Ze kroop letterlijk boven op me, met een pleister op haar mond.
Kort nadat ik uit het ziekenhuis was ontslagen, want ik was beter en er was niets meer aan mij te verdienen, was ik als de dood voor allerlei kwaaltjes. Als er iemand hoestte in de woonkamer schrok ik mij werkelijk lam en duwde ik meteen een slabbetje voor mijn mond. Slabbetje, zult u denken? Ja, ik had altijd een slabbetje in d...