Voor onze tweeling Lisa en Jeroen vertel ik s avonds vaak een verhaaltje. Ik had nooit gedacht dat deze timmerman eens kinderverhaaltjes zou schrijven! Ik wil ze vast leggen in een eigen gemaakt boekje. Leuk voor later. Misschien óók leuk om te delen - voor andere kinderen?
Joris en Mieke,
Joris, het lieveheersbeestje woonde samen met zijn vriendinnetje lieveheersbeestje Mieke in de molenkap.
De molenkap is heel erg hoog, en helemaal van riet gemaakt.
Daar hadden ze samen een huisje met een gezellig kamertje in gemaakt.
In dat kamertje stonden piepkleine stoeltjes, een piepklein tafeltje en nog een paar piepkleine meubeltjes.
Op dat tafeltje stond een heel klein kaarsje. Als het 's avonds donker werd deed Joris het kaarsje aan.
Joris en Mieke zaten dan samen gezellig op de stoeltjes vlak bij de tafel.
Joris pakte dan de lieveheersbeestjes krant en ging dan de krant lezen.
Daarna gingen Joris en Mieke de kleine lieveheersbeestje kindjes in hun bedje stoppen. Ze hadden er wel twintig.
Dat zijn bést veel lieveheersbeestjes kinderen.
Vanavond was er een probleempje. Joris moest een nieuw kaarsje halen in het kleine schuurtje.
Nu ging Mieke de lieveheerbeest kindjes alleen instoppen.
Mieke telde maar achttien lieveheerbeest kindjes. Er waren nog twee bedjes leeg.
Er waren er dus twee te weinig. Dat was raar! Mieke ging eens kijken wie er nog niet terug gevlogen waren naar de molenkap.
Het waren de lieveheerbeest kindjes Lisa en Jeroen. Oh…...oh………. zei Mieke.
Die twee ondeugden zijn altijd te laat thuis. Die blijven altijd te lang buiten bij de molen spelen.
Onder de molen kap zat een heel klein gaatje. Daar konden, Joris, Mieke en de lieveheerbeest kindjes naar buiten en weer naar binnen vliegen. Maar nu waren die ondeugende Lisa en Jeroen niet naar binnen gevlogen.
Mieke riep naar Joris.
Joris ging naar Mieke.
Mieke vertelde aan Joris -dat Lisa en Jeroen nog buiten waren.
Ik ga wel even buiten kijken zei Joris.
Joris vloog door het gaatje onder de molenkap naar buiten.
Toen hij buiten was hoorde hij die twee kleine ondeugden heel hard lachen bij de sloot.
Joris vloog er heen.
Wat hij daar toch zag, ……..hij kon zij ogen niet geloven. Die ondeugende Jeroen had zijn zusje op een herfstblaadje op het water laten varen.
Dat herfstblaadje was nu nét een bootje. Een drijvend bootje op het water.
Joris riep, ……..zeg ondeugden stoppen jullie daar eens mee! Jullie hebben nog helemaal geen zwemdiploma. Jullie mogen nog niet bij het water spelen.
Jullie hebben nog maar nét jullie vliegdiploma.
Mama zit ook te wachten op jullie. Het is bijna donker en jullie moeten naar bedje toe.
De lieveheerbeest kindjes Lisa en Jeroen waren een beetje geschrokken. Hun Lieveheerbeest Papa ………een beetje boos?
Dat was raar. Papa was nooit boos. Met een klein stokje duwde Jeroen zijn zusje weer naar de kant. Veilig sprongen ze in de grassprietjes. Het herfstblad bootje dreef weg op de wind.
Kijk zei Joris, dat had er met Lisa ook kunnen gebeuren. Helemaal weggewaaid op een bootje naar de andere kant van de wereld!
Oei ……zei Jeroen, was ik dan mijn zusje kwijt geweest ? Ja zei Joris de lieveheerbeest Papa. Dan was je- je zusje helemaal kwijt geweest. Maar ze had ook kunnen verdrinken, sprak hij een beetje streng!
Ze sloegen hun vleugeltjes uit en vlogen naar het gaatje onder de molenkap.
Daar zat Mieke de lieveheerbeest moeder al te wachten. Joris vertelde aan Mieke wat er gebeurd was. Oh…..oh zei mama Mieke. Kindjes zonder zwemdiploma mogen nooit bij het water spelen.
Kom en nu snel naar bedje en lekker slapen.
Speciaal voor later, voor Lisa en Jeroen , met een dikke kus van ons,
Meer weten over Lisa en Jeroen ?
Reacties (26)