op velden alleen  

met bergen van gedachten

staat hij wenkend in de verte

hij staat te wachten 

het jongetje van weleer

en zwaait als nooit voorheen

met beelden open in alerte

van vreugd en hartezeer

het is de dag die korter wordt

en de schaduw die zich lengt

en  inhaalt en zich mengt 

in ´t dagelijks bestaan

we reizen elk op weg

van zelf gezaaide akkers

en staan zo eenzaam en alleen

verloren als geen een

voor we weer de weg opgaan

het zijn gedachten die zich mengen

met de schaduwen die lengen

aan het eind van ons bestaan

wachtend op de gids

gesmeed met pijn

we weten wie we zijn

in een flits

de gids

San Daniel 2014