Tico,  het ijsbeertje

Tico het ijsbeertje die al een tijdje in het natuurlijke park woont vlakbij mijn huis. Heeft het zoooooo  naar zijn zin.  Het water dat  op vele plaatsen bevroren is en waar hij met hartenlust kan spelen.  Glijdend  zoeft hij van de heuvel af naar beneden. Zo het open wak in.
Als Tico omhoog komt heeft hij een vis in zijn bek en gaat deze heerlijk zelf opeten.
De vis die spartelt en weg wil komen glipt door de poten van Tico heen en zo moet Tico  hard rennen om de vis weer te pakken te krijgen. Maar ja hoor het lukt hem om de staart beet te pakken en slikt de vis gauw door. He he denkt  Tico mijn maaltje heb ik binnen. En loopt weer de heuvel op maar hij vergat dat dat de glijbaan was en zoeft weer met een plons het water in. Gauw krabbelt Tico aan de andere kant uit het nu te koude water. En ziet een hele grote boomstronk liggen.
Gauw klimt hij erop.plukt wat bladeren. bekijkt wat het is, ruikt eraan en proeft het.
Maar het smaakt Tico niet en hij spuugt het uit.
Zoekend kijkt hij om zich heen en ziet in de verte zijn Pa, Ma en zusje.
Maar hij heeft geen zin om naar hun toe te rennen.
                                         
De boomstronk vindt hij interessanter, hier kan hij zich achter en onder verstoppen. Niemand die hem ziet.
De sneeuw die opeens neerdwarrelt,alles om hem heen wordt wit maar Tico trekt zich nergens van aan. Daardoor ziet hij ook niet dat het water helemaal dicht vriest.
Hierdoor kan hij niet meer vissen. Tico gaat onder de boomstronk zitten en hoort hierdoor niet dat MaMa – beer staat te roepen, Tico ,Tico  waaaaar ben je…
Maar Tico is zzzzzzzzzzoo bezig en zijn Mama maakt zich toch gauw ongerust.

Mama- beer gaat nog even verder met het etensmaal.
Maar als het donker begint te worden en tegen Papa- beer zegt  dat Tico al de heeeele middag weg is.
Gaan ze samen op pad om Tico te zoeken.
                                            

Tico is nog steeds druk met zijn hol bezig,hij graaft en trapt het sneeuw plat.
Op een gegeven moment kan hij erin liggen. maar ook zitten. Hij klimt omhoog en ziet dan dat het al schemerig wordt.

Hij hoort nog net zijn Mama roepen , Ticoooo , Ticoooo waar ben je…                 In de verte....
Marvak©2014