Tijdens een bezoek aan het ziekenhuis bladerde ik wat tijdschriften door. En in een van die tijdschriften kwam ik een stukje over motivaite tegen. En daarin vond ik een zinnetje. Een zinnetje dat mij deed nadenken

En dat zinnetje was:

OM GOED GEMOTIVEERD TE WERKEN MOET U GEEN PROBLEMEN AAN UW HOOFD HEBBEN.

Stof tot nadenken
Mmmm stof tot nadenken. Buiten het feit dat we als bedrijf weer moeten inkrimpen, er weer mensen ontslagen moeten worden en het bedrijf weer in de rode cijfers zit was er weinig aan de hand. Dus veel problemen heb ik niet, dus met die motivatie zat het wel goed. Nou ja goed ? Ik vind het nog steeds knap dat mensen die op het punt staan ontslagen te worden het toch op kunnen brengen om gemotiveerd hun werk te blijven doen. En langzaam maar zeker kruipt er bij mij ook een onbehaaglijk gevoel naar binnen.

Uiterlijk van de werknemer
Verder in het stuk las ik dat het uiterlijk van de werknemer van belang is voor de motivatie van klanten. Dat zal dan wel zo zijn, maar als je tegenwoordig in sommige bedrijven kijkt hoe werknemers er bijlopen, dan zou ik eerder denken dat die bedrijven geen klanten willen. En tja, als je op de werkvloer van een fabriek werkt dan is kleding helemaal niet interessant, want dan draag je werkkleding. Maar ja, het stond in dit tijdschrift dus zal het wel waar zijn.

Nadat ik nog een paar bladzijden had gelezen werd ik door een stem van de doktersassistente die riep: "mijnheer Savariba" wild uit mijn diepe gedachten gerukt. En nadat ik bijgekomen was van een minder prettig onderzoek wat ik  had ondergaan waarbij toch minstens 3 meter slang in een lichaamsopening was verdwenen, zonken mijn gedachten weer weg. Ik begon te twijfelen. Twijfelen aan de uitspraak:

Het uiterlijk van de werknemer is van belang voor de motivatie van klanten.

Was ik dit werkelijk
Ik kon deze gedachte niet van mij afzetten en ik vroeg mij al langzaam af of de neergaande spiraal van ons bedrijf misschien wel door mijn uiterlijk kwam. En nadat ik de voordeur van mijn huis had geopend liep ik in een ruk naar de spiegel om te zien of ik er toch wel behoorlijk bijliep. een spiegel liegt niet, maar spreekt altijd de waarheid. Ik durfde bijna niet te kijken, maar bij de eerste blik schrok ik hevig en ik moest een tweede keer kijken om zeker te stellen dat de spiegel in de badkamer geen scheuren of barsten vertoonde. WAS IK DIT WERKELIJK?

Gauw een andere spiegel gezocht. Hopende dat de vorige spiegel toch kon liegen. Maar het resultaat was hetzelfde, of eigenlijk nog erger. Mijn ogen stonden na de eerste schok wijd open en observeerden met een groeiend afgrijzen elk vreselijk detail wat zich in mijn gezicht mannifisteerde. Was dit het resultaat van 15 jaar alles doen wat God ons verboden heeft? Was dit nou die frisse jonge jongen die vroeger de meiden niet van zich af kon slaan? Waar was die frisse blozende onweerstaanbare jongensachtige gelaat, met die edele trekken?

Nachtmerrie
WEG, gewoon weg. Helemaal verdwenen, vervlogen als een laatste restje  van het gisteravond zo goed gevulde glas whiskey. een lichte paniek maakte zich van mij meester. Wat moest ik doen? Allerlei oplossingen flitsten door het gepijnigde hoofd, waaronder het niet meer naar mijn werk gaan, een schoonheidsbehandeling met masker, of gewoon een ander merk whiskey en geen jack daniels meer. Wat nu, dacht ik wanhopig.
 

's nachts begon ik te dromen en deze droom werd een nachtmerrie. Elke keer als ik op mijn werk kwam werd er door mijn collega's gevraagd of er weer een vrachtwagen over mijn klus was gereden. Tijdens de lunch vroeg mijn chef welke schoonheidsspecialiste ik had, want die wilde hij ook wel eens proberen. En natuurlijk was er elke keer dat hatelijke hoongelach. Als ik 's avonds thuis kwam wachtte mij een blazende kat, een grommende en mopperende echtgenote en twee kinderen die duidelijk hun vader niet meer herkende. Gelukkig was het maar een droom. En dromen zijn bedrog....

Laat u niet afschrikken
Na veel overpijnzingen kwam ik tot de conclusie dat het niet lag aan al het harde werken. Dan maar overgaan op een ander merk whiskey. En als ik nu thuis kom blaast de poes niet meer, mijn vrouw gromt niet meer en vraagt zelfs hoe het op het werk was, en mijn kinderen spreken me weer aan met papa.

Laat u dus niet afschrikken door groeven en lijnen in het gezicht en een paar grijze haren, het komt echt niet van het werken...

 

Het heeft niets met dit verhaal te maken, maar ik kwam onderstaande spreuk tegen en die wilde ik u toch niet onthouden:

Wie zijn string niet op tijd laat zakken zal zijn poep in tweeën kakken