Weltevree

Er waren aardig wat gasten. Ghetatsju plus zijn mooie eega, Lucia, begroetten ons niet alleen als oude bekenden, ze behandelden hun Nederlandse gasten als koninginnen en hadden voor ieder van ons een speciaal cadeau meegebracht. Gelukkig hadden EmjE en ik dezelfde ingeving gehad en zij waren opgetogen over de klompjessleutelhang...

“Doe toch niet altijd zo hysterisch Door,” klonk ze streng uit de hoogte waardoor ik mijn benen nog verder spreidde om stevig midden in de kamer te blijven staan. De gebalde vuisten propte ik in de broekzakken omdat mijn nagels zich dolgraag in haar ogen wilden klauwen. Ik wilde wel bloed zien, maar vond dat toch een ietwat ...

Eerlijkheid behoeft geen strijd. Natuurlijk ben ik goed voorbereid, toch zenuwachtig en veel te vroeg. Het eetcafé zit in een achteraf hoekje van Hoog Catharijnen, waar het verleden en heden in ongedefinieerde zakelijkheid tracht te verbinden met knusse truttigheid. Tevergeefs. Triest roept het enkel eenzaamheid op. Benauwend o...

De teerling is geworpen. Deskundigen, twee stuks maar liefs, bevestigen dat ik de smeerlapperij heb doorzien en tot mijn half bewuste verbazing constateer ik er zeer weinig mee op te schieten. Nu weet je niet of je piesen of poepen moet, zou mijn vader zeggen. Moet ik blij zijn terwijl het nooit om mijn gelijk is gegaan? Mag ik ...

Zodra ik mijn ogen open sla, de vieze smaak in mijn mond probeer weg te slikken, staat het verraad, met zijn smerige giftige pijlen, rechtop in mijn lijf en als een zatte gehaktbal val ik uit bed. Het is al negen uur. Foeifoei. Dat komt hoogstzelden voor. Rond zeven uur ben ik meestal voor de wekker wakker. Weer of geen weer, me...

Emje verdwijnt naar haar slaapkamer en ik verman me. Hierbij helpt een gekwetst ego niets . Ik schenk sherry bij om me daarna in de dikke badjas en pyjama in het hoekje van de bank te nestelen. Alsof ik gezellig een lekker stukje moeilijke literatuur wil doorgronden. Voor vertrek heb ik me in deze juridische taaie stof verdiept ...

Gekartelde scherven kerven kriskras door mijn wezen. Iedere traan vertegenwoordigt een oplettende gedachte, die niet meer uit te spreken is omdat de hoop en het geloof ervan door deze papieren belachelijk is gemaakt. Achter de barsten van ontelbare lagen verdriet- van ieder mens die mee reist en mij vertrouwt- lossen onze banden...

In de rust die EmjE klaarblijkelijk eerst even wil nemen worstel ik met onze verhouding, die door deze onverwachte, onnodige situatie onder spanning kan komen staan. Hoe moeten wij, verstandig en liefdevol, balanceren op het koord van de enige vriendschap die door dik en dun heeft stand gehouden? Hoe scheid je werk en privé als...

In zekere zin opgelucht, laat ik me bevrijd de lieve zachte aai der natuur wel gevallen, die zich meestal troostend om me heen drapeert, door alle onrust heen zacht en helend zonder oordeel blijft. Langzaam met de rugzak om door de malse regen kuierend, sta ik op de hoek van de natte straat stil en richt mijn gezicht ten hemel o...