Ronde plekken op het glas
De mensen buiten, als ronde plekken op het glas van het raam als adem... Wandelend... en de schittering van de zon, over de plaatsen waar men net ademde... Toen ze tuurden door m'n raam. Ze lopen verder... Kennen wij elkaar? Ze kennen m'n glas, zijn de plekken op mijn bestaan, maar alleen ik en m'n kinderen kennen mijn haard.