Als het slecht gaat met een land, stijgt de straatcultuur in aanzien. Armoede, werkloosheid, verslavingen en buitensluitingen spelen hierbij een grote rol.
De straatcultuur is in Nederland niet zo aanwezig als in sommige andere landen, omdat de mensen het hier toch nog redelijk goed hebben. Maar het gaat slechter met ons land, dus dat betekent dat er meer te merken is van die straatcultuur.
De jongeren voor wie de straatcultuur belangrijk is, hebben maling aan alles. Ze gaan hun eigen gang en hoe anderen - lees burgerlijke mensen – daarover denken, vinden ze niet belangrijk. De mensen die buiten hun kring staan, sluiten ze buiten. Ze zijn hard voor zichzelf en voor anderen. Er is geen sprake van vertrouwen. Ze houden alles goed in de gaten en reageren direct als er dingen gebeuren die hun niet bevallen. Succes uitstralen is voor hen heel belangrijk. Via luxueuze spullen proberen ze in de smaak te vallen van veel vrouwen. Ze vinden het prettig als anderen moeten lachen om wat ze zeggen en doen, maar hun opmerkingen gaan vaak ten koste van de buitenstaanders.
De jongeren die op straat leven kunnen vaak niet tegen gezag. Ze kunnen er niet tegen als anderen kritiek uiten. Dat is direct een aanval die scherp beantwoord wordt. Ook tegen gezagsdragers als de politie is hun toon vaak brutaal en denigrerend. Vrouwen hebben het helemaal snel gedaan. Die moeten zich nergens mee bemoeien. Als de ander doorgaat, is er een kans dat ze geweld gaan gebruiken. Als ze na een incident aangesproken worden op hun gedrag, zullen ze lang volhouden dat ze niets gedaan hebben. Als dat niet vol te houden is, is de ander de veroorzaker van hun gedrag. De ander heeft de pik op hen of discrimineert.
School is voor deze jongeren bijzaak. Het liefst blijven ze er weg. Vrienden zijn belangrijk. De gewone vrienden, maar ook de vrienden die zij ontmoeten via Internet. Uitgaan en kleding zijn ook heel belangrijk en dat kost geld, dus de bijbanen ook.
De jongens willen zo stoer mogelijk overkomen. Mensen die je aanspreken op je gedrag kunnen daarom direct een grote mond krijgen. De minachting voor de burgerlijke mannetjes – en nog meer voor de burgerlijke vrouwtjes – valt ogenblikkelijk op.
Als je sterk bent, krijg je macht. Dus het gebruik van geweld is toegestaan. Zo laat je zien dat je maling hebt aan de fatsoensnormen van de maatschappij. Je wacht niet af, totdat het gezag ingrijpt. Je gaat geen aangifte doen, want daar wordt toch niets mee gedaan. Nee, je speelt eigen rechter en pakt degene die jou of je geliefden kwaad heeft gedaan minstens drie keer zo zwaar terug.
Op verschillende plaatsen kun je iets merken van straatcultuur. Natuurlijk in de steden, vooral op de plaatsen waar veel jongeren samenkomen. Maar op de scholen merk je er ook steeds meer van. De anti-schoolse houding van sommige jongeren heeft invloed op de rest en maakt het de leraren moeilijk. Leerlingen die schijt hebben aan de school, die veel spijbelen, die de leraren en conciërges een grote mond geven of zelfs bedreigen. Leerlingen die gewoon blijven zitten als ze eruit worden gestuurd. De invloed van de straatjongeren is ook niet plezierig voor de jongeren die wel willen werken.
Ook op Facebook en andere sociale media merk je steeds meer van de straatcultuur. Mensen zijn er trots op dat ze het recht in eigen hand nemen. Mensen proberen er te imponeren met bedreigingen. Zelf erger ik me er groen en geel aan.
Nu kom ik terug op mijn vraag: Bedreigt de straatcultuur de toekomst van veel jongeren. Ondanks alles geloof ik het niet. Pubers zijn nog wel eens opstandig, maar meestal gaat die opstandigheid over. De meeste jongeren willen een leuke toekomst en daar willen zij best voor werken. Sommige leerlingen laten zich wel meeslepen door anderen, maar als er samengewerkt wordt door ouders, leraren en eventuele andere hulpverleners kunnen die toch wel binnen de perken gehouden worden.
Het grootste risico ligt bij de jongeren met weinig perspectief. Jongeren die om de één of andere reden op school mislukken. Jongeren die geen perspectief hebben op een goede toekomst. Het zal niet meevallen om deze jongeren binnen de grenzen van het acceptabele te houden. Maar zijn er niet altijd mensen geweest die buiten de boot vallen, helaas. Het is belangrijk dat die groep niet te groot wordt.
Reacties (2)
Deze jongeren zijn de producten van het IK-tijdperk.
Als ze eenmaal hun kansen vergooid hebben (strafblad, gebrekkige opleiding) is er voor de meesten geen weg meer terug. Die kun je gerust afschrijven wat hun bijdrage aan ons aller welzijn betreft. Hopelijk zal de volgende generatie het dan weer beter doen.