Allereerst wil ik Karazmin bedanken voor de uitnodiging, ik vind het een hele leuke zilla, echt waar. Maar langs de andere kant: Karazmin, wat doe je me aan! Ik zou begot niet weten wat ik hier allemaal neer moet pennen - excuseer - typen. Maar goed, ik zal me even buiten de comfortzone begeven en deze uitdaging aangaan ...

1. Mijn echte naam

Dat mijn echte naam niet Schweiz is, had je waarschijnlijk al door. Zo niet, moet je beseffen dat men vroeger kinderen nog geen gekke namen gaf en al zeker niet de Duitstalige benaming van Zwitserland. Vandaag de dag zou dat wel kunnen. Schweiz zou helemaal niet misstaan tussen Osama, Sissi, Barteljaap en Woest. 

Aangezien mijn naam hier op Plazilla voorlopig nog gewoon Schweiz blijft, hoef je mijn echte naam niet te weten. Voor de nieuwsgierige Plazilliaanse aagjes: mijn voornaam is gelijk aan die van de heer Scheurwater. 

2. Piano

In mijn vrije tijd durf ik al eens achter de piano te kruipen, met als excuus dat al die jaren muziekschool van vroeger toch niet voor niets geweest zijn. Zelf heb ik een hekel aan de depressieve en depressief-makende muziek van Bach, maar jammer genoeg voorzag mijn muzieklerares me zowat uitsluitend van partituren van Bach. En vingervaardigheid, hoezee! 

Impressionisme (Claude Debussy bijvoorbeeld) bevalt me dan weer wel, kwestie van meer mogelijkheden te hebben om fouten te kunnen verstoppen. Waar ik ook vroeger van hield was moderne pianomuziek en niet pop-modern, maar moderne klassieke muziek: luid en en schijnbaar vals. I love it. 

3. Wandelen

Ik wandel graag, liefst door bergen als het kan, al behoort dat jammer genoeg niet tot de mogelijkheden hier. Daarom ook mijn passie (laten we het zo noemen) voor Zwitserland. Dat ik graag wandel heeft ook te maken met mijn relatie met de fiets. Ik haat fietsen, ziet u. Rijd je met de fiets ergens heen, dan heb je wind op kop; rijd je terug via dezelfde weg, dan heb je terug wind op kop. 

4. Luide Nederlanders

Wandelen in de bergen doe ik dus op vakantie, zo had u al wel begrepen ondertussen. Het laatste wat ik wil doen op vakantie is me er thuis voelen, dat had ik beter thuis gebleven. Dat houdt ook in dat ik absoluut geen Belgen wil tegenkomen en zeker geen die een praatje met je maken, hoe sympathiek ze ook zijn. Wat ik al helemaal vervelend vind zijn luide Nederlanders. Zo was ik voorbije zomer in IJmuiden, en daar zijn heel wat Nederlanders, en toen begon een of ander gek wijf te roepen 'dat dat kloteding die kut-cd niet wou afspelen'. Lekker luid, door het hele restaurant. Gelukkig is het hier op Plazilla anders. 

5. Open eindes

Ik lees veel en ik lees graag. Maar o wee als een boek een open einde heeft, daar kan ik dus absoluut niet tegen. Maar écht niet, he! 'Maar dan kan je toch zélf het einde invullen, dat is toch leuk?' zei iemand ooit tegen me. Waarop ik: 'Als ik dat wil doen, zal ik zélf wel een boek schrijven.' Ondertussen zit ik al op een schrijverssite. Het gaat dus de goede (of slechte?) richting uit ...

6. Mijn schrijfstijl

Ik heb geen eigen schrijfstijl, geloof ik. Mijn schrijfstijl past zich aan goede boeken aan, dat wil zeggen dat ik de schrijfstijl van die auteur aanpas en daarmee een verhaal schrijf. Moest je mijn verhaal bij de schrijfopdrachten van Doortje gelezen hebben, zal je kunnen raden dat ik kort geleden een boek vol cynisme gelezen heb. 

7. Klara

Ik ben een rare combinatie van vele dingen. Zo luister ik 's ochtends altijd naar de radiozender Klara (KLAssieke RAdio). Vertel ik dat aan anderen, kijken zij me altijd raar aan. Alsof ik een grapje maakte. Gelukkig kan ik jullie blikken niet zien ...

8. Guilty pleasure nummer twee

Als je puntje zeven een guilty pleasure noemt, dan heb ik er nog één: ik kijk graag naar programma's als 'A place in the sun - home or away'. Zoek het maar op! Waarschijnlijk omdat ik graag op vakantie ga. Denk ik. 

9. Beletseltekens

Je weet wel, die drie puntjes, die gebruik ik dus veel te vaak in artikels en vooral reacties. Ik maak soms mijn zinnen niet af. Ikzelf vind het soms ook storend, dus ...

10. Schreef ik dat?

Als ik terugkijk naar oude reacties van mij schrik ik altijd. Heb ik dat echt geschreven? Het voelt niet aan als mijn stijl? Maar ja, ik verander dan ook altijd. Daar zal dat wel aan liggen zeker? 

Voilà, ik heb een heel artikel volgezeverd met dingen die u niet hoeft te onthouden over mij. Veel plezier ermee! (U mag zelf uitmaken of dat welgemeend of ironisch was.)

PS: Mijn excuses als ik slecht gehumeurd overkom, dan ben ik niet hoor; getuige deze smiley: :-) !