De financiële en economische crisis, die grote delen van de wereld in haar greep heeft, zal naar verwachting nog wel een aantal jaren aanhouden. Het eind is dus nog niet in zicht. Hoe ervaren wij deze economische crisis, iets dat medeschrijver P1eter zich door middel van deze zilla afvroeg.

Steeds hogere lasten

Ook in de komende regeringstermijn zullen de lasten voor iedereen worden verzwaard. Niet alleen vallen de belastingen, door een gewijzigde tariefstelling in de eerste schijf, hoger uit, ook de gemeentelijke lasten blijven bijvoorbeeld jaar in jaar uit stijgen.

In de praktijk lijden de zwakkeren in de samenleving daar steevast het meest onder, want die beschikken meestal niet of niet meer over financiële reserves om dit allemaal op te vangen.

De raderen van de Nederlandse economie lopen vast

De overheid doet al een aantal jaren niets anders dan het land kapot bezuinigen (om het vervolgens weer over de Europese balk weg te smijten). Enerzijds wordt er niet of nauwelijks geïnvesteerd, anderzijds worden (kleine) ondernemers in de wurggreep genomen door een wildgroei aan verplichte, administratieve procedures en een van de hak op de tak springend overheidsbeleid inzake regelingen, subsidies en belastingen. Het resultaat in een slechte wereldeconomie laat zich raden. De ene na de andere zzp-er moet stoppen, het MKB gaat langzaam maar zeker over de kop en de grote bedrijven wijken uit naar lage lonen-landen, werknemers staan op straat. Het economisch nieuws wordt beheerst door faillissementen en ontslagen. Langzaam maar zeker lijkt onze economie tot stilstand te komen; de bouwsector is helaas al een schrijnend voorbeeld van dit proces.

Bezuinigen, bezuinigen, bezuinigen

Helaas blijft dat het credo, niet alleen in het huidige overheidsbeleid, maar juist voor het grootste deel van de bevolking in de komende jaren; het geld is domweg op.

Links: Johan Braakensiek: Doovenmansdeur, 1939.

Maar als wij vanaf volgend jaar allemaal onze bestedingen moeten inkrimpen of stoppen, bijvoorbeeld op het gebied van kleding en schoenen? Hoeveel kledingzaken, boetieks, schoenenwinkels zullen er dan volgend jaar weer failliet gaan?

Iedereen moet langer werken, AOW en pensioen worden minder en minder waard. Waar zijn al die banen? Mensen willen graag aan het werk blijven, maar wie neemt je in dienst? Praktijk is nu, dat je - eenmaal ontslagen - na je 40e nauwelijks nog aan een baan komt. Waar is het einde?

Hoe sta ik zelf in deze crisis?

Als (parttime) zzp-er merk ik dat natuurlijk eveneens; er is als klein bedrijfje niet of nauwelijks nog aan nieuwe klanten te komen, omdat bijna niemand meer geld durft uit te geven voor andere dan de primaire behoeften. Gelukkig heb ik een basisinkomen, waardoor ik (hopelijk) voorlopig nog de hypotheek en andere vaste lasten kan blijven betalen. Een vetpot is dit echter niet; vandaar de welkome zzp-inkomsten, die nèt dat beetje ruimte in mijn begroting gaven om af en toe nog eens iets leuks te kunnen doen of aanschaffen.

Wat kun je zelf nog doen?

Meestal zit er maar één ding op en dat is BESPAREN.

Abonnementen en tijdschriften heb ik inmiddels zoveel mogelijk opgezegd.

Verzekeringen heb ik nog eens op hun nut bekeken en, indien dit onvoldoende was, opgezegd.

Mijn boodschappen doe ik voornamelijk bij een goedkope supermarkt (Aldi of Lidl) en altijd met een boodschappenlijstje, waar ik mij aan hou. De kruidenierswaren, die Aldi of Lidl niet hebben, koop ik wel bij een 'gewone', duurdere supermarkt, maar alleen als die daar in de aanbieding zijn. Groenten en fruit eet ik zoveel mogelijk van het seizoen, want die zijn regelmatig in een aanbieding te vinden.

Oude kleding, op zolder klaargelegd om weg te doen, heb ik weer in de kast teruggehangen; misschien zijn ze niet meer in de mode, maar voorlopig doe ik het er weer mee. Nieuwe kleding kopen gaat dus voorlopig niet gebeuren.

De was spaar ik op om alleen een goed gevulde (was)trommel te kunnen draaien. Daarna droog ik de was 'aan de lucht', op zolder met de dakramen een stukje open.

Een autorit wordt gepland en uitgekiend, zodat ik zoveel mogelijk dingen tijdens één rondrit kan regelen. Voor de benzine ga ik naar een goedkope(re) pomp.

Verder volg ik consequent de regels van het energiezuinige(re) Nieuwe Rijden. Dat scheelt mij echt; ik haal nu gemiddeld 4 tot 5 kilometer meer uit één liter.

De thermostaat van de CV staat standaard een graadje lager en gaat ook 's avonds een uur eerder laag. Als ik het koud krijg, doe ik nu eerst een warm vest aan.

In alle lampen heb ik inmiddels spaarlampen zitten en het licht brandt alleen, daar waar ik het nodig heb.

Mijn bankpas heb ik laten aanpassen, zodat ik mij niet in de rode cijfers kan pinnen. Eigenlijk betaal ik weer, ouderwets, zoveel mogelijk contant. Contant betalen zorgt ervoor dat je een beter inzicht in je aankopen en uitgaven krijgt; als het geld niet in je portemonnee zit, kun je het dus ook niet uitgeven.

Mijn meubels zijn alweer dertig jaar 'jong', maar vervangen kan ik ze nu niet. De door mijn katten beschadigde stoffen bekleding van de bank heb ik bedekt met twee donkere katoenen Ikea beddenspreien, die ik zo nodig nog eens kan wassen (kosten: EUR 15,90, goedkoper dan een 'officiële' foulard).

Reizen en vakanties heb ik voorlopig opgeschort, uit eten ga ik zelden (en dan meestal naar 'de Chinees') en theater en schouwburg zijn so wie so veel te ver uit de buurt om te bezoeken.

Nieuwe boeken koop ik niet meer; ik heb er in de loop der jaren zoveel verzameld, die lees ik nu gewoon opnieuw.

Zielig? Ik? Wat nou zielig!

Dit zijn zomaar een paar toegepaste bezuinigingen en besparingen, die mij te binnen schoten. Er zijn er natuurlijk nog veel meer.

Links: Soepkeuken in de jaren 30, 20e eeuw.

Op zich is het niet erg, om eens goed stil te staan bij je inkomensplaatje en bestedingspatroon, om eens aan consuminderen te denken in plaats van aan consumeren.

Zolang je de vaste lasten nog kunt betalen en voldoende eten kunt kopen, ben je in deze tijd immers nog een 'echte speksnijder'.

Nee, klagen doe ik dan ook zeker niet, want daar heb ik echt nog geen reden voor. Het kan immers nog zovele malen erger.

Tot slot

Zorgelijk is de situatie natuurlijk wel, heel zorgelijk zelfs. De bodem van de economische put lijkt voor het volk nog steeds niet te zijn bereikt. Hoe wij er dan uiteindelijk voor zullen staan? Beelden van de Grote Depressie van de jaren dertig van de 20e eeuw doemen in de herinnering op. Toen bleek de ellende uit te monden in een wereldoorlog.

En wat hebben we nu? Gelukkig zit een wereldoorlog (hopelijk) niet zo snel in het verschiet. Wereldwijd vertoont de economie een lichte groei, maar of wij, de gewone burgers, daar snel wat van zullen merken, blijft de vraag. Laten we hopen, dat er in ieder geval toch een betere tijd gaat komen.

 

© ASMAY. *12

Foto's: Office.microsoft.com en Wikimedia Commons.

 

Meer weten of boeken vinden met tips over besparen en bezuinigen? Klik hier.

Of over de wereldeconomie? Klik hier.

Voor van alles en nog wat over budgetteren,
klik hier.

Zie ook:

Ook-zieke-huisdieren-de-dupe-van-economische-crisis

Armoe-troef-voor-ouderen-in-Duitsland

Hoe-bestaat-het-eicelexport-door-economische-crisis

Het-Nieuwe-Rijden-is-dat-iets-voor-mij?

Of:

Asmay-van-a-tot-z/

Asmay-s-mens-&-maatschappij

 

Meer reacties weergeven