op velden alleen
met bergen van gedachten
staat hij wenkend in de verte
hij staat te wachten
het jongetje van weleer
en zwaait als nooit voorheen
met beelden open in alerte
van vreugd en hartezeer
het is de dag die korter wordt
en de schaduw die zich lengt
en inhaalt en zich mengt
in ´t dagelijks bestaan
we reizen elk op weg
van zelf gezaaide akkers
en staan zo eenzaam en alleen
verloren als geen een
voor we weer de weg opgaan
het zijn gedachten die zich mengen
met de schaduwen die lengen
aan het eind van ons bestaan
wachtend op de gids
gesmeed met pijn
we weten wie we zijn
in een flits
de gids
San Daniel 2014
Reacties (9)