Rariteiten in het nieuws – Spanje. Soms lees je in de krant of op het internet berichten, waarvan je denkt hoe is het in vredesnaam mogelijk in het hier en nu? Bizar en verbijsterend. Maar het is de harde werkelijkheid, sterker nog: het is Nieuws.
Zoals alom bekend, gaat het al enige jaren niet goed met de Spaanse economie. De werkloosheid blijft maar stijgen en het eind is nog amper in zicht. Onder jonge mensen is de werkloosheid inmiddels al opgelopen tot bijna 50%. Ook in Spanje is de regering maar met één ding bezig: bezuinigen. Het wordt voor de bevolking steeds moeilijker om het hoofd financieel boven water te houden.
In het naoorlogse Spanje was het evenmin weelde wat de klok sloeg. In die tijd ontstonden er bijvoorbeeld een groot aantal bedrijven, die handelden in menselijk haar. Je kon dus letterlijk je haar verkopen als bijverdienste. Lange tijd heeft deze handel 'op haar gat gezeten' en hield men het haar liever op het eigen hoofd. Nu, in de economische crisis, is het echter weer booming business. Veel burgers bieden hun eigen haar, dat van hun vrouw, dochter, zus of nicht te koop aan. Echter, de verdiensten hiervan zijn beperkt: afhankelijk van de hoeveelheid en kwaliteit van het (lange) haar ontvang je minimaal EUR 8 en maximaal EUR 500. Vervolgens ben je een jaar of 10-15 bezig om de haarbos weer aan te kweken.
In hun voortgaande zoektocht naar extra inkomsten hebben specifiek jonge vrouwen een nieuwe markt ontdekt: het verkopen van hun eicellen. Voor één enkele eiceldonatie wordt tussen EUR 750 en EUR 1000 betaald, een bijzonder welkome bijdrage in het steeds duurder wordende leven. Er zijn vrouwen, die van hun eicelverkoop zelfs (een deel van) hun studie betalen.
Het lijkt een mooie, nieuwe markt voor de Spaanse dames. Echter, voor een eiceldonatie is beduidend meer nodig dan voor een spermadonatie.
Waar men bij de laatste kan volstaan met een bekertje en een erotisch of pornografisch tijdschrift of filmpje, komt er bij het oogsten van een eicel nogal wat kijken.
De eiceldonor dient bijvoorbeeld eerst een hormoonkuur te ondergaan, die (bijna) gelijk is aan een volledige Ivf-behandeling. Daarna dient de eicel in (meestal) een vruchtbaarheidskliniek of polikliniek van een ziekenhuis door een arts te worden weggezogen. Deze behandeling is bepaald niet pijnloos.
Het doneren van eicellen kun je dan ook maar een aantal keren in je leven doen - hooguit drie tot vier keer - zonder je eigen gezondheid èn vruchtbaarheid in gevaar te brengen.
Een te veel of te vaak doneren van eicellen en het daarvoor steeds moeten ondergaan van hormoonkuren, leidt onherroepelijk tot onvruchtbaarheid van de donorvrouw.
De maximale leeftijd van de eiceldonor is bij veel Spaanse vruchtbaarheidsklinieken gesteld op 30 jaar; ter vergelijking: in Nederland is die leeftijd gesteld op liefst lager dan 36 jaar en nooit hoger dan 40 jaar. Nu er evenwel steeds meer jonge vrouwen een betaalde eiceldonatie ondergaan, overtreft het aanbod al de (binnenlandse) vraag.
Enerzijds kunnen klinieken daardoor nog kritischer naar hun donoren kijken en wellicht zal de maximale leeftijd zelfs worden verlaagd naar 28 jaar. Anderzijds komt een nieuw afzetgebied in beeld: het verkopen (en de verdere Ivf-behandeling) van de eicellen aan vermogende, buitenlandse, kinderloze echtparen.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld Nederland, wordt eiceldonatie in Spanje wettelijk altijd anoniem uitgevoerd. In Nederland is dat niet toegestaan; hier wordt alleen met een eiceldonatie van een bekende donor (vaak in familie- of vriendenkring) gewerkt.
Verder mag er in Nederland geen commercieel motief of financiële compensatie tegenoverstaan, buiten vergoeding van eventueel door de donor gemaakte medische, reis- of andere kosten; enige vorm van betaling in deze sector is zelfs bij de Wet verboden.
Voor echtparen met een kinderwens en voldoende geld, die niet in hun naaste kring een geschikte en bereide eiceldonor hebben kunnen vinden, is het uitwijken naar het buitenland een laatste mogelijkheid. De kosten van zo'n eicelinplanting in Spanje? Met alle medische handelingen en kosten, ongeveer EUR 10.000-15.000.
Dat de financiële en economische crisis de Spaanse maatschappij tot op het bot raakt, is stilaan bekend. Dat deze zelfde crisis lijkt te gaan leiden tot een daadwerkelijke export van eicellen en daarmee tot een uitverkoop van een deel van de Spaanse genenpoel, omdat veel jonge Spaanse vrouwen zich genoopt zien zelfs hun eicellen te verhandelen, is verbijsterend.
© ASMAY. *12
Foto's: Office.microsoft.com.
Meer weten over eiceldonatie?
Klik hier.
Of over de economische crisis?
Klik hier.
Voor van alles en nog wat over vrouw en gezondheid, klik hier.
Zie ook:
Hoe-bestaat-het-bijna-Deens-donordrama
Hoe-identiek-is-een-eeneiige-tweeling?
Hart--en-vaatziekten-vaak-verschillend-bij-man-en-vrouw
Hoe-schadelijk-is-een-hersenschudding?
Of:
Asmay-s-archiefmap/
Asmay-s-gezondheid-&-ziekte
Reacties (10)
Verder is zo'n behandeling niet geheel zonder risico. Zoek maar eens op overstimulatie. Dat heb ik twee keer gehad (de tweede keer nog erger dan de eerste keer, terwijl ik minder hormonen spoot) - dat doe je niet voor de lol. En in geval van overstimulatie is het gegeven dat de punctie (dwars door de wand van het eind van de vagina, in de eierstokken) niet pijnloos is nog zeer zwak uitgedrukt...
Maar mensen doen wel meer nare, moeilijke dingen in nood. Dingen die ze zonder geldcrisis nooit zouden doen. Het blijft moeilijk...
Armoede maakt eigen wetten
om de tering naar de nering te zetten
moraal of visie kan men daar niet bij gebruiken.