Mijn enige ervaring met het verschijnsel internetforum (voor Plazilla) is met een financieel forum, waarvan ik de naam niet zal noemen. Vaak behoorlijk technisch en het klinkt ook heel gezapig. Maar de werkelijkheid is toch heel anders. Indien er een gevoelig onderwerp aan de orde komt bijv.: 'Is het moreel verantwoord als 'rijke' mensen gebruik maken van belastingmaatregelen' kan het volledig uit de hand lopen. Sommige scheldwoorden heb ik daar voor het eerst gelezen en zelfs, al dan niet uitdrukkelijke, doodsbedreigingen zijn daar niet van de lucht. Als je daar niet minstens één persoonlijke 'stalker' hebt en niet in de positieve zin, tel je eigenlijk niet mee. Soms 100 posts achter elkaar die door de moderatie moeten worden verwijderd ,zodra het weer eens uit de hand is gelopen. Tijdelijke en levenslange 'bannen' zijn ook aan de orde van de dag, hoewel de echte diehard dan binnen de kortste keren terug zal zijn met een nieuw of variabel IP-adres en een iets gewijzigd alias.

Genoeg reden zou je dan denken dan 'men' daar erg voorzichtig is om te veel persoonlijke dingen te vertellen om het risico te vermijden dat herkenning kan plaats vinden in een kleine groep of zelfs op ruimere schaal. Tenslotte is alles wat je schrijft op het net toegankelijk voor de hele wereld met die simpele druk op een knop. En toch worden daar ook, vaak om te onderstrepen over hoeveel 'vakkennis' men beschikt, vaak al details verstrekt, die het niet zo moeilijk maken om iemand te herkennen. Sommige posters lijken er zelfs op uit om een ander te prikkelen om meer los te laten, dan hij of zij in eerste instantie van plan was. Wie nog niet wist in hoeverre het een harde wereld is daarbuiten, hoeft maar een blik te werpen op een dergelijk forum. Behoorlijk vreemd als je dan daar ook nog bij realiseert dat het beslist niet gaat over persoonlijke ervaringen of levensvragen, maar vaker gewoon over het 'slijk der aarde'.

Daar moest ik meteen aan denken toen Yneke gisteren hier schreef dat zij van plan was over een toch wel bijzondere periode in haar jeugd te schrijven. Het artikel van Stieny ging vandaag ook over de risico's die daarmee verbonden kunnen zijn. . Schrijven op internet is toch wel iets speciaals omdat je het deelt met de hele wereld, ook diegene waar je het eigenlijk juist niet voor bedoeld hebt. Niet zozeer verschillend van het schrijven van een boek eigenlijk. Maar daar weet je nog dat het publiek een stuk beperkter is. En er bestaat een mogelijkheid dat de inhoud nader wordt geanalyseerd door critici, die de scherpe kantjes daar van af kunnen halen. Wat men schrijft zonder die toelichting zal door de lezer al gauw worden uitgelegd naar gelang zijn eigen wereldbeeld. Misschien ben ik wel te voorzichtig, ik heb tenslotte niet voor niets een foto van een wasbeer als identificatie hier. Maar ook merk ik wel dat het soms gewoon wordt om in de ( goede) sfeer die heerst op Plazilla, meer van je persoontje te laten zien dan eigenlijk de bedoeling was.

Hier alle lof voor de beide dames, want we lezen toch graag de zaken die ons wat meer vertellen over een ons onbekende wereld. Toch voel ik reserves bij het delen van zulke specifieke en herkenbare zaken. Is de wereld op Plazilla dan toch anders?