Emoties zijn er om je in balans te houden. 

Als ik ergens vragen over heb dan komen de stukken vanzelf uit de lucht vallen. Zo las ik gisteren een interview met Marinus Knoope.  Een interview die mij zeer welkom was. Een beter begrip gaf voor mezelf. Marinus verkondigd een aantal dingen.

‘Zoals een appelboom voorbestemd is appels te dragen, zo is de mens gemaakt om wensen te realiseren’.

Zijn antwoord op de vraag: ‘Is een mens voorbestemd of kun je je eigen wensen realiseren’

‘Beide. Je kunt je wensen realiseren en je bent voorbestemd. Dat komt omdat je bent voorbestemd om je eigen wensen te realiseren. Zoals de appelboom. De appelboom is ook ingericht om appels te dragen. Zo is de mens er op gebouwd om op aarde zijn diepste wensen te realiseren. Hij zal al het mogelijke doen om te krijgen wat hij wil en dat is ook de bedoeling.’

Maar wat dan met de wensen die verlangen naar status, macht en geld?

Zijn antwoord

Waarom kan het niet je wens zijn om veel geld of macht te hebben? Er is niets op tegen om dat te willen. Omdat jij niet wens niet hebt kan ik die wens wel hebben.

Vraag: Wat denk je daarin dan te vinden?

‘Niets. Wat denk je te vinden als je een berg beklimt? Wensen zijn verleiders om je in beweging te brengen’ Het enige waar je voor op moet letten is of je wens je niet is ingefluisterd door je ouders of door de samenleving’. Een voorbeeld, Barack Obama moet verlangen naar belangrijk zijn, anders wordt hij geen president’

(meer over het boek)

De creatiespiraal van Marinus Knoope

We denken dat we gelukkig zijn als we hebben gerealisserd wat we wensen, maar dat blijkt een illusie. Het hebben van de zaak maakt niet gelukkig. Het ermee bezig zijn, het zien ontstaan, de blijde verwachting dat je gaat krijgen wat je wilt, dat maakt gelukkig. Je moet zorgen dat je in blijde verwachting blijft en dus steeds weer nieuwe wensen realiseren. Een voortdurend proces.

(meer over het boek)

Andere inzichten van Marinus Knoope

‘De ontknooping’ gaat over de helende rol van ongewenste emoties.  Volgens Marinus zijn emoties er om je in balans te houden, je moet er niet vanaf, maar je moet eraan. Je kunt de lichamelijke beleving van je emoties zoals bijvoorbeeld huilen, gillen, heel goed leren genieten. Het is slechts een aangeleerde, jou alleen maar hinderende schaamte, die moet worden overwonnen. Wie zijn boosheid niet leert te genieten wordt op den duur woedend. Wie zijn vermoeidheid niet ontvangt, raakt uitgeput en eindigt in een burn-out. En zelfs dan zijn veel mensen er nog steeds op gericht om van de vermoeidheid af te komen , in plaats van haar met open armen te ontvangen en tot rust te komen.

Elke ongewenste emotie levert wat op. Boosheid geeft je, als je ermee hebt leren spelen, stuurkracht, naïviteit geeft je vertrouwen in je intuïtie. Angst brengt alertheid en voorzichtigheid, twijfel geeft je weloverwogenheid. Miskend worden geeft je de gelegenheid om je ongestoord te kunnen ontplooien.

Uitvergroten helpt om het om te draaien. ‘Ieder mens heeft een uitbindige extraverte en een ingetogen introverte kant in zich. Als de slinger van een klok gaan we heen en weer tussen extremen. Als je de slinger vasthoudt aan één kant, houdt de klok op met tikken. In de beweging tusssen uitersten zit dus het evenwicht. Als je jezelf niet toestaat angst te voelen, houd je overmoed over. Dan is het evenwicht weg en blokker je. Uit balans zijn hoort bij het proces van in balans zijn, zou je kunnen zeggen. Emoties szijn signalen die je nodig hebt om weer in evenwicht te komen’.

Hoe zou de wereld eruitzien als we emoties voortaan enthousiast ontvangen?

‘Er zou veel minderen geleden worden. Neem jaloezie. Als iemand eerlijk tegen zijn geliefde zou zeggen dat hij op dit moment jaloers is in plaats van het in te slikken, zou dat beter zijn. Als de ander zou reageren met: ‘wat interessant, vertel eens kan ik je helpen? ‘in plaats van : ‘Daar heb je geen reden toe, doe normaal’, dan zou dat geweldig zijn. We zouden kinderen moeten leren omgaan met hun emoties en de kwaliteiten van emoties moeten bijbrengen. Alles wordt opengegooid en iedereen draagt verantwoordelijkheid voor zijn eigen emoties. Dat zou het einde van het verwijt zijn, het einde van het schuldgevoel. Het onderdrukken van emoties brengt een mens in oorlog met zichzelf en de ander.”

De wensen die ik heb houden me in beweging ik kan die zien, dat ze er nu nog zijn levert ongeduld op maar misschien versnel ik hierdoor mijn acties wel. Het ongeduld benadrukt dat ik deze wensen graag wil vervullen. Laat mij maar schommelen, laat mij maar slingeren ik kom er wel. Ben zo bewust aan het leven dat ik mijn emoties graag onderga om vervolgens te zien wat ze mij vertellen. Onderdrukt heb ik ze heel lang, dat was mij ingefluisterd, het bracht me nergens. Het interview heeft mij voor nu de balans en rust doen vinden, waardoor ik helder na kan denken over de wens die ik als eerste wil gaan vervullen.