Voor alle mensen die aan kinderen willen beginnen, kinderen hebben of gewoon heel nieuwsgierig zijn hoe alles eigenlijk in zijn werk gaat. Hoe ontstaat dat kleine individu nu eigenlijk? Hier wat meer informatie.

 

Embryonale ontwikkeling

Na de eerste week van de zwangerschap ontstaan de kiembladen, in de derde week ontstaat het derde kiemblad: mesoderm.

Aan het eind van de 3e week is de kiembladvorming beïndigd. Het embryo, verbonden aan de baarmoeder met de hechtssteel, zweeft in het vruchtwater dat bescherming biedt. Het wordt gevoed en krijgt zuurstof langs een primitieve placenta waarin de eerste haarvaten ontstaan. Toxische stoffen kunnen dan ook al doorgegeven worden. Vele genotsmiddelen en geneesmiddelen zijn dus zeer gevaarlijk voor het embryo. Ook bepaalde virale infecties bij de moeder, zoals rode hond en aids, kunnen grote risico's met zich meebrengen.

In de loop van de 2de maand van de zwangerschap worden alle belangrijke organen en orgaanstelsels gevormd. Dit is de periode van de organogenese. Tijdens deze periode loopt het embryo het grootste gevaar. De meeste aangeboren misvormingen ontstaan in deze kritieke fase. Beschadigingen die het embryo in een eerder stadium treffen, leiden dikwijls tot het afsterven van het embryo (miskraam).

 

Foetale ontwikkeling

Zodra in een embryo een miniatuur-individu te herkennen is, spreken we van foetus. De uitwendige lichaamsvorm is bij een menselijk embryo na 2 maanden duidelijk herkenbaar. De foetale periode is begonnen. Ze wordt gekenmerkt door een snelle groei van reeds gedifferentieerde weefsels en organen.

Tijdens de vierde maand is het geslacht van de foetus herkenbaar. De foetus kan reeds duimzuigen. De placenta, die zorgt voor de voeding, ademhaling en de excretie van de foetus, is nu bovendien een endocriene klier geworden die bij de moeder de taak van het zwangerschapsgeellichaam heeft overgenomen.

Vanaf de vijfde maand kan de moeder het kind voelen bewegen. Tijdens de zevende maand wordt onderhuids een isolerend vetlaagje aangelegd. Het kind is nu al levensvatbaar buiten de baarmoeder, op voorwaarde dat een couveuse de temperatuur op peil houdt.

 

De geboorte

Als de foetus voldragen is, ongeveer 40 weken na bevruchting, ligt de baby in meeste gevallen met het hoofdje tegen de baarmoderhals. Het kind is dan reeds ingedaald. Dit gaat soms gepaard met het wegstromen van vruchtwater. Dit is pas mogelijk nadat de slijmprop is uitgestoten waarmee de baarmoederhals is afgesloten als bescherming tegen infecties tijdens de zwangerschap.

De laatste van de zwangerschap, de geboorte, wordt aangekondigd  met de weeën. Dit zijn ritmische contracties van de baarmoederwand. Daardoor ontsluit de baarmoederhals zich zodat het hoofdje van de baby erdoor kan. De baarmoedercontracties worden door een hormoon opgewekt, dat wordt afgescheiden door de hypofyse Gedurende de zwangerschap worden de baarmoedercontracties tegengegaan door het progesteron, kort voor de geboorte vermindert de progesteronproductie aanzienlijk. Om een bevalling die te lang uitblijft in te zetten of om een traag verlopende bevalling te versnellen, wordt synthetisch bereid oxytocine toegediend.

De laatste persweeën drijven het kind met het hoofd vooruit, door de baarmoederhals en de vagina heen. De baby begint pas een zelfstandig bestaan als de afgebonden navelstreng wordt doorgeknipt. De achtergebleven placenta heeft nu geen functie meer. Voor de moeder is de bevalling afgelopen als ook die is uitgedreven. De afgestoten placenta kreeg de passende naam van nageboorte.