Langzame draai naar de andere kant

In 1979 verhuisde ik naar de VS. Het jaar ervoor had ik een jaartje op een kostschool gezeten waar ik elke zondag twee keer per dag naar de kerk moest. Op zondagochtend naar de Baptisten met mijn voogd en op zondagavond naar de katholieke mis van de kostschool. Ondertussen was ik een ongelovige maar Nederlands Hervormde gedoopte tiener aan het worden. 

De diensten van de zondag vond ik natuurlijk niet echt interessant dus tijdens de ochtenddienst ging ik naar de achterkant van de kerk (zogenaamd naar de wc) en ging ik daar in de zon zitten. Ik dacht dan om een of andere reden meestal aan het liedje: Altijd is Kortjakje ziek. Ik heb geen idee waarom want ik sprak helemaal geen Nederlands en kende het liedje van af en toe een Holland vakantie. Ik denk dat het komt door de zin: zondags gaat zij naar de kerk, met een boek vol zilverwerk. In het zonnetje probeerde ik te achterhalen wat een boek vol zilverwerk was. En dan de avonddiensten, dat was ook geen feest maar als je dan vooraan ging zitten dan kon je wel de meeste slokken wijn nemen! Aparte ervaring, gemengde geloven in het hoofd van een grote twijfelaar. 

Afijn, de VS dus. Daar kwam ik op mijn 14de jaar terecht op een openbare school waar ik een jaar lang niets met geloof te maken had en dat voelde vooral prettig. Ook al die andere hocus pocus, waar ze in Zuid Amerika goed in zijn, was uit beeld verdwenen. Ik was helemaal op mezelf gewezen en moest mezelf gelukkig zien te maken. Langzaam werd dat mijn geloof, IK. Ik moest het doen, ik moest zorgen dat ik Engels ging leren, ik moest zorgen dat ik goede cijfers haalde, ik moest zorgen dat ik lekker in mijn vel zat. Bidden of waarzeggers aanspreken had niets te maken met gelukkig zijn, worden. Ik was op deze wereld gezet om voor mezelf te zorgen en dat werd mijn doel in het leven. Zorgen voor mezelf, de jaren die gingen komen moesten in ieder geval gelukkiger worden dan jaren die geweest waren.

          

Een jaar later kwam ik naar Nederland. Ook hier was de eerste prioriteit om de taal te leren. Ik kwam op een huishoudschool terecht waar ik in rap tempo de taal leerde. Dit was een Christelijke school dus ik moest weer bidden en heilige liedjes zingen. Voor Godsdienst had ik een 9, maar dat had niets te maken met mijn geloof in God. Meer met de docente die mij aardig vond, gok ik. 

Na mijn middelbareschooltijd ging ik werken bij de Katholieke Gezinszorg, dat was ook het enige dat met geloof te maken had, de naam. Velen jaren met plezier gewerkt en God links laten liggen.

Ik trouwde, kreeg kinderen en werkte parttime. Mijn dochter werd vier en moest naar school De beste school in de buurt was een Christelijke School dus daar moest ze heen. Ik had toen nog het idee dat ze wel wat mee moest krijgen van de wereld van het geloof zodat ze later zelf kon bepalen wat ze er mee zou gaan doen. Om die reden heb ik mijn kinderen ook niet laten dopen.

Na een paar maanden Christelijke School is mijn dochter, door verhuizing, naar de Openbare Montessorischool gegaan en zo ook mijn andere dochter. Dit werd vervolgd door het Openbare VWO. Het geloof raakte op de achtergrond, behalve in mijn hoofd. Ik wist inmiddels zeker: ik ben een atheïst, een scepticus, een realist, een nuchtere Hollandse vrouw. De vraag rees hoe ik dit invulling zou kunnen geven zonder de medemens te kwetsen of belachelijk te maken? Ik respecteer ieders visie, maar vind het lastig als mensen mij hun geloof willen opdringen. Zo ook het jaarlijkse bezoek van de kerkmensen van de Protestante Kerk en het verzoek of ik een jaarlijkse bijdrage wil betalen. Ik ben gedoopt en dan sta je ingeschreven in de kerk. Het heeft drie jaar geduurd om me uit te kunnen laten schrijven en het liefst wilde ik me laten ontdopen, maar dat kan niet. (ontdopen is niet eens een woord!). Ik heb het maar zo gelaten, als ik op en dag dood ben dan heeft God er een (b)engel bij.

Ik kreeg een kind met een flinke gebruiksaanwijzing, volgens een aantal mensen moest dat dus een nieuwetijdskind zijn. Een kind dat haar ervaringen uit haar vorige levens met zich meedraagt en het daardoor moeilijk heeft. Ik braaf luisteren naar alle theorieën, maar nee......dat komt er bij mij niet in. In mijn nuchtere ogen en logistieke redenering leeft een mens maar een keer en in die ene keer moet je er het beste van maken. Dit kind is gewoon een zeer intelligent kind met een pittig karakter en met goede begeleiding zal ze later nog ver komen in haar leven. Haar enige leven, haar enige kans.Nu anno 2013 doet ze het uitstekend!

Dus, daar zit ik dan. Nu is het is 2013 en ik wordt als atheïst, realist, scepticus en nuchtere Hollandse vrouw omgeven door vrienden en kennissen in alle soorten en maten. Katholieken, protestanten, moslims, joden, spirituelen, alles wat afwijkt van mijn eigen visie en waar niets mis mee is, maar ik moet daar wel mijn weg in vinden. Voor mezelf weet ik het 100% zeker! Er bestaat geen God, er is maar één leven, een kans. Ik en een Darwinist. De toekomst is niet te voorspellen, de doden zijn dood en voor het bestaan van zielen bestaan geen bewijzen.

Mensen als Uri, Derek en Char zijn er om hun portemonnees te vullen met het geloof dat mensen willen geloven. Mediums zijn er om je te doen geloven wat je wilt geloven, ze zullen dit echter nooit doen zonder je een vette rekening te presenteren. Het brein van de mens zit zo in elkaar dat het werkt zoals je wilt dat het werkt, dat je ziet zoals je het wilt zien en dat je gelooft wat je wilt geloven. De kerk, het internet en duizenden boeken kunnen je overtuigen van datgene waar je overtuigt van wilt worden. Dat geldt voor gelovigen, maar natuurlijk ook voor niet gelovigen. Ik kies ervoor om niet te geloven, simpelweg omdat ik zie wat ik zie, voel wat ik voel en ervaar wat ik ervaar.

In heel mijn ongeloof is het niet mij doel om de believers, zoals gelovigen zo mooi genoemd worden, te overtuigen van wat niet is. Als je gelukkig bent met wat je voelt en gelooft dan moet je dat vooral zo houden want geloven in hetgeen jou gelukkig maakt is het allerbelangrijkste geloof. Als er een God is en dat helpt je om je leven te leven zoals je het wilt leven, dan is er een God.

Democratie: elk mens heeft het recht zijn/haar leven in te vullen zoals hij/zij dat zelf wil.

(het misbruik van jongetjes en andere ellende binnen het geloof heb ik maar niet aangesneden)

Tot slot:

 

                                                              M.C.Eberhart