Niet veel later hervatten wij onze erotische reis, richting het theater
Gelukkig is het behoorlijk donker in de ruimtes waar al diverse paren zich uitstekend vermaken.
Er heerst een prettige stemming. Een soort Koninginnedag gevoel. Iedereen is aardig voor- en met elkaar. Het valt me op dat men heel anders met elkaar omgaat dan in een gewone uitgaansgelegenheid, en dan bedoel ik niet het sex-gedeelte maar puur van persoon tot persoon.
De wereld lijkt hier een stukje vriendelijker te zijn dan buiten. Dat stelt me enigszins gerust.
Cor en ik lopen wat rond en aanschouwen de diverse ruimtes. Er is aan iedereen gedacht zo te zien.
Maar aan de entree van de ideale ruimte van Cor staat ’THEATER’.
Liep ik net nog in het half duister te bedenken dat het misschien nog mee zou vallen, wil mijnheer nu ineens een soort van performance weggeven. Ik kan wel janken. Al mijn zelfverzekerdheid uit mijn ‘dames van plezier’ bestaan wordt weggezogen in de leegte die mijn andere ik vertegenwoordigt
Ik, die alledaagse griet van verderop in het dorp.
Dat dorp waar zo ontzettend graag geroddeld wordt wanneer er iets' out of the ordinary' gebeurt …. Hoe vaak heb ik al niet gedacht; ; ‘Ze moesten eens weten’.
Wanneer we naar binnen schuifelen komt er plots een kleine zonnestraal op mijn pad. De ruimte is bezet. Alsof er een blok beton van mijn schouders valt. Uitstel van executie, zo voelt het.
Terug beneden bij de bar ontdek ik een kleine etalage met lingerie en aanverwante artikelen en zie daar plotseling de oplossing hangen voor mijn probleem.
Tussen de luxe beha’s zie ik een geweldig maskertje gemaakt van zwarte en groene veren.
Het is werkelijk prachtig en het bedekt mijn gezicht voldoende om onherkenbaar te zijn en het allermooist van alles is dat Cor het een spannende toevoeging vindt van zijn avontuur.
Met het masker op mijn gezicht laat ik mij in alle standen manoeuvreren die Cor wenselijk acht.
Binnen de kortste keren vult de kleine ruimte zich met bezoekers. Zo worden de exhibitionisten en de voyeurs in één en dezelfde moeite bediend.
Terwijl Cor, voor iedereen duidelijk zichtbaar, aan het genieten is, hijg ik beroepsmatig een beetje mee, en stoot ik, op de goede momenten, de gewenste kreten uit, hopende op een snelle afloop van dit avontuur.
Het lijkt erop alsof ons ‘publiek’ zich uitermate goed vermaakt en de wisselwerking die daardoor ontstaat is op zijn minst super opwindend te noemen maar het heeft op mijzelf geen enkel effect.
Op Cor wel gelukkig………
We krijgen zelfs een applaus van zijn mede genieters wanneer hij, onder het slaken van een oerkreet, al zijn opgekropte wellust in mij loslaat…….
Na een verfrissende douche, en nog een drankje aan de bar begeven wij ons weer richting parkeerplaats.
Naarmate we dichter bij de auto komen voel ik me beter. Als een konijn dat terug kan vluchten in zijn hol nadat hij lang op een open veld heeft rondgerend.
Uit het niets duikt er een gedaante op, en nog voor ik kan zien of het een man of een vrouw is, krijg ik een enorme harde klap in mijn gezicht.
Ik proef de koperachtige smaak van bloed en hoor ergens in de verte geschreeuw van Cor en Jason, onze chauffeur, en dan wordt het donker.
Lees verder, als je durft.......http://www.xead.nl/dagboek-van-een-hoer-8-deel-4
© madamex
Reacties (17)