Een vlinder op mijn pad (2)

Twee dagen geleden heb ik een kleine vos in huis genomen in de hoop zijn levenslustige vlinderinstinct aan te wakkeren.

Mijn nieuwe logé heb ik Flipje gedoopt. Dit werd gevierd met een ‘uitgebreide’ lunch.

Hij stond er bij als een kind voor zijn eerste duikles. Ik had wat honing met water aangelengd. Na een aarzelend begin smurfde hij er een beetje in rond om vervolgens…

Van de tafel op de stoel te duiken/springen/flipperen?

Daarna heeft hij de rest van de middag en avond door de kamer gehupt. Ik moest af en toe goed uitkijken waar ik liep want de ondeugd wandelde overal heen. Van de bank tot onder de tafel tot onder de stoel en weer terug.

Toen het bedtijd was, hem ik Flipje de logeerkamer toegewezen. De fruitschaal bleek een uitstekende overnachtingsplek te zijn.

Gisteren bracht hij het grootste deel van de dag mediterend door.

Af en toe bewogen zijn vleugels even op en neer. Ik dacht morgen (vandaag dus) is hij er helemaal klaar voor om de vrijheid te omarmen.

Helaas trof ik Flipje vanmorgen levensloos aan...

Vanmiddag heb ik een mooi natuurgebied opgezocht. De lente riep en Flipje ging mee.

Op het mos in het bos.

Ik wenste hem een goede hemelvlucht toe en toen kwam de engelsmurf en nam Flipje mee.