We missen je!
Ik lees het nog een keer. “We missen je”. Drie woordjes, maar wat een impact!
Er spreekt zoveel uit.
Er is sprake van een ‘we’, een groep, of groepje mensen.
Er is sprake van ‘missen’, een emotioneel geladen woord. Gevoel. Mooi.
Er is sprake van een ‘je’, Geen ‘u’, maar ‘je, een gelijkheid in niveau, een wij-gevoel.
Ja, het zijn 3 mooie woorden. Ik word gemist. Dat voelt goed.
Ik ben er inderdaad een tijd niet geweest. 3 maanden niet, om precies te zijn, lang genoeg om gemist te worden, maar gelukkig blijkbaar te kort om vergeten te zijn. Ik ben eigenlijk wel ontroerd.
Wie heeft iemand dat ooit wel eens uit horen spreken, ‘we missen je’. Als je een van de gelukkigen bent, dan weet je hoe goed dat voelt, dat je alles wilt doen om de afgelopen tijd te laten vergeten, dat je er weer volop bent en dat je nooit meer zo lang afwezig zult zijn.
Zo voel ik me ook.
Maar aan de andere kant, ik ben niet voor niets zo lang weggebleven. Andere zaken gaan ook gewoon door. Boeken lezen, websites beheren, beleidsplan schrijven, tuin volledig herstructureren, lange dagen op het werk en ga zo nog maar even door.
Maar het staat er toch echt…
“Dag Suzefred, We missen je op Plazilla! Het is al meer dan 3 maanden geleden dat je een artikel hebt geschreven. Schrijf een nieuw artikel.”.
Nou oké, vooruit, nog 1 dan. Dit artikel.
Groetjes,
Fred.
Reacties (13)
denk dat het volgende schrijfsel wel komt hoor, en ik zie een verzoeknummer over de honden.
Wie weet, in enigerlei vorm :-)
De tekst van 'we missen je', die was dan wat minder spontaan (vandaar dat ik het wel leuk vond om daar over te schrijven), die verschijnt blijkbaar automatisch na exact 3 maanden boven in beeld als je inlogt :-)
we vergeten het te vaak te zeggen
maar dan is het wel zo
Eén ligt aan de basis van een reeks, he?
Kortom - Tot morgen :)
Je weet maar nooit ;-)
Maar fijn je te lezen!
Collecief stalken we Fred :)
Ik wil eigenlijk wel weer iets lezen over de honden!!