Public

Bij de brug hielden zij hem aan....

Yneke > Artikelen van Yneke

Oude woorden, van lang geleden. Ik kijk haar aan en luister. Een treurige blik zoekt de ruimte, maar blijft hangen op de brug. Ik ruim op, maak schoon en vraag; `Hoe gaat het vandaag?` `Zie je die brug?`wordt mij gevraagd. `ja, antwoord ik.` Met nog het doekje in mijn handen kijk ik met haar mee. 'Ik mis hem', hoor ik haar zeggen en ik weet meteen , zij heeft het over hem Jan; haar man.

`Helemaal ten voet liep hij naar het oosten, aardappels en meer halen bij de boer. op die brug bijna thuis hielden de Duitsers hem aan, alles pakten zij hem af, zo dichtbij.`

Ik kijk opnieuw naar die brug, dan naar haar.  Wat zeg je dan?

`T was een nare tijd, onredelijk`, hoor ik mijzelf zeggen. `Nog maar net na de oorlog moest hij naar Indonesië,`vervolgt zij, `Hij was nog maar negentien, ziek kwam hij terug en hij is eigenlijk nooit meer beter geworden.` De snik in haar stem klopt in het ritme van de muziek  die zij op heeft gezet. Zij staat op en met haar rolator draait ze rondjes, `zo dansten wij vaak, jan en ik.` Ze zet zich neer in de stoel waarvan ik weet dat deze nog vanaf hun trouwdag bestaat. `Ik mis hem`, fluistert zij. Mijn hand leg ik op haar schouder en zeg `het lijkt mij zo moeilijk zo alleen zijn, deze herinneringen nu alleen te dragen.`

 

Weken later wordt zij ziek, ik zie haar verdriet. In het ziekenhuis zie ik haar pijn en als ik vertrek zegt zij `jij mag blijven.`Maandag zal ik er weer zijn, ze is eindelijk weer thuis en ik zal luisteren. Ik juich te vroeg.....die nacht stierf zij....!

Ik denk nog vaak aan haar en als ik langs die brug rij dan denk ik.....hier hielden zij hem aan. ( `t was de tweede wereldoorlog). Dan zie ik haar voor het raam zitten met die traan.

Dan denk ik........ wat doen mensen elkaar toch aan!

Kan die ene mandarijn die ik afpel, het luisteren naar een verhaal iets verzachten van die intensheid van die traan?

Moet wel!!!

Iedereen kent zo zijn eigen verhaal......

Ik zou willen dat iets het zou verzachten!!

 

-Yneke-

 

 

22/02/2016 23:51

Reacties (17) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
1
23/02/2016 19:12
Als ieder mens beter zou luisteren, dan was de wereld een stuk eenvoudiger en vrediger. Maar ja, luisteren is tegenwoordig een kunst.... (mooi geschreven, Yneke!!!)
Yneke tegen Fresse
23/02/2016 22:09
Dank Fresse, je reactie zegt mij veel!!
1
23/02/2016 15:52
Fijn dat ze haar herinnering met jou wilde delen en je haar een luisterend oor kon bieden dit heeft ongetwijfeld veel voor haar betekend!
Yneke tegen Buchii
23/02/2016 22:09
Dank voor je lieve reactie Bucchii
2
23/02/2016 15:45
't is toch niet diezelfde brug, waar je 't onlangs ook al over hebt gehad?
Even een klein aandachtspuntje; daar waar staat 'Naar de oorlog' bedoel je waarschijnlijk 'Na de oorlog'. Geniet van je -wellicht pitloze- mandarijn!
1
23/02/2016 22:08
Ik weet niet direct welke brug je bedoeld, maar dat zal zeker niet dezelfde zijn . Na de oorlog je hebt gelijk, goed aandachtspuntje van je. heb dit veranderd in mijn artikel, dank je !Die pitloze mandarijn was het laatste waar ik haar de dagen voor haar sterven gelukkig mee kon maken. Zij voelde zich verwent als ik deze afgepeld en pitloos uiteraard voor haar neerzette.
2
23/02/2016 14:03
Mooi beschreven. Vreselijk hoe mensen kunnen zijn. Fijn dat ze het aan jou heeft kunnen vertellen.
1
23/02/2016 22:05
ik hoor haar het nog vertellen, dank voor je mooie reactie
1
23/02/2016 09:00
Door te luisteren verzacht jij al de pijn. De mens doet wrede dingen, eerlijk gezegd denk ik niet dat, dat op korte termijn zal veranderen. al blijf ik natuurlijk wel hopen. Een mooi menselijk artikel.
1
23/02/2016 22:05
Dank je , die hoop moet blijven vind je ook niet ;-))
23/02/2016 22:18
Absoluut. ;-))
3
23/02/2016 08:46
Tot mijn spijt ben ik in dit geval een pessimist: De mens heeft nog niet genoeg geleerd en ik vrees dat de geschiedenis zich zal herhalen.

De optimist in me zegt: Zolang er nog mensen zijn die er wél voor anderen, ook volslagen onbekenden, willen zijn ... Zal de wereld langzaam maar zeker een 'betere' plek worden!
1
Yneke tegen MrcRts
23/02/2016 22:05
Ik hoop het, soms denk ik zal het werkelijk verschil maken en dan voel ik zelf dat ineens. Pessimisme is in mijn beleving dodelijk.je reactie toont mij zoveel hoop ;-)) dank je
2
23/02/2016 03:22
Een goed geschreven artikel met een veelgestelde centrale vraag, waarom doen mensen elkaar pijn?

Oprechte aandacht, een luisterend oor, spontaan een arm om iemand heen en empathie werken zeker weten verzachtend, ook al is dat vaak maar tijdelijk.

Yneke tegen Nescio
23/02/2016 22:03
ik blijf geloven en hopen dat dat het verschil maakt, dank je nescio voor je reactie!