De calvinistische uitspraak
Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan
is een achterhaalde en gelukkig nog nauwelijks gebruikt cliché. Deze term ‘verheerlijkte’ vroeger het slaafs achter 'de lopende band' werken!
De arbeidsomstandigheden zijn tegenwoordig gelukkig een stuk beter dan ten tijden van het calvinisme en de industriële revolutie. Toch is een baan voor de meeste mensen wel noodzakelijk om in het levensonderhoud te kunnen voorzien. De hoogte van het inkomen is daarom een belangrijk en meestal zelfs leidend criterium bij het accepteren van een baan. De hoogte van het inkomen alleen is echter niet voldoende om op de langere termijn gemotiveerd te blijven werken! Zodra de euforie van een hoger inkomen na enkele weken wegebt, is er om gemotiveerd te blijven meer nodig dan geld alleen. Interessante en uitdagende werkzaamheden een inspirerende werkomgeving met leuke en gezellige collega's, zijn dan net zo belangrijk, zo niet belangrijker voor de werkvreugde.
Blijkbaar zijn veel mensen tegenwoordig niet (meer) happy met hun baan, dat blijkt o.a. uit het gegeven dat maar 13% de werknemers echt betrokken is bij het werk dat ze doen. De overige 87% is dus blijkbaar wel fysiek aanwezig, maar mentaal afwezig! Dit wil niet zeggen dat al deze mensen niks presteren, er zijn genoeg mensen die desondanks prima werk afleveren, het komt alleen niet vanuit hun hart!
De traditionele, op fabriekswerk gebaseerde 5-daagse werkweek van 8 uur per dag is allang achterhaald en verre van gezond! Een volledige werkweek icm reistijd kost al gauw 50 uur per week en vaak nog veel meer. In combinatie met een relatie, kinderen en diverse privé verplichtingen, levert dat voor velen enorm veel stress op! Veel mensen ‘lijden’ dan ook in stilte door de plaats die arbeid in hun leven inneemt; een plaats die ernstig conflicteert met hun privé-leven. Een optimale balans tussen rust en arbeid ontbreekt en dat heeft vaak negatieve gevolgen voor het welbevinden en op termijn zelfs voor de gezondheid! Wij hebben als mens tijd voor ontspanning en reflectie nodig, maar ook voldoende lichaamsbeweging en gezonde voeding; dat alles is essentieel om fit en gezond te blijven. Een 'fulltime' baan conflicteert helaas vaak met een harmonieuze en gebalanceerde levensstijl. De uiteindelijke consequentie van de jacht naar meer geld is stress, met als gevolg een gevoel van ongeluk en ziekte! Als een dergelijke levensstijl voortduurt, wordt het een destructieve factor voor de gezondheid en doet dan als een ‘sluipmoordenaar’ zijn werk!
Hoewel niemand dus van een werken acuut doodgaat, kan het wel een ‘killer’ van levensvreugde, welbevinden en uiteindelijk de gezondheid zijn.
Een goede balans tussen inspanning en rust is daarom essentieel om arbeid een positief onderdeel van het leven te laten zijn. Om dat te realiseren is het beter om het leven zo in te richten dat geld niet meer de belangrijkste motiverende factor achter een baan hoeft te zijn!
Het minimalisme kan daarvoor als startpunt dienen. Leer meer te doen met minder en minder als meer te zien. Stel kwaliteit boven kwantiteit waardoor je uiteindelijk geld bespaart, want tijd is geld en tijd besteed met een ongelukkig gevoel op de werkvloer is zonde van het leven!
Al met al is dat natuurlijk eenvoudiger gezegd dan gedaan, maar zeker het nastrefen waard voor eenieder die gezond en gelukkig wil leven en uiteindelijk oud ook op die manier oud wil worden.
Hoe ervaar jij jouw balans tussen werk en Privé?
Reacties (26)
En je kan werken niks aan vinden, maar een uitkering krijgen vind je dus wel leuk? Ken je situatie niet, maar meen gelezen te hebben dat je schrijft voor de centjes. Alsof je daar rijk van wordt.
Maar werken is meer dan zomaar iets doen. Het is jezelf ontplooien en als je thuiskomt het idee hebben dat je iets gedaan hebt en vrijwilligerswerk is dan wel grappig, maar het levert enkel goodwill op en van goodwill kun je niet leven.
Ik ben ook financieel royaal onafhankelijk en dat heb ik bereikt door ervoor te werken.
Ook werk kan bijdragen aan geluk, bv als zinvolle tijdsbesteding, fijn contact met anderen. Maar zomaar hard werken omdat het een zogenaamde deugd is, daar worden de meeste mensen tegenwoordig niet meer gelukkig van.
Hoe weet jij of ik niet gelukkig zou zijn geworden van rijk worden?
Dat weet je niet, dus kan je dat ook niet beweren.
Ik moet zo reageren, want ik kan niet reageren op die Aelmans.
Uiteindelijk is het maar net wat je zelf wilt. Goed artikel!
Minimalisme is echter niet zo extreem, het is de kunst om op een efficiënte manier met de resources die je hebt om te springen. Kan genoeg voorbeelden geef, maar denk dat een gemiddeld gezin zonder al te veel moeite 500 euro p/m kan besparen door kritisch alle uitgaven te heroverwegen.. En 500 euro is al snel 2 a 3 dagen werk. En al werk je tijd niet minder, gemoedsrust werkt ook al erg verfrissend.
Wanneer ik zelf geld uitgeef reken ik altijd even uit hoelang ik ervoor heb moeten werken. Dat werkt voor mij als een prima rem op de uitgaven.
Je moet zorgen dat je personeel gemotiveerd blijft door ze goed te coachen, transparant en eerlijk te zijn. Wees één met je personeel en sta er niet boven. Zonder hen red een bedrijf het niet en als je personeel gemotiveerd is, werken ze met plezier en ook hard. Dan wordt hard werken, lekker werken. Zo ging ik in mijn bedrijf met mijn personeel om. Stimuleren, coachen en vooral motiveren. En ruimte voor een geintje en regels die wel duidelijk, maar niet dictatoriaal zijn.
Kwestie van echt sociaal management.
Want je zou nu kunnen denken dat het om bijvoorbeeld een kapsalon met slechts twee mensen personeel zou gaan.
Stel, ik heb 100.000 euro op de bank. Volgens iemand die in de bijstand zit ben ik dan rijk, volgens een miljardair ben ik arm.
Je kunt pas rijk zijn, correctie: je rijk voelen, als je tevreden bent met wat je hebt.
Vandaar mijn persoonlinke streven naar kwaliteit ipv kwantiteit. Ik kan intens genieten van een kwalitatief mooi product. Zelfs jaren na het iets hebben aangeschaft geeft gebruik ervan me nog steeds een goed gevoel. Het is namelijk de ervaring van het gebruiken die telt , niet de heb!
Gadgets en plastic prullen daarintegen kan ik niet uitstaan ze voegen niks toe, en bezit deze dan ook nauwelijks.
En als je al die plastic troep die kort meegaat en voortdurend vervangen moet worden niet meer koopt (zie mijn stuk over pannen) dan hou je uiteindelijk geld over. En kan je dus qua werk betere keuzes maken.