld nooit meer had kunnen lopen. Nou, dan had ik toch echt ter plekke gevraagd om een spuitje en als ik die niet had gekregen dan had ik er op een andere manier een einde aan gemaakt, maar dood was ik dan toch echt gegaan. En heel erg snel ook.
Het gaat erom dat ik vind dat je als mens zelf moet kunnen beslissen of je wel of niet wenst te leven. Bij mij komt er ook echt geen arts aan te pas en ik doe het absoluut pijnloos, maar ik heb van een zeker iemand die mij erg dierbaar is en die hier vroeger ook schreef een verzoek gehad dat ze mij op dat moment bij wil staan. Onwijs lief van haar, al heb ik er geen hulp of mentale bijstand voor nodig, maar stel dat ik daar wel ja tegen zou gaan zeggen. Dan is ze wel strafbaar. Of dan toch weer niet? Dat is me onduidelijk.
De commissie-Schnabel wil vanwege de "veiligheid, deskundigheid en toetsbaarheid" niet dat familieleden of vrienden kunnen worden ingeschakeld.
Familieleden van mij krijgen het vooraf en achteraf niet te horen. Het gaat ze geen donder aan of ik dood ben. Alsof ik ze na mijn dood wel zou mogen. Echt niet.
Waarom moet er een reden zijn om vroegtijdig te willen stoppen met leven?
Ik heb er geen echte serieuze redenen voor, behalve dat ik het besloot toen ik 20 was en het gewoon ook wil. Ik wil gewoon niet oud worden. Wil niet een karikatuur van mezelf worden. Wil niet dat het echt geen gezicht meer is om mini te blijven dragen. Wil mijn haar niet zien minderen, wil mijn lijf niet zien verouderen. Dat wil ik gewoon niet en dus gaat dat ook echt niet gebeuren. Geen denken aan. Ik wil er gewoon nog altijd redelijk aantrekkelijk uitzien als ik ga. Niet dat ik als dode een date zal krijgen met een andere dode, want dood is in mijn ogen ook echt dood en niets anders, maar ik wil er dan wel een beetje leuk uitzien nog. Vind het al erg genoeg dat het koppie en het lichaam er op den duur toch minder prettig gaan uitzien naarmate je langer dood bent, maar dan ben ik toch al dood en dus kan ik me daar dan niet echt meer zo aan ergeren. Maar ik maak me alleen wel een beetje zorgen over hoelang het duurt voor ik gevonden wordt. Dit dus mede vanwege het uiterlijke plaatje dat ze dan zien op het moment dat ze me vinden. Maar goed, daar vind ik wel een oplossing voor. En ik moet nog even regelen wat er daarna met mij gebeurd. Ben licht claustrofobisch en wil dus niet in een kist onder de grond en heb niet mijn best gedaan om een goed figuur te behouden om het door een crematorium te laten verpesten. Persoonlijk mogen ze me na mijn dood dus aan de wilde dieren voeren, maar ja … ook dat zal dan ten koste van mijn lichaam gaan. Ach, ik vind wel een oplossing. Mijn testament is ook al klaar en al het geld gaat naar het Yad Vashem en alle andere bezittingen die gaan gewoon naar de op dat moment dichtstbijzijnde kringloopwinkel. Alles welteverstaan. Meubels, kleren, juwelen, spiegels, ondergoed … is kleding, gewoon alles wat er dan aanwezig is. Dat is dus geen enkel probleem.
Afijn, het gaat nu even niet om mij maar om de uitkomst van dat onderzoek. En dan ben ik dus van mening dat het onderzoek net zo goed niet had hoeven te worden uitgevoerd, want er veranderd dus helemaal niks.
(Flink blurren en beetje smudgen om het iets toonbaarder te laten lijken.)
Reacties (14)
Leefbaar leven dus voor mij ... en toch stap ik er over een paar jaar uit,
En in principe gaat ook mijn lijk naar Israël toe, want als ik toch begraven moet worden ... dan enkel daar en nergens anders. Het liefst op Massada ... maar dat mag niet en dat weet ik, maar heb daar wel een verhaal over geschreven en dat verhaal is de waarheid, behalve dat ik nog niet dood ben. Maar de mensen uit dat verhaal ... die ken ik inderdaad goed en zij mij ook.
https://tallsay.com/page/4294970492/het-testament-van-candice
En mocht het voor die tijd gebeuren, dan is mij dat ook best. En niemand voert het voor mij uit, want er zal niemand bij zijn. Het is mijn leven en ik beëindig het wanneer, waar, hoe en persoonlijk en dus zonder hulp.
Maar maakt niet uit, ik verander toch niet van mening. x