Ik loop al een tijdje bij een hypnotherapeut. In het begin regelmatig nu ga ik met soms grote tussenpozen voor zoals ik het noem een 'apk-tje'. Vandaag mocht ik weer. We hadden de vorige sessie pittige stukken aangepakt. Onder andere het uiten van boosheid, nou dat hebben we geweten thuis. Er kwam nog aardig wat oude bagger naar boven maar het ruimde langzaam maar zeker op. Ze had me vorige keer zelfs gevraagd om eventueel conflicten even op te zoeken om te oefenen. Kan je je voorstellen dat er hier in huis iemand rondliep die hoopte dat ik ook hier heel snel de balans in zou vinden. Ik heb hem na twee weken mijn excuus aangeboden. Sorrie lieverd maar jij was de enige in mijn buurt op wie ik durfde te oefenen.
Mijn therapeut had dit item opgeschreven om mee verder te gaan maar streepte het vandaag, met een grote grijns op haar gezicht, door met de opmerking 'oke dit is blijkbaar niet meer nodig'.
Ik moest oefenen met het maken van keuzes voor mezelf en ook hier ging weer een dikke streep doorheen, nadat ik haar verteld had wat er in de tussentijd allemaal was gebeurd.
Ik kwam overigens binnen nadat ik een half uur daarvoor in mijn boosheid was gezet. Toen ik dit besefte moest ik zo lachen om die boosheid. Het was niet voor niets dat ik vlak voor mijn therapie nog even voelde hoe goed ik hier in ben geworden. De persoon waarop ik boos was kreeg ik telefonisch niet te pakken en dit was niet voor niets want ik heb aan het einde van de middag een heel fijn rustig beschouwend gesprek met hem gevoerd. Had ik hem in boosheid gesproken dan was uit dat gesprek niet gekomen wat ik nu wel voor elkaar heb gekregen.
Was het niet in mijn artikel van vanmorgen waarin ik schreef dat boosheid zorgt voor daadkracht. Vandaag heb ik dit aan den lijve ondervonden.
Ik moest denken aan Charlie Chaplin zijn uitspraak. ' It takes courage to make a fool out yourself'
Wat er vervolgens gebeurde tijdens onze sessie is zo verwonderlijk. Wij hebben zo ontzettend met elkaar gelachen vandaag. Wie gaat er nou zo vrolijk en lachend een therapie volgen? Welke therapeut durft zo vrij te lachen weten dat we op dat moment in dezelfde mood zitten. Ik heb vandaag zoveel achter me gelaten, gevraagd om een nieuwe start en ik vertrouw erop dat dit zich in de komende tijd zal manifesteren zoals tot nu toe altijd is gebeurd.
Ik geloof dat we voorlopig voor lange tijd de laatste sessie hebben gehad en het was een geweldig vrolijke afsluiter. Maar ik ga haar zeker nog in een andere setting spreken.
De twee toegevoegde plaatjes zijn voor mij reminders van wat er vandaag tussen ons heeft plaatsgevonden. Mijn dankbaarheid voor haar begeleiding is groot maar tevens ben ik trots op mijn eigen harde werken.
Reacties (8)
Ik had een therapeut bij wie ik mij wel op mijn gemak voelde en waar ik heel mijn ziel en zaligheid bloot had kunnen geven , want het voelde fijn iets van je af te kunnen praten (dit keer niet op papier)
Maargoed tot hij in slaap viel onder een sessie ,wat knapte ik af
brrrrrrrrr .
En nog een keer liep ik bij een therapeut ,die mij steeds maar adviseerde om van mijn man af te gaan omdat hij niet zo meelevend is .
Gelukkig ben ik niet gelijk een opgever anders had ik nu niet meer dan dertig jaar getrouwd geweest.
Ook wilde ze mij aan de antidepresiva hebben ,en het is dat een goede vriend toen na een tijdje die medicijnen te hebben gebruikt , Kaar in godsnaam stop met die troep ,want ik weet niet of ik dan wel zogoed door deze periode was heengekomen.
Ik merkte dat ik door deze medicijnen nog meer dacht ,wat maakt het allemaal nog uit ,ik voelde niks meer .
En door weer te voelen kon ik verwerken en mij weer beter voelen.
Heb ik zelf ook wel eens gehad. Het mooie er van is dat je wel opgelucht naar huis gaat vol met nieuwe inspiratie om verder te kunnen.