Je kinderen ze zijn je alles,van kleins af aan heb je geprobeerd ze een goede jeugd te geven en geleerd om zelfstandig in het leven te staan En dan komt de dag dat ze het huis gaan verlaten en op zichzelf gaan wonen en daar zit je dan als moeder of vader met het lege nest syndroom
Kinderen ze zijn je alles,je heb geprobeerd om ze een goede jeugd te geven en geleerd om ze zelfstandig in het leven te laten staan.
Eigenlijk mag je wel met trots zeggen dat het je aardig gelukt is,en dan komt de dag dat ze het ouderlijk huis gaan verlaten en echt op eigen benen gaan staan.
De dag dat ze op zich zelf gaan wonen,het zal je als ouder een dubbel gevoel geven aan de ene kant ben je blij dat ze klaar zijn om voor zichzelf te gaan zorgen een eigen leven gaan opbouwen
Maar aan de andere kant word het een stuk stiller in huis,je moet wennen
De eerste tijd zal je met het avond eten nog te veel koken ,je was altijd een bepaalde hoeveelheid gewend om te koken,je zal de eerste tijd erg moeten wennen,dat je minder was heb,dat er geen vrienden of vriendinnen van je kinderen meer over de vloer komen,en zo zijn er nog wel honderd dingen te noemen waar je als ouder erg aan moet wennen
Nu scheelt het natuurlijk ook nog of je maar een kind heb of meerdere kinderen heb
Als je meer kinderen heb ,gaat het echt in stapjes,heb je niet gelijk een leeg huis ze gaan natuurlijk niet allemaal te gelijk het huis uit,maar heb je maar een kind,ja dan is het echt even wennen want dan is het huis in een keer leeg.
En dan kun je als ouders ,en vooral de moeders last krijgen van het lege nest syndroom,je was zo gewend aan je leven met de kinderen ,dat je nu echt een leeg gevoel heb,je mist ze
Nu kun je als ouders wel ieder dag naar je kind toe gaan of bellen,maar dat wil je ook niet ,je laat ze liever even met rust om te laten wennen aan de nieuwe situatie ,en bovendien wil je ook niet dat je kind er van op de hoogte is dat je er zo erg mee zit.
Het is natuurlijk ook niet gek,stel dat je kind op 20 jarige leeftijd de deur is uit gegaan,het is wel 20 jaar dat je voor ze gezorgd heb,je kan dan niet in een keer de knop om draaien.
Dat heeft tijd nodig
Het is meestal zo,dat je eigenlijk al wel een beetje ziet aankomen,wanneer het moment komt dat je kind het huis gaat verlaten,
Je kunt van te voren al plannen gaan maken wat je wil gaan doen.om een paar tips te geven.
-Zoek een hobby die je graag wil gaan doen ,misschien is er wel iets dat je eigenlijk al jaren wilde gaan doen maar dat je in verband met de kinderen nooit heb kunnen doen,dan is dit een mooie gelegnheid voor.
-Ga samen met je partner wat vaker leuke dingen doen,evn weer lekker samen dingen ondernemen zonder kinderen,misschien bloeit de liefde weer helemaal op ,nu jullie weer echt meer tijd voor elkaar hebben.
-Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als een hobby zoeken ,maar ga op een club of vreeniging,ontmoet je ook weer nieuwe mensen.
-of iets van vrijwilligerswerk,vast wel iets te vinden wat je leuk vind om te doen.
Of neem een jonge hond of katje in huis,kun je weer ergens voor zorgen,misschien dat dat helpt
-En wat belangrijk is praat er vooral met je partner over ,dat je de kinderen mist,samen kom je er vast wel uit.
-En vergeet vooral niet dat je ontzettend trots kan zijn op jezelf en je partner want dankzij jullie is je kind een zelfstandige volwassenen geworden die heel goed weet hoe hij zijn eigen boontjes moet doppen.
-Iedere dag bij je kind op de stoep gaan ,of dwingen om vijf keer in de week langs te komen,dat werkt alleen maar averechts.
-Probeer je ook niet teveel te bemoeien,met het leven van je kind ,niet gaan zeggen je moet dit of dat doen ,als ze zelf advies komen vragen aan je ,dan mag je je mening erover geven en ze helpen.
-Thuis blijven zitten,want daar word je niet vrolijker van,ga er lekker op uit of ga iets leuks doen,na al die jaren zorgen voor je kind heb je dat echt verdiend
Reacties (7)
Duim erbij