Mensen kunnen je kwetsen, je kunt zelf ook mensen kwetsen. Hoe zwaar laat je het wegen en hoe ga je ermee om? 
Leven draait echt niet alleen om jezelf. Leven draait om veel meer. Je partner, zijn of haar familie, jou familie en de kinderen, de kleinkinderen en vrienden en kennissen. Alles is belangrijk in je leven en alles kan je verdriet doen. Jij kunt veel doen om een ander pijn te doen, bewust of onbewust, een ander kan precies hetzelfde met jou doen. Wat je ermee gaat doen is je eigen beslissing. Je kunt proberen met elkaar te praten, je kunt elkaar schrijven, je kunt proberen om het weer te lijmen, alles weer goed te praten en weer met een schone lei opnieuw te beginnen.
Toch blijkt, dat de drempel steeds hoger wordt, hoe langer de tijd verstrijkt dat je iets onderneemt. De drempel wordt soms zo hoog, dat je er niet meer overheen kunt stappen. Soms wil je er niet eens overheen stappen. In het begin ben je nog erg boos, je kunt nog niet rationeel denken. Later begin je alles op een rijtje te zetten en wanneer er een poging is gedaan om te praten, dan kan dat ook weer twee kanten opgaan.
Het doet altijd verdriet, wanneer je iemand lang niet meer hebt gezien in het leven, maar het is net als met een overlijden, het slijt. Nee, vergeten doe je niet, maar je kunt het handelen. Je barst niet meer in tranen uit, je behoefte wordt steeds minder en eigenlijk, na een tijdje ben je er wel klaar mee. Je bent al zo van elkaar vervreemd, wat moet je dan nog met elkaar? Als je elkaar al 10 jaar niet meer hebt gezien, waar spreek je dan nog over? Herinneringen ophalen? Maar de laatste 10 jaar ben je kwijt, helemaal voorbij. In die 10 jaar is er ook al zoveel gebeurd, dat je dat niet meer met de ander wilt bespreken, je spreekt immers met een vreemde?
Er is nog wel ergens verdriet, maar het wordt alsmaar kleiner en op een dag ben je er klaar mee, kun je zonder tranen in je ogen praten over wat er is gebeurd met anderen. Kun je afsluiten wat je had en ben je bereidt om je nieuwe leven op te pakken, zonder de mensen die jouw leven ooit beheersten, die deel uit maakten van je leven. Maar dat nu niet meer doen. Het wordt definitief, net als een overlijden, dat is ook definitief.
Pak je leven op, maak er iets moois van, dat kan nu, niemand die je nog bezeerd, niemand die de kans nog krijgt om je tot tranen te bewegen. Ze vroegen er zelf om, zij deden je pijn, ze bleven je pijn doen en ze wilden jouw leven leiden. Lijdt niet meer onder deze omstandigheden, leid je leven lekker zelf en geniet.
Reacties (2)