Mevrouw Djarum

Je bent ergens in de veertig en vindt het tijd worden om weer eens een bezoekje aan de huisarts te brengen. Daarom maakte ik een afspraak voor een onderhoudsbeurtje, naast wat lichte mankementjes die ik heb. De oortjes moesten weer eens worden uitgespoten, want naast chronisch Oost-Indisch doof, begonnen échte geluiden nu ook wat doffer te worden. 

De afspraak bij de huisarts was vroeg in de morgen om tien voor acht. Net iets te lang in bed blijven liggen, dus vliegensvlug douchen, naar het toilet en met piepende banden naar de huisarts. De huisarts die veertig jaar lang de mijne was geweest, bleek drie jaar geleden gestopt te zijn. Hij geniet nu van zijn welverdiende pensioen, ik zal hem missen want het was een bijzondere man. Ooit heb ik hem nog midden in zijn gezicht gepiest, maar toen was ik pas twee maanden oud. Jaren later heeft hij het incident nog wel eens een keertje aangekaart en we hebben daar hartelijk om gelachen.

"Zal ik het nog eens een keertje doen, dokter?", het was altijd gezellig bij die man.

Maar hij was altijd erg serieus in zijn werk, hij ging regelmatig naar Afrika om even tussen neus en lippen een heel dorpje te genezen en bracht altijd leuke anekdotes mee terug. In mijn jonge jaren kwam ik er wat vaker, meestal om ergens wat hechtingen te verwijderen of om even onder het verband te laten kijken.

"Weet je hoe ze dat in Afrika doen....?", begon hij dan, terwijl hij onder het verband tuurde. Hij zat altijd met zijn hoofd te schudden als er weer wat hecht-werk in mijn dossier werd bijgeschreven.

"Kan je niet eens een keertje met een griepje of zo langskomen, Djarumpie?", mijn moeder stond zich toen regelmatig te verontschuldigen bij de huisarts als mijn hechtingen weer eens waren los geschoten, of het verband onder de blubber zat.

"Weet je hoe ze dat in Afrika doen?", en daar ging hij weer, terwijl hij de draadjes zorgvuldig verwijderde...

Maar hij had ook hele droge humor, soms had hij iets ondeugends en dat vond Djarumpie wel leuk. Die man ga ik nooit meer vergeten, ook het gesprekje dat ik met hem had toen mijn vader zeven jaar geleden zijn herseninfarct kreeg. Dat was eigenlijk de laatste keer dat ik hem sprak of zag, want ik kom verder zelden bij de huisarts. Een bijzondere man, en dat zeg ik met veel respect.

Ik maakte kennis met mijn nieuwe huisarts, een leuke jonge meid. Dat wil dus zeggen dat ik al een ouwe lul begin te worden. Ze was erg vriendelijk en moest lachen dat ik om een onderhoudsbeurtje had gevraagd. Vervolgens werden de oortjes vakkundig gereinigd en dat rare stukje huid (steelwratje) onder mijn oksel werd keurig weggebrand. Het bloed geven was ook een fluitje van een cent, want in mijn diensttijd werd er onderling op elkaar geoefend met injectienaalden en zoutoplossingen. Dus van een beetje bloed tappen word ik niet warm of koud.

Het enige probleem echter, was het vullen van het urinebekertje. Ik had die ochtend het toilet al bezocht, dus het moest maar even op een later tijdstip.

De volgende ochtend, nadat ik het toilet gedweild had, bracht ik met gepaste trots, een volle warme beker naar de huisartsenpost. Bij de balie kon ik het bekertje afgeven, over een week moest ik maar bellen over de uitslag. Die dag is vandaag en zojuist heb ik de uitslag gekregen over de telefoon:

"Gefeliciteerd, mevrouw Djarum, u bent zwanger!"

"Huh?!?"

"Ja, hier staat dat uw vrouw zwanger is. Gefeliciteerd!

"Ik ben niet getrouwd mevrouw de dokters-assistente... Ik heb mijn eigen piesje ingeleverd.."

".............ehm......", de assistente is even stil aan de andere kant.

In gedachten zie ik haar achter de balie zitten. Met de hand op de hoorn fluistert ze "shit, shit, shit, zijn die bekertjes alweer verwisseld?!"  

Ze herpakt zich naar mijn mening redelijk snel en vervolgd het gesprek.

"Ja sorry meneer Djarum, er is duidelijk iets misgegaan. Kunt u nog een keer een bekertje met urine vullen?"

"Hier vandaan mevrouw de doktersassistente?"

"Goh, mijnheer Djarum, die heb ik ik nog niet eerder gehoord...haha (sarcastisch toontje)"

"Ok ok, ik haal zo wel even een nieuw bekertje op mevrouw. Beter nog, ik vul hem zometeen ter plekke, ok? Tot zo!"

Onderweg naar de huisartsenpost, wrijf ik nog even over mijn buikje.

Was ik toch bijna zwanger...:)