Het rustpunt in ieder mensenleven

vooral bij schrijvers

Als je jong bent dan besteed je veel aandacht aan wat je aan moet met je leven. Iedere volwassene die je nu vraagt zal zeer zeker zeggen dat ook hij of zij heeft nagedacht over wat ze willen worden. Ik heb er nooit over nagedacht toen ik jong was om schrijver te worden, helmaal niet ik wilde wereldreiziger worden. Ik had nooit gedacht dat ik ooit een boek zou schrijven of laat staan artikelen voor verschillende websites en er een inkomen mee zou kunnen garanderen.

Ik schreef wel verhalen toen ik jong was en gedichten maar die waren niet van mij voor belang. Dat was allemaal voor de tijd met de computer en ze staan in dagboeken en oude schriften uit mijn jeugd.  Ik kan me nog herinneren dat ik een keer door het bos liep en begon te fantaseren met mijn acht jarige geest.

Stel dat er kabouters of heksen in dit bos zouden wonen, kleine mensjes die leefden onder de stenen op de grond. Dat waren geweldige fantasieën die ik nu omzet in verhalen. Ik was erg spiritueel en ik was een rustig kind, meer een luisteraar en als ik mijn boeken teruglees dan moet ik soms lachen.

Ik een schrijver nee dat had ik toen nooit gedacht en toch was ik altijd erg geïnteresseerd in schrijven, boeken, muzikanten en kunstenaars. Het is meer het mystieke in mij dat generaties lang is meegegeven geworden met wijsheid. Het zit in mijn DNA om te schrijven en om creatief bezig te zijn met mijn geest. Het schrijven kwam ineens, plotseling, zo maar uit het niets door mijn nieuwsgierigheid. Het is mijn natuurlijke roeping, het helen, het leren  de kunst van verhalen die mij toevertrouwt worden. Een moment tussen eb en vloed de creatieve getijden die je moet omarmen.

Al mijn inspanningen zijn ondertussen rijkelijk beloond en het ligt in je eigen macht om ervoor te zorgen dat lezers je niet vergeten. Jij hebt de magie ook zolang je hard werkt en de hoofden en harten weet te raken van andere mensen. Je moet bereid zijn o soms blind te zijn en je bereid zijn je over te geven aan het proces van vertrouwen.

Het is prachtig om met woorden te stoeien, vechten met verhalen, sterven naar antwoorden. Neem elk teken als en sein, geef niet op en geloof in jouw eigen kunnen, klagen helpt niet want dan staar je jezelf blind.

Indien je in je zelf blijft geloven als schrijver dan moet je geestelijk zijn, jouw geestelijke waarheden zijn net zo sterk als de aardse en je weet maar nooit wat het universum jou te bieden heeft.