Public

Obsessie; Hoe loopt dit af?

Arinka > Korte Verhalen met een Twist.

Verbijsterend62 schreef het begin en de vraag was HOE LOOPT DIT AF? Velen hebben gereageerd en al een eind geschreven. Dit is hoe mijn fantasie werkt en hierbij presenteer ik jullie mijn versie van het einde van een Obsessie.

http://plzcdn.com/ZillaIMG/f686df05f5716fd3b0377a74f65cf162.jpg

Het Begin lees je HIER

Obsessie…

Plotseling schiet ik met een ruk overeind. Het lijkt niet alleen zo, het is ook zo. Ik zie duidelijk hoe haar ogen zich recht op mijn raam hebben gefocust en via mijn verrekijker kijk ik rechtstreeks in haar ogen. Ik laat het ding van schrik vallen. Shit, betrapt!
Het eerste wat ik denk is niet eens hoe erg ik het vind dat ik betrapt ben, het doet me ergens wel goed, maar dat er nu een einde is gekomen aan mijn gluurfestijn. Nu ze weet dat ik hier ben (ik voelde dat ze het wist, al kon ik niet uitleggen waarom) kan ik me hier niet meer verschansen natuurlijk. Een heftige teleurstelling overvalt me. Ik ben zo gewend geraakt aan het ritueel van bespieden dat ik nu al weet dat het me moeite zal kosten het te laten gaan.
Ik sta op en begin een beetje radeloos in de rondte te lopen. Wat moet ik nu? Ik weet dat ze van me houdt, maar nu is het nog te vroeg, ze zal het niet zien. Ze zal denken dat ik een engerd ben en ik kon het haar niet eens kwalijk nemen.
Ik neem de sjaal in mijn handen, die ik gisteren op de grond heb laten vallen. Moet ik haar dan echt gaan wurgen? Waarschijnlijk zal ze de politie bellen, dat zou logisch zijn, dus hoeveel tijd heb ik nog?
Ik wikkel het ding uit pure frustratie om mijn eigen nek en trek er hard aan. Heel even hou ik dit vol, tot mijn lichaam me dwingt om lucht te happen. Ik voel me echter wel alsof ik half dood ben. Belabberd.
Ik kijk nog eens door de verrekijker (zie je, het is echt een gewoonte geworden)  en zie haar nog steeds kijken. Ze heeft een telefoon in haar hand en wijst ernaar. Vervolgens zie ik haar op een toets drukken. Mijn telefoon gaat over…

Ha-hallo?, stamel ik.
Ja, met Solange, zoals je wel had verwacht denk ik, zegt ze met een bikkelharde stem. Ze is boos en dat laat ze goed merken.
Ja, eh, stamel ik weer, eh, ik eh, weet niet zo goed eh… Ik hou van je Solange! Ik kerm het uit bij de gedachte wat ze nu van me moet denken.
Sjonge, zegt ze dan ook, je bent nog zieliger dan ik dacht. Met je geloer. Sukkel. Dat is geen houden van, dat is stalken, eikel!
Ja,
antwoord ik oprecht, je hebt helemaal gelijk, maar ik kon het gewoon niet laten. Het spijt me liefje.
Ik ben je liefje niet,
zegt ze meteen, maar er is wel het een en ander wat we kunnen bespreken. Nu, aan de telefoon.
Oké, goed,
stem ik enigszins aarzelend in. Haar reactie is totaal niet wat ik had verwacht. Ik had gedacht dat ze meteen de politie zou bellen. Niet dat ze eerst uitgebreid met mij zou gaan kletsen. Maar hé, wie ben ik om daar moeilijk over te doen. Ik heb haar aan de lijn! Voor de rest kan alles me dus gestolen worden.
Ik heb een vraag voor je, zegt ze nu. En ik wil dat je die eerlijk beantwoordt. Oké?
Eh ja, oké,
zeg ik.
Herinner jij je Aurély nog? Bam! Ze wind er geen doekjes om. Straight to the point, dat bevalt me ergens wel.
Ja, antwoord ik dan ook eerlijk, natuurlijk herinner ik me haar nog. Ze was mijn vriendin jarenlang. En ze heeft me gedumpt. Daar heb ik het erg moeilijk mee gehad. Tot ik jou tegen kwam.
Stilte. Ik aarzel of ik verder zal vertellen, maar nog voor ik die kans krijg begint ze te praten. Haar stem klinkt alsof hij van heel ver komt. Vermoeid bijna.
Ik ken Aurély ook, begint ze. Ik ken haar heel goed. En ik weet ook hoe je haar tot waanzin hebt gedreven met je achterlijke gestalk. Waarom kon je haar niet gewoon laten gaan? Nee, mijnheer moest zich laten gelden en maanden-, nee jarenlang haar leven verkloten.
Ik weet dat ze je overal zag, overal waar ze ging, met wie ze ook was, altijd liep jij haar in de gaten te houden.
En dat was nog niet het ergste, nee, als jij moest lijden, moest zij het ook blijkbaar, want je hebt werkelijk alles en iedereen om haar heen gesloopt. Kwaad gesproken over haar bij haar vrienden en familie. Haar werkgever benaderd tot ze ontslagen werd, omdat jij je voordeed als iemand die door haar was opgelicht.
Ik weet dat je haar nieuwe vriend in elkaar sloeg en hem waarschuwde bij haar uit de buurt te blijven. Daardoor ging het natuurlijk uit, want geen enkele man zit te wachten op zo’n vrouw met stalker. Je hebt haar van alles en iedereen geïsoleerd tot ze niks meer had om voor te leven.
Ik weet dat je jaren van haar leven hebt verpest Dát weet ik.
Alleen het Waarom. Dát weet ik niet en dat wil ik nu van jou weten, zeg het me nu!,
sluit ze haar relaas af en ik begin te trillen.
Hoe weet zij dit allemaal?
Dat vraag ik dan ook aan haar.
Hoe ik dit allemaal weet?, ze begint nu echt te briesen van kwaadheid. Dat zeg ik niet, ik wil dat je eerst antwoord geeft op mijn vraag. Waarom kon je haar niet met rust laten? Zoals je nu ook mij niet met rust kon laten? Heb je dan niet door dat je ziek bent als je zo doet?
Ik voel me gekwetst, ze omschrijft mijn gevoelens als gevolg van een ‘ziekte’. Ik ben diep beledigd en begin dan ook in verweer te komen.
Waarom, waarom, waarom? Daarom! Ik vind dat ik helemaal geen tekst en uitleg hoef te geven.
Hmmm,
zegt ze, en daar blijf je bij?
Ja,
zeg ik bot, daar blijf ik bij.
Oké, ook goed, wat jij wilt. Ik zal je dan maar vertellen waar ik Aurély van ken. Of kende, beter gezegd, want ze leeft niet meer.

Ik schrik hiervan. Waarom wist ik dit niet? Ik had haar zolang in de gaten gehouden. Ja, ze was plotseling uit beeld verdwenen, maar ik dacht dat dat een andere reden had. Mijn eigen aandacht was in die tijd verslapt, omdat ik toen Solange tegen was gekomen.
God, wat was ik toch ook een oppervlakkige lul. Nou ja, het is niet anders, denk ik bij mezelf en vestig mijn aandacht weer op Solanges stem aan de telefoon.
En weet je waarom ze niet meer leeft? Ze wacht op antwoord en ik zeg Nee?
Dan buldert ze door de hoorn OMDAT JIJ HAAR VERMOORD HEBT! Met je obsessieve gedrag, met je haar overal volgen, je telefoontjes in de nacht, je stoken bij anderen, je voortdurende hijgende adem in haar nek. Ze kon het gewoon niet meer aan en heeft er een einde aan gemaakt. Door JOUW schuld! Ze is woest en ik voel de energie gewoon door me heen stromen.
Dat wist ik niet, zeg ik alleen maar. Ja, wat kan ik anders zeggen. Ik voel me sowieso echt slecht het afgelopen half uur. Ik gooi de sjaal die nog steeds om mijn nek zit van me af. Het lijkt wel of dat ding ineens in mijn huid brandt. Het helpt niet echt dat ik hem afdoe en ik grijp naar mijn glas water.
Nou, dan weet je het nu!, schreeuwt ze verder.
Maar ik denk dat jij wel meer niet weet.
Ik denk dat jij geen flauw idee hebt wie Aurély was. Wat een prachtige vrouw het was. Hoe geliefd ze was bij iedereen die haar kende en hoe ze altijd straalde van levenslust voor ze jou had ontmoet. Je hebt geen idee van al het leed dat je haar hebt aangedaan met je zieke gedrag. Geen idee hoe ze helemaal stuk ging vanbinnen. Je hebt vast ook geen idee dat ze niet eens meer buiten durfde te komen door jou. Je hebt er al helemaal geen idee van dat ze zichzelf uiteindelijk heeft opgehangen, omdat ze het gewoon niet meer aan kon. En je hebt vooral geen idee dat ze MIJN ZUSJE was!

Ze begint nu te huilen en ondanks dat dit me normaal gesproken niet zo kan raken, voel ik me heel ergens in de verte wel schuldig. Toch denk ik dat dit geen toeval kan zijn.
Ik zeg dan ook Ja, maar jij hebt mij toch opgezocht. Waarom dan? Alleen om me dit te vertellen?
Ze slikt haar tranen in en ik hoor haar haar keel schrapen. Ik zei toch al dat je niet alles weet.
Heb je wel eens gehoord van de Gevlekte scheerling?

Ik schiet bijna in de lach, maar begrijp dat dit daarvoor niet het moment is. De Gevlekte scheerling? Nee, ik heb geen idee, zeg ik naar waarheid. Waarom zou ik die moeten kennen? Ik ken niemand die zich zo noemt.
Ze lacht een zuur lachje. Het is ook geen persoon, stommeling, het is een plant.
Oh,
ik weet even niks anders te zeggen. Ik snap helemaal niet waarom ze nu over een plant begint. Ze is erger aangeslagen dan ze het doet voorkomen denk ik.
Ja oh, niks oh, het is een heel bijzondere plant. Zal ik je vertellen waarom?
Nou eh…,
ik haal mijn schouders op en zeg Ja, waarom ook niet?
Alsof ze dicteert gaat ze verder Het is een plant die er net zo uit ziet als kervel. Dat ken je toch wel dat kruid? Ze wacht zijn reactie niet af, maar vervolgt haar lezing Alleen is kervel veel onschuldiger dan de gevlekte scheerling. Met de gevlekte scheerling is Socrates waarschijnlijk vermoord.
Nou, interessant,
zeg ik, al meen ik er geen zak van.
Kijk eens even naar me, zegt ze dan en ik kijk door de verrekijker. Ze houdt een blaadje omhoog. Zie je die, vraagt ze dan.
Ja, zeg ik, wat is daarmee?
Nou, dit is er een blad van.
Een onbehaaglijk gevoel trekt over mijn rug. Ik voel me met de minuut beroerder worden en ondertussen begin ik ook wat moeite te krijgen met ademhalen.
Het is echt bijzonder spul, babbelt ze nu opgewekt. Als je de blaadjes perst, dan krijg je een heel mooi extract waarvan je maar een theelepeltje nodig hebt.
Ik kan met moeite nog woorden uitbrengen. Wat is er met me aan de hand, ik voel me slecht. Alsof ik een vreselijk kater heb, maar ik heb geen druppel gedronken!
E…e…n…the…elese….sje… Sjonge, het klinkt ook alsof ik zat ben.
Ja, klinkt het weer opgewekt aan de andere kant van de lijn. Je doet 1 theelepeltje van het spul in water en laat er dan iets in weken. Je moet natuurlijk wel handschoenen aandoen.
Als je het dan een uurtje hebt laten weken, dan droog je het in de zon. En dan heb je een heel mooi kledingsstuk.
Een dodelijk kledingstuk. Er is geen hulp mogelijk en de dood is gruwelijk. Je raakt verlamd en voelt nog uren dat je sterft. En toch kun je niemand bellen.

Ik voel het duizelen en klamp me vast aan de verrekijker. Ik zie haar nu vrolijk lachend wapperen met een flesje. Het duurt een paar uur, maar dan heb je ook wat. Ze lacht een hysterische lach.
Met een brede lach zegt ze Vooral sjaals zijn er heel geschikt voor!

De telefoon valt uit mijn handen…


 

28/09/2012 12:13

Reacties (20) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
03/07/2012 11:31
fantastisch, ik had dit nog niet gelezen voor ik mijn eigen versie schreef. Ook ik heb daarin ook de rollen omgedraaid, maar ik hed het niet van je afgekeken.
03/07/2012 11:23
Dank je Alexander, dat vind ik altijd de leukste complimenten, als ik iemand geboeid kan houden!
03/07/2012 11:23
Wauw, geweldige schrijfstijl joh, heb het echt in een ruk uitgelezen, en da's heel wat voor mij.Hele dikke duim omhoog.
03/07/2012 11:22
Knap hoe je een telefoongesprek spannend hebt gemaakt en gehouden.
Ik had wel het door zodra die plant ter sprake kwam.
Maar het was een sterk plot.
duim!
03/07/2012 11:21
Spannend stuk! Mooi hoor!
03/07/2012 11:21
Heel mooi zeg, spannend tot het einde!
03/07/2012 11:21
Heerlijk Arinka met een mooie volt face! Liefs en duim taco