©Dankbaarheid

 

Het straalt er vanaf

 

Je was nog zo klein toen ik je vond. Een beetje verwilderd, hier en daar een bruinige kleur dat sprak over een leven dat niet meer zichtbaar was. Ik kon me zo goed voorstellen hoe dat je zou zijn geweest voordat ze je hadden gedumpt. Ik kon daarom juist niet begrijpen waarom iemand je niet zou willen verzorgen. Je had nog helemaal niets van het leven mogen zien en je was nog zo ontzettend jong. Het was nooit jouw schuld geweest dat je er nu zo bijstond alsof het leven jou niets meer te bieden had. Je was als het lelijke eendje dat verstoten werd, de lelijkste van allemaal. De moeite niet waard om voor te zorgen.

Ik bekeek je van alle kanten en zag door de bruine kleur een glinstering van leven tevoorschijn komen. Alsof ik je al een tijdje aan het zoeken was voelde ik dat ik je meenemen zou. Deze zal ik gaan verzorgen en je gaat een liefdevol leven krijgen.

Eenmaal thuis bekeek ik je opnieuw, het was alsof je wist dat je thuis was gekomen. Je voelde goed aan. Ik nam de schaar en begon je bruine kleuren te verwijderen. Ik nam een doekje en wreef zachtjes de stof van je af. Nu kon je weer ademen. Ik gaf je te drinken en extra vitamine.

Ik volgde mijn intuïtie om je te geven wat je nodig leek te hebben. Gewoon een beetje zorg, liefde en warmte. Niet te warm en niet te koud. Gewoon een veilig nestje zonder al te veel stress.

Nu drie maanden later ben je enorm hard gegroeid. Van 25 cm naar een 35 cm. De grote van de woning heeft je duidelijk goed gedaan. Je glanst en brengt meer en meer leven elke dag. Tot zover zie ik enkel mooie witte kleuren ontstaan.

 

Dank je wel voor je schoonheid, de schone lucht, zuurstof en de prachtige mooi gekleurde kelken en bladeren. Voor mij ben je magisch.

Wat ben jij ontzettend dankbaar! Het straalt er vanaf..  

 

 

Het leek op een verwelkt plantje dat zomaar ergens in een kringloop winkel stond voor 0.50 cent. Het had talloze wonderlijke schoonheden verborgen gehouden tot dat ik het plantje met me meenam. Ze ontwaakte en bloeide op. 

 

Nu denken sommige mensen misschien bij het lezen van mijn artikel dat ik niet helemaal spoor :) Ik heb het welliswaar over een plantje! Maar zoiets als een plant, bloem of een boom etc dat leeft en dat leeft net zoals wij leven. Het heeft voeding nodig en drinken. Ze zijn net zoals wij allemaal uniek en allemaal anders. De ene vindt het fijn in de kou en de ander wil warmte. De ene is moeilijk blij te krijgen en de ander is weer snel tevreden. Sommige lusten zelfs graag iets extra's zoals: koffiedrap, vitamine en korrels. Elke levend iets heeft zorg, liefde en aandacht nodig. 

Zonder hun zouden wij niet kunnen bestaan. De natuur houdt ons in leven, maar de mensen maken de natuur kapot. Ze vergeten dat de natuur niet kan praten maar wel kan voelen. De mens is een egoistisch wezen. 

De wereld is niet enkel van de mensen. De wereld is van alles wat leeft. 

Het is misschien maar een klein plantje maar als dank naar de natuur toe vind ik het een eer om ervoor te zorgen. 

Het zijn de kleine dingen die het doen in het leven. En alles wat leven in zich heeft, heeft het recht om te leven, om te zijn.

 

 

 

©Tascha-2015

 

 

 

Meer reacties weergeven