Een geweldige periode mochten we onze gevoelens met elkaar delen. Jij voelde mij ik jou. Ergens zijn we elkaar kwijt geraakt. Nog steeds mis ik jou, ik kijk en hoop tegen beter weten in. Tuurlijk we hadden geen toekomst samen dat wist ik. Maar jouw woorden maakte mijn leven zoveel fleurige. Ik heb je verbannen uit mijn gedachten gevoelens want ik kan immers niemand dwingen om contact te houden. Af en toe ontkom ik er niet aan om aan je te denken. Hoe gaat het met jou? Wat ben je aan het doen? Van die kleine dingen. Dan laat ik los, want ik kan geen ijzer met handen breken. Op mijn vragen weet ik het antwoord niet.
Ik was mijn kast aan het opruimen en daar vond ik een opgevouwen stuk papier. Ik vouwde het open, daar vond ik jouw gedicht, in 2014 voor mij geschreven. Een periode dat ik het zelf heel zwaar had. Ik ging een weekendje weg. Weet je nog meis?
Eigenlijk moet ik gaan slapen
maar ik wil eerst nog even al mijn woorden bij elkaar rapen
want morgen ben je weg
en er zijn nog wat dingen die ik je graag nog even zeg
weet dat ik je zal missen
en je niet uit mijn gedachten zal wissen
ik zal je aanwezigheid blijven voelen
en in gedacht met je kroelen
ik zal zelfs voor je zingen
want als ik aan jou denk, kan ik me niet meer bedwingen
ik zal op je wachten
ook al blijf je weg, voor vele nachten
want ik weet dat je terug zal komen
ik zal over je dromen
ik zal aan je denken
en je weer nieuwe woorden schenken
als je straks weer terug ben
want jij bent een vrouw die ik heel graag ken
geniet van weekend
en weet, dat ik bij je bent elk moment
XXX
Een gedicht met liefde geschreven, het gaf me gemengde gevoelens. Het verlangen weer terug naar toen. Je woorden zo heerlijk zo zoet. Ik mis je! Het was jouw keuze. En ik zal het moeten accepteren! Toch mijn hart roept geef mij een teken van leven………….https://youtu.be/bcPX6dLkgR0
Shasja
Reacties (8)