Ach ja oude gedichten kunnen zo leuk zijn vond er een aantal met een beetje humor erin, ook belangrijk.

Rommel de rommel

wat een gedonder

Het hart maakt rare sprongen

voel me raar

ben nog niet klaar

Rommel de rommel

weet niet wat ik voel

niet wat ik bedoel

mijn hart verwart

het is heel apart

Rommel de rommel

vragen in mijn hoofd

het antwoord blijft gedoofd

wil stil zijn

even de stilte is zo fijn

Rommel de rommel

de rust vinden

in mijn zijn

ik lach en huil

gevoelens te ruil

Rommel de rommel

gaat het door

engeltje zingen in koor

ik luister naar verschillende liedjes

met hun eigen melodietjes

Rommel de rommel

en nu is het uit

ik die mijn eigen liedje fluit

kom er zelf wel uit!

En zo rommel ik soms wat aan, schrijf gedichten, zinnen woorden het hoort bij mijn bestaan. Hier komt er nog één.

Kijk om me heen

ik ben alleen

vlug trek ik mijn schoenen en sokken uit

voorzichtig doe ik een stapje vooruit

het gras kriebelt

mijn dikke teen wiebelt

sluit even mijn ogen

word één met moeder aarde

Ik loop verder is het gras

zie daar een plas

loop er naar toe

stamp er in, en hoe

even ben ik niet oud

het kind in mij is ontwaakt

het water spetter om mijn oren

word nat, maar dat kan me niet bekoren

Het kind in mij, geeft mij een hand

we wandelen samen, door het zand

auw een steen

dit brengt me weer bij zinnen

mijn voeten vies

ruik iets van honden pies

ik ril, en heb het koud

de betovering is voorbij

het kind is verdwenen

Even kind zijn is ook wel fijn, alleen jammer dat er dan af en toe toch stenen op je pad liggen, daar kun jij je lelijk aan pijn doen.

 

Nieman nama niemana

het is echt niet raar

hoe krijg ik het voor elkaar

nieman nama niemana

misschien is het toch een beetje raar

volgens mij ben ik gek

lijkt wel een toverspreuk die ik heb ontdekt

nieman nama niemana

zou de spreuk werken

en het goede gaan sterken?

nieman nama niemana

nu word ik het toch een beetje gaar

ik denk het is klaar

 

​Shasja