Public

Het kennismakingsgesprek

Utopia > Hardop denken.

Stage, werk en misbaksels ...

Niets is zo gigantisch achterbaks, schijnheilig, smerig, walgelijk en leugenachtig als het kennismakingsgesprek, als deze eigenlijk een verkapt beoordelingsgesprek blijkt te zijn. 
Alleen na het kennismakingsgesprek kun je voldaan en tevreden naar huis gaan, en thuis je e-mail openen en lezen van diezelfde persoon als waarmee je zojuist had gesproken en alles nog koek en ei leek, en tot je verbleekte verbazing lezen dat je het niet bent geworden, in toch altijd weer diezelfde clichématige termen. Eventjes dacht je dat alles wel snor zat, maar niets is minder waar. 

Alleen tijdens het kennismakingsgesprek gebeuren juist al die dingen waarvoor je in het dagelijks leven gewaarschuwd wordt, maar die nu via een vreemde weg wel zijn toegestaan. Het één zeggen, en het ander denken, je werkelijke mening voor je houden, en misleiden, manipuleren, en voorliegen, zijn geen uitzonderingen maar eerder gewoonzaak. In het kennismakingsgesprek worden generalisaties gedaan, en gelijktijdig verborgen gehouden. De vragensteller, meestal een piefje die over nieuwelingen gaat, inspecteert nauwlettend je kop terwijl zijn leugenachtige praatjes je om de tuin leiden. Meestal is het bij de eerste paar zinnen al beslist, d.w.z., deze heeft dan zijn voorkeur al klaar, welke uit zal gaan maken of jij het wordt of niet. 

Als sollicitant voel je je daarbij meestal flink in de zeik genomen. Zo merk ik zelf direct heel goed wat de uitkomst zal zijn, en verbaas me dan ook echt dat dat smerige zwijn wat ik op dat moment voor me heb, op een misleidende manier doorpraat en me bevraagt, denkende dat ik werkelijk te stom ben zijn toneel en trucage te doorzien.

Mijn vorige schoolopleider waarmee ik praatte, was hier ook geen ster in. Vroeg me net even teveel vragen, en dan weet je het al. Wanneer ze naar je hobby's vragen moet je uitkijken! Ten eerste; Het gaat ze geen ene reet aan. Maar dan ook echt geen ene reet. Ik heb zelfs vernomen dat ze je dat niet eens mogen vragen, maar dat weet ik niet zeker. Enfin, het bleek maar weer dat mijn voorgevoel juist was. Ik kreeg een andere school. Ik wacht nu op een telefoontje. Dichterbij en beter niveau. Dat zou wel fijn zijn.

Ik vind het onjuist dat mensen die NIET helderziend zijn, (wat niemand is) hun beperkte levenskennis en mensenkennis zo sterk toevertrouwen aan een voorgevoel, dat zij je daarom niet eens de kans geven. Dat voorgevoel kan dus keihard hieruit betaan dat jij evenwichtiger bent dan zij, en je daarom dus een bedreiging kan vormen voor hun status. Dat is wat jou dus mag afwimpelen of binnenhalen. Het was in mijn geval een jongere snuiter dan ik, en ik vond hem vreemd, hij had iets naars over zich waar ik niets mee heb, geen raakvlak, niets. Dat was mijn voorgevoel, maar als ik in zijn positie stond, nam ik hem evengoed aan. Puur omdat ik die plek aanbied en daarmee risico neem wie die plek invult daar ik nooit kan weten op voorhand wie daarvoor geschikt dan wel ongeschikt is. Dat doe je op grond van cijfers en schoolniveau, en het niet hebben van een bepaald strafblad.

 

Wat zijn mijn lessen die ik uit ervaring heb opgedaan?

- Zeg niet teveel

- Wees niet te eerlijk, ze kennen je niet en wantrouwen je wel

- Probeer geen vriendjes te worden met ze, houdt een afstand

- Zeg nooit maar dan ook nooit hoe jij je vrije tijd indeelt

- Wees gerust verbaast als jou iets geks gevraagd wordt, of ga tegen ze in, maak zo nodig bezwaar. Sta op je strepen!

- Laat zien dat je een individu bent, en geen nummer. (Als je die stage of baan niet krijgt, so be it, je behoudt ten minste je waardigheid!!)

 

 

13/12/2015 11:11

Reacties (2) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
13/12/2015 17:07
het evaluatiegesprek is ook zo'n huichelachtig gedoe , in je gezicht mooi doen en achter je rug je voor rotte vis utmaken.
1
13/12/2015 18:18
Ja klopt, en we hebben het meestal door. Dus je zit daar te doen alsof je hun gedrag niet ziet en door hebt. Je moet je in zekere zin van de domme houden, dat is wat ze van je vragen. De trotse slaaf wordt geprezen