Ode aan een heel bijzondere vrouw in mijn leven door haar ben ik op de been gebleven

In 2006 terug gekomen in het land
Met 1 koffer en 50 euro in de hand

Kwam ik ’s morgens op Schiphol aan
Eenenveertig graden verschil hoe moest ik weer met deze kou omgaan

Bij een kennis een appartementje kunnen huren
Alle advertenties op werk doorgenomen dagen en uren

Al het werk aangepakt wat er was
Probeerde te overleven pas voor pas

Zo gingen er maanden voorbij
Met menige tegenslag aan mijn zij

Werken om weer iets op te bouwen uur na uur
Zoveel werken dat ik in slaap viel achter het stuur

Dus alles wat ik had verdiend
Ging weer naar een andere auto vriend

Zo sukkelde ik maar door
Maar niet getreurd hoor

In 2008 ontmoette ik een lieve vrouw
Die deze arme ploeteraar wel wou

En ondanks alle tegenslagen om me is blijven geven
Nu al drie en een half jaar aan mijn zijde is gebleven

Ze is een maatje, een vriend en een topvrouw
Waar ik veel om geef en van hou

We hebben het financieel heel zwaar
Maar zijn bij elkaar

Weten soms niet hoe het eind van de week te halen
Weten vaak niet hoe al die rekeningen te moeten betalen

Met werken heb ik vele beloften gekregen
Maar kwam van de drup in de regen

Gebruikt om klussen te klaren
De ander lachen en ik zat op de blaren

Maar zij bleef me steunen
Op haar kon ik altijd leunen

Na twee jaar 80 uur per week in de touw
Een afdeling opgebouwd stond ik weer in de kou

Een ander mag de vruchten plukken van wat ik had gedaan
Mijn contract niet verlengd, Einde baan

Al het overwerk heb ik nooit betaald gekregen
Dus nog steeds die arme sloeber gebleven

Maar zij bleef me steunen zonder klagen
In deze donkere en sombere dagen

Ze moppert niet al ben ik nu werkloos
Ze blijft me steunen is niet boos

En noemt me nu af en toe plagend koos
Ja nu ben ik Koos werkeloos

Blijft aan mijn zij is mijn anker in deze levensorkaan
Ze steunt me en blijft naast me staan

Ik wil alles doen en vragen voor een baan
Maar zij zegt ik wil niet dat je op je knieen moet gaan

Al het werk aanpakken wat er is
De drang dat er een klus te doen is wat ik zo mis

Ik voel me nu zo nutteloos
En maak me daarom zo boos

Heb het gevoel dat ik faal
En dat maakt dat ik ervan baal

Heb nooit mijn hand op moeten houden
Omdat ik zelf aan mijn toekomst bouwden

Je hebt je trots we hebben elkaar
Eens gaat het beter doe niet zo raar

Maar ik heb haar nooit een vakantie een uitje kunnen geven
Terwijl ik haar zo graag wil tonen wat ze is in mijn leven

Maar zij zegt we hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn
Maar voor mijn gevoel doe ik haar zo veel te kort en pijn

Ze is mijn rots mijn veilige haven in deze stormachtige oceaan der leven
Ik had haar zo ontzettend graag een beter leven gegeven

Maar na elke sollicitatie die ik mail
En dat zijn er nu 120 dus best veel

Wordt ik er soms best moedeloos van
En dan zegt zij kop op man

Maar ik voel me vaak zo mislukt
En dat is wat me vaak zo bedrukt

Ik wil zelf werken voor mijn geld
Dat is wat voor mij telt
 

Ik vraag me af waar heb ik het aan verdiend
Om te hebben z’n vrouw, z’n maatje en z’n levensvriend

Ze is mijn roer
Voor haar hou ik me stoer

Maar ik durf te bekennen
Zonder haar had ik niet kunnen wennen

Had zij van me afgetrokken haar handen
Zou ik zeker verkeerd zijn gaan belanden.
 

 

Meer reacties weergeven