Hier volgen een aantal zieke filmtitels die je beter niet kunt kijken als je een zwakke maag hebt of over een rijke fantasie beschikt. In dit artikel worden de meest gore, walgelijke, enge, bizarre, ranzige en ziekste films ter wereld die ooit gemaakt zijn besproken. Voor elke titel hier geldt uiteraard ‘kijken op eigen risico’. Er zit dan ook niet voor niets een 18+ sticker op deze zieke filmtitels geplakt. Deze films zijn echter geschikt voor degene die een ongezonde kick zoeken en uitgedaagd willen worden, maar pas op, het kan leiden tot emotionele uitputting en een sombere stemming.
A Serbian film volgt het leven van een ex-porno acteur genaamd Milos. Hij is in Servië een erg beroemde acteur geweest in de seksindustrie. Ondanks dat Milos geen acteur meer is klust hij nog weleens wat bij en verricht hier en daar nog weleens wat werk in de seksindustrie. Zonder dat hij het in de gaten heeft tekent hij voor een rol in een film waarvan hij het verhaal niet kent, tevens weet hij niet wat voor een rol hij krijgt, dat boeit natuurlijk ook niet want een mannelijke acteur in een pornofilm hoeft maar een enkele handeling te verrichten. Milos komt er gaandeweg achter dat ze een snuff movie aan het schieten zijn, een film waarin extreme gebeurtenissen worden vastgelegd op camera die niet gespeeld zijn maar echt. Milos wordt onder druk gezet en moet gestoorde handelingen uitvoeren door zijn onderdrukkers. Hij wordt gedrogeerd waardoor hij zijn eigen grenzen voorbij gaat, een zeer foute en ontzettend smakeloze verkrachtingsscène van een baby is daarvan bijvoorbeeld het gevolg. Mijdt deze walgelijke film dus als de pest en laat het een waarschuwing zijn.
Salò or the 120 Days of Sodom vertelt een gruwelijk verhaal over sadisme, fascisme en laat vooral veel seksuele perversiteiten zien. Het gestoorde verhaal is een letterlijke verfilming van een boek geschreven door de Marquis De Sade. In zijn tijd schreef hij verboden teksten die werden verbannen en massaal vernietigd. Het verhaal heeft een politieke lading dus er zijn niet alleen maar perversiteiten te zien. De bezigheden van de rijke bourgeois worden beschreven en dat zijn geen frisse handelingen. Er wordt dus een statement gemaakt maar dit wordt verblind door de zieke troep die er te vinden is in deze film. Blijf uit de buurt van deze sick shit! De beelden kunnen traumatiserend werken en op je netvlies blijven branden. Er worden kinderen verkracht en uitwerpselen gegeten ter vermaak van de adel. Niet kijken dus, of had ik dat al gezegd?
Irreversible begint bij de aftiteling, langzaam wordt het verhaal achterstevoren in beeld gebracht en ontvouwen de gebeurtenissen zich. In de eerste minuten van deze controversiële Franse film wordt een hoofd tot blubber gemept in een ondergrondse homo club met een zware brandblusser. Van dichtbij is er tot in detail te zien hoe er tien keer ingemept wordt op een mensenhoofd. Deze ontzettend gestoorde film uit Frankrijk is ook berucht geworden om zijn half uur lang durende verkrachtingsscène waar een vrouw gespeeld door Monica Belluci wordt misbruikt en ondertussen kapot wordt gemept. Het is een goed idee om deze controversiële film niet te kijken met je vriendje of vriendinnetje als je een eerste afspraakje met elkaar hebt.
Dr. Heiter is een gepensioneerde chirurg. Hij wil zijn levenslange fantasie verwezenlijken door een menselijke duizendpoot te scheppen. Het komt mooi uit dat er twee meisjes met autopech aanbellen. Ze worden samen met een Japanner gevangen genomen. Dr. Heiter maakt van dit drietal een ketting door hun monden vast te naaien aan elkaars anussen. Dit zieke idee is bedacht door onze landgenoot Tom Six. Zijn creatie is voorzien van een (on)gezonde dosis humor, maar voornamelijk pervers te noemen. ‘Human Centipede’ probeert te schockeren, maar moet het vooral hebben van suggestie. De horror is vrij tam, zo zijn de chirurgische scenes maar van korte duur. Dieter Laser springt eruit als de gestoorde maniak met zijn performance als Dr. Heiter. Het is aan jezelf of je van deze groteske bodyhorror walgt of het idee je intrigeert. Niet kijken als je net gaat eten dus.
Kannibalen zijn liefhebbers van mensenvlees, ze maken geen verschil tussen dieren of mensen. In de film/documentaire Cannibal Holocaust ontmoeten we een stam van deze menseneters. In Cannibal Holocaust filmen een aantal onderzoekers de bezigheden van een stam kannibalen in de wildernis. Dit hadden ze beter niet kunnen doen want de kannibalen krijgen op een gegeven moment honger. Cannibal Holocaust is de eerste film die gebruik maakt van het found footage idee, bij deze film is het balletje gaan rollen voor het genre. Later werd deze stijl van filmmaken pas echt bekend door de Blair Witch Project en al eerder door The Last Broadcast maar dat was een low budget productie die enkel in ondergrondse kringen bekendheid heeft weten te vergaren. Het was een vreemde beleving om geen internet te hebben en in de videotheek een VHS te huren van deze film. Het lijkt alsof deze documentaire echt is en dat doet extra huiveren, zelfs als je weet dat het fictie is dan zijn de beelden nog brandstof voor je ergste nachtmerries.
De filmindustrie in Frankrijk is verantwoordelijk voor het moderniseren van horrorgenre door een aantal opmerkelijke titels op de markt te brengen. Inside is zo’n titel die uitstekend past in dat rijtje. Het verhaal opent met een shot van de zwangere Sarah die elk moment kan bevallen van haar kind. Dan gaat de deurbel, Sarah doet open en een vrouw gehuld in zwarte kledij vraagt aan haar of ze een dringend telefoontje mag plegen. Sarah geeft toe en laat haar binnen, langzaam komt ze erachter dat de vrouwelijke indringer maar een ding wil: een kind. Sarah moet proberen om haar eigen hachje maar ook die van haar ongeboren baby te redden. Inside is extra fucked up omdat er een zwangere vrouw in het spel is die onder druk wordt gezet. De psychologische horror zal je kapot branden door de heftige beelden die er te zien zijn en de onderwerpen die aan bod komen. À l'intérieur is erg bloederig en gaat over the top met de gore en splatter scènes. Het grappige is dat je zou verwachten dat er maar matig geacteerd zou worden in een film zoals deze, het acteerwerk is echter van hoog niveau. Naast de splatter gore is er ook ruimte voor spanning. Een must watch voor de horrorfans om toch eens te zien waar al de ophef over gaat.
Uit Frankrijk komen ontzettend zieke films zoals Irreversible, À l'intérieur en Baise Moi bijvoorbeeld die ook genoemd worden in deze top 10 van de ziekste, gruwelijkste en goorste films allertijden. Martyrs is tevens een geschifte film die thuishoort in dat rijtje. Martyrs biedt echter meer dan een aaneenschakeling aan gruwelijke beelden, het is een slim geschreven film met emotionele momenten. Het laat zien hoe een meisje ontsnapt aan de mensen die haar maanden lang opgesloten hebben op een verlaten industriegebied. Tien jaar later neemt ze wraak op haar moordenaars, haar vriendin komt haar helpen en wordt zelf gevangen genomen en door onbekende om geen duidelijke rede gemarteld. De martelingen blijken echter een doel te hebben maar daar kom je later pas achter. Door de heftige uitvoering raakt de film je op een emotioneel niveau en zal je somber achterlaten. De zeer onsmakelijke scènes roepen een gevoel van walging op, de pijn en het lijden van de slachtoffers voel je door het medeleven. Martyrs is een moderne horrorfilm in hart en nieren eb heeft een verrassende twist die zelfs richting het spirituele en goddelijke gaat.
Baise-Moi betekent, ik kan er ook niets aan doen, Neuk Mij in het Nederlands in het Engels wordt dat automatisch ‘Fuck Me’. Baise-Moi is ook weer zo’n Franse zieke film die een aantal confronterende beelden laat zien en seksuele onderwerpen aan de tand voelt. Het is een schokkerend verhaal over de bezigheden van twee jongedames die doen alsof ze hoeren zijn en straffen mannen genadeloos af. Er zijn aardig wat beelden te zien van geslachtsdelen en sommige scènes gaan richting pornografisch. Naast de ongecensureerde seks scènes komt er ook nog eens veel grafisch geweld in voor. Zo is er een scene dat een slachtoffer van de twee dames een varken moet nadoen terwijl hij vastgebonden zit. Een vrouw steekt een loop van een shotgun in zijn achterwerk en tijdens het nadoen van een varken knalt ze een lading loden balletjes in zijn achterwerk. Dat het twee vrouwen zijn die deze acties uithalen versterkt de schockfactor.
Tarnation is een gestoorde film die door filmmaker Jonathan Caouette eigenhandig in elkaar is gezet. Hij is tevens de hoofdrolspeler in zijn eigen film. Tarnation gaat over het leven van Jonathan, hij heeft zichzelf regelmatig op film vastgelegd vanaf zijn jeugd. Zijn obsessieve videodagboek laat vervreemdende dingen zien over zijn ontspoorde familie en zijn eigenaardige ontwikkelingen door zijn leven heen. Het bizarre en tegelijkertijd verdrietige van deze beelden is dat ze echt zijn, het is een real life documentaire over zijn leven. Hierdoor laat Tarnation je achter met een erg vreemd gevoel, je maag zal op kop gaan staan van sommige shots omdat het te weird is soms om te verwerken. Hij heeft last van hallucinaties en lijdt aan schizofrenie net zoals zijn ontspoorde familie die allen stuk voor stuk kampen met psychische problemen. Jonathan draait vaak door en dat komt doordat hij teveel drugs heeft gebruikt. Tarnation is een beangstigend portret over een tiener die psychologisch in de war is, de beelden zullen op je netvlies branden door de hoge weird factor.
Een jonge auteur gaat in haar eentje op vakantie naar een ‘cabin in the woods’ (nooit doen dames!) om daar een begin te maken aan haar nieuwste verhaal. Ze wordt onverwacht door een aantal locale hillbillies op een gruwelijke wijze verkracht en mishandeld. Ze kan gelukkig voor haar ontsnappen aan de dood waarna ze het nog maar net overleefd. Nu is ze uit op zoete wraak en om haar doel te bereiken gaat ze voor niets of niemand uit de weg. Haar doel is om de mannen op zo’n extreem mogelijke manier te straffen voor hun perverse daden. I Spit on your Grave is een geslaagde remake van het origineel uit 1978. Het eerste uur kijken we naar beelden die laten zien hoe de hoofdrolspeelster wordt vernederd en uiteindelijk een gruwelijke groepsverkrachting moet ondergaan. Deze beelden zijn erg extreem, je zult er geen fijn gevoel van krijgen en automatisch mee gaan leven met de hoofdpersoon. Dit is ook het doel van de filmmakers natuurlijk omdat het dan fijner aanvoelt voor de kijker als ze uiteindelijk wraak gaat nemen. De horror wordt gebracht in de vorm van de acties van mensen, er is geen monster onder het bed aanwezig dat je telkens net niet ziet. I Spit on your Grave is een van de heftigste wraakfilms ooit, het is tevens bijzonder dat je de gruwelijke martelingen die de verkrachters moeten ondergaan weet te rechtvaardigen omdat ze eindelijk wraak kan nemen.
Reacties (2)