Sociale teugels
laat vieren
de passie
ongebreideld
in woeste golven
schuimend rond de lippen
duiken de kopjes
in oneindig blauw
waar je ook kijkt
durf te bewonderen
of van afschuw
af te wenden
het eigen wijze hoofd
maar laat nimmer hangen
de oren naar sociale teugels
ontwaak en zie het trouwe hart
dat klopt
ondergronds
binnensmonds
en weigert te zwichten
voor het gekoketteer
met ellende
ware helden
van de ongenaakbare mislukking
het monster van het onbewustzijn
slokt de uren op
van het donkerste duister
levenszand door neutrale vingers
en de bron van schoonheid
pretendeert niks meer
of minder
dan zuivere kunst
chaos regeert
en ogen hongeren
naar bekende structuren
de essentie een kameleon
vol wellust in het ritme van de zee
in denderend geraas
sociale teugels
vertroebelen patronen
helder in de kern
en de grote K spiegelt
in Gaudi mozaïeken
de gefragmenteerde werkelijkheid
van nietsontziende subjectiviteit
en sterft zonder tranen
terwijl het hart toekijkt
in blind verzet
Meer Nonnie?
http://www.nonniegelezen.nl
Notes (12)
Reacties (23)
Je bent altijd welkom.
Was ook niet bedoeld als straf, meer een vorm van afreageren.
Tja, als een schrijfster zich afreageert, wordt een lezer erg nieuwsgierig naar
- de aard van de sociale teugels;
- het koketteren met ellende;
- de aard van de helden van de ongenaakbare mislukking.
Het houdt me nog wel even bezig. Ook omdat je wat je zegt ook heel mooi zegt. ☺
Deze kwam uit mijn tenen en helaas zonder uitleg.
Maar bij zo'n gedicht voldoet "Mooi...het raakt me!" voor mij niet. ;-)