Op je 42ste weer naar school.

 

Afgelopen jaar ben ik begonnen met een hele nieuwe loopbaan. Ik ben van kleine winkelier naar een heel ander beroep gegaan. Na lang wikken en wegen, waarbij vooral de afweging tijd versus inkomen een belangrijke was heb ik mijn winkeltje verkocht en ben ik in dienst getreden als leerling verzorgende bij een grote zorginstelling.

Inmiddels ben ik al een tijdje bezig, maar ik kan je vertellen dat het de eerste tien weken niet meeviel! Weer naar school.

Een flink ROC en de eerste paar weken was echt alles nieuw en voor mij zo onduidelijk. Ik was al 25 jaar niet meer naar school geweest. Intussen is de hele manier van lesgeven veranderd. Wat ik verwachtte was ‘gewoon’ lessen volgen, toetsen maken enzovoort.

 

Competentie gericht onderwijs.

Ik maakte kennis met competentie gericht onderwijs. WTF?! Er werd een beroep gedaan op mijn zelfkennis. Wat kan ik al? Hoe bewijs ik dat? Ook zoiets; je portfolio. Die hadden we vroeger (jaren tachtig vorige eeuw, zei oma) dus niet. Wat de bedoeling bleek te zijn is het volgende:

Je maakt een plan waarin je beschrijft hoe je je opleiding gaat aanpakken. Dit beschrijf je in je POP en PAP (?!) en dan zie je maar hoe je dat gaat bereiken. Er zijn hoorcolleges, praktijklessen, gastcolleges en workshops. Je hebt je opdrachten en die maak je, en als dat dan met goed gevolg hebt gedaan verzamel je bewijsstukken die je bewaart in je portfolio. Op die manier kan je docent dan zien of je aan het eind je diploma verdient. Simpel gesteld dan.

 

Op zich best een goed systeem. Alleen had ik daar graag eerst een goede uitleg over gehad, net zoals alle ouwe dozen (zoals ik) die in mijn volwassenen klasje zitten. Nu we eenmaal goed op weg zijn en door veel fouten en stress eindelijk de bedoeling door hebben gaat het gesmeerd. Ondertussen werk ik daarbij 24 uur als leerling en breng ik het geleerde gelijk in de praktijk, en ook maak ik veel opdrachten in de praktijk die dan weer meetellen in de beoordeling.

Al met al niet even iets dat je erbij doet, maar ik ben wel reuzenblij met mijn carrière switch.  Het is nog anderhalf jaar flink de schouders eronder en weinig sociaal leven, en een laag leerlingensalaris, maar dat zie ik als investeren in mijn toekomst.

 

Het werk? Dat is geweldig! Ik werk met ouderen en heb al jaren niet meer zo’n voldoening gehad van mijn werk. Het leren? Over het algemeen heel interessant, vooral omdat ik het geleerde zo snel kan toepassen en omgekeerd ook het leren wat makkelijker is als je het in de praktijk gelijk ziet hoe de dingen werken.

De toekomst zie ik met vertrouwen tegemoet. Nu maar hopen dat er niet nog meer wordt gekort op de zorg….ik sta in ieder geval te popelen om ook straks als ik mijn diploma heb echt een positief verschil te maken voor de mensen die ik verzorg.