Mijn zoon heeft zijn vader al meer dan een jaar niet gezien

Scheiden doet lijden

Het is alweer meer dan 5 jaar geleden dat mijn man ons verliet, mij en mijn zoon die toen bijna 8 jaar oud was. Ik had de scheiding niet aan zien komen, was gelukkig met hem en hield erg veel van hem. Hij was achteraf gezien niet zo gelukkig met ons huwelijk. Helaas heeft hij dit nooit met me besproken en is van de ene op de andere dag het huis uit gegaan met zijn kleding en wat spulletjes. Hij had contact gelegd met een ex (zijn eerste liefde) via Hyves, 2 weken hebben ze met elkaar gemaild en dat was voldoende voor hem om ons te verlaten. (Dit is even erg kort door de bocht het moment van de scheiding.) 

Ouder of oppas

Tijdens het huwelijk werd er al niet goed gecommuniceerd met elkaar en nu zaten we daar ineens samen voor een Mediator om de scheiding te regelen, een scheiding die ik eigenlijk niet eens wilde. Natuurlijk kwam daar ook de omgangsregeling met mijn zoon ter sprake. In mijn ogen veel belangrijker dan al die materiele zaken die geregeld moesten worden. Toen ik opperde dat mijn zoon tijdens de vakanties, de halve vakantie bij hem zou zijn en we dit in goed overleg ruim op voorhand moesten bespreken werd hij boos. Hij sprak niet meer tegen mij maar begon over mij tegen de Mediator te praten. Hij zei onder andere dat ik hem als oppas wilde gaan gebruiken en dat dit niet normaal was. De mediator die zich natuurlijk heel onpartijdig tijdens het gehele proces had opgesteld schoot uit haar slof, ze wees mijn ex terecht dat hij de vader is van het kind, zeker geen oppas en dat dit soort regelingen niet meer dan normaal zijn. Ik kreeg daar de valse illusie dat het bij hem doordrong wat ze zei want er werd op papier een goede regeling gezet, het convenant werd door beide partijen getekend, zo geregeld zo gedaan... uh niet dus!

Nieuw gezin

Mijn ex vertelde tijdens de laatste sessie bij de Mediator en vlak voor het tekenen van het convenant dat hij een ander had en dat mijn zoon daar het komende weekend zou zijn en slapen. Ik was even overdonderd maar eigenlijk was het alleen een bevestiging van wat ik al vermoedde en wat hij steeds bleef ontkennen. We zaten nog bij de Mediator waar ik voorstelde dat mijn zoon dan eerst 1 dag met hem en zijn "nieuwe gezin" mee zou gaan om kennis te maken en als mijn zoon het wilde kon hij later dan wel een weekend daar gaan slapen. De Mediator zei dat ze dit een goed plan vond en zo gebeurde het. De eerste keer gingen ze een dagje uit mijn zoon en hij had het erg leuk gehad dus ging hij 2 weken later een weekend logeren bij zijn vader, die inmiddels ingetrokken was bij zijn nieuwe gezin en een uur bij ons vandaan woonde.

Quality time met je kind

Het is een tijdje goed gegaan, in de zin van dat mijn zoon om het weekend naar mijn ex toe ging. De vakanties dat bleek al snel niet mogelijk met de baan en vooral de houding van mijn ex. Terwijl ik ook 5 dagen per week moest werken om mijn hoofd boven water te houden maar in zijn ogen moest ik dat zelf maar oplossen. Gelukkig konden mijn ouders me helpen terwijl ze op 2 uur rijden afstand bij me vandaan wonen.

Mijn zoon kwam dus wel bij zijn vader maar echt aandacht was er niet voor hem. Het gezin draaide gewoon door met hun eigen dingen. Zo lag mijn ex gewoon tot 12 uur of langer in zijn bed en zat mijn zoon al vroeg in de ochtend alleen beneden achter de laptop. Als hij thuis kwam vroeg hij dan ook of we nog gingen avondeten want hij had daar maar 2 maaltijden gehad. Dan was het inmiddels al 20 uur en moest hij naar bed omdat hij de volgende dag weer naar school moest. Echt dingen ondernemen of gewoon even een spelletje doen, in ieder geval wat aandacht schenken aan mijn zoon gebeurde niet of heel erg weinig.

Langzaam aan werd het contact dan ook minder. Mijn ex raakte zijn baan kwijt en kwam mijn zoon niet meer halen, ik bracht hem daarom halverwege op een parkeerplaats langs de snelweg, verschrikkelijk vond ik dat. Mijn zoon gaf inmiddels al steeds bij mij aan dat hij eigenlijk niet meer naar zijn vader toe wilde. Ik heb hem eerst gezegd dat hij moest, hij zat nog op de basisschool en het is wel zijn vader. Mijn zoon kon ook niet echt aangegeven bij me waarom hij niet meer wilde. Hij werd wel steeds vervelender tegen mij en mijn vriend als ik hem weer ophaalde na een weekend bij zijn vader en bleef aangeven dat hij niet er niet meer naar toe wilde. Waarop ik uiteindelijk zei, dan moet je dat met je vader bespreken, ik ga daar echt niet tussen zitten.

Zo kwam dus het moment waarop mijn zoon tegen zijn vader zei, pap ik wil niet meer om het weekend naar jou toe komen. Waarop zijn vader reageerde met: "het is geen verplichting". Dit is inmiddels meer dan een jaar geleden en ze hebben elkaar dus al die tijd niet meer gezien. Er is die gehele periode ook niet met elkaar gebeld, alleen afentoe een Whatsapp-je waar ik mjin zoon dan nog bij moet motiveren om antwoord te geven.

Vaderliefde

Ik gun mijn zoon een vader die om hem geeft, die geinteresseerd is in hem, vraagt hoe het met hem gaat en van hem houd. Ik vraag wel eens aan mijn zoon of hij zijn vader mist maar dit is niet geval zegt hij. Ik moet zeggen dat het gelukkig heel goed gaat met hem en ik er ook niets van merk dat hij hem mist. Ik had er zelf op het begin meer moeite mee dan hem, ik denk vooral omdat ik hem zo graag een echte vader gun. Een vader waar hij op rekenen en op terug vallen kan, waar hij lief & leed mee kan delen. Maar helaas deze vader is druk met zijn nieuwe gezin en weet weinig tot niets van zijn eigen vlees en bloed.

Als ik zie hoe mijn zoon zichzelf ontwikkeld, hoe goed hij het doet op de inmiddels middelbare school en hoe snel het allemaal gaat, hoop ik steeds weer dat mijn ex dit ook gaat beseffen en inziet dat hij de eerste stap weer naar zijn zoon zal moeten zetten. Dat hij in ziet dat hij eerst interesse in zijn eigen zoon zal moeten tonen en proberen weer een band op te bouwen. Mijn kleine zoon inmiddels puber, druk met zijn eigen leven zie ik dit in ieder geval niet snel uit zich zelf doen.