Zooo, op jou zou ik t wel kunnen hoor zegt hij precies op het verkeerde moment.
vervolg van; http://www.xead.nl/dagboek-van-een-hoer-8
Eenmaal binnen in de club ben ik aangenaam verrast. Een drukte van belang Een gezellige bar met aangenaam personeel. Waar ik ook kijk, alles ziet er prachtig uit en aan ieder detail is aandacht besteed. Een soort Disneyland voor volwassenen.
De aanwezige gasten zien er over het algemeen prachtig uit. De dames in hun mooiste lingerie en de heren ook keurig verzorgd.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf toch een soort van vooroordeel had. Ik was aanvankelijk bang geweest voor iets wat veel minder klasse uit zou stralen of misschien zelfs een beetje ranzig zou zijn. Niets van dat alles. Er is niets in deze hele club wat mijn afkeuring heeft.
Ondanks alle meevallers voel ik mij helemaal niet op mijn gemak. Wat is dat toch ?
Ik ben toch wel wat gewend? Last van valse schaamte heb ik ook niet……..
En dan als een slag bij heldere hemel, begrijp ik het.
Ik ben hier niet achter de gesloten deuren van mijn dubbelleven. Ik sta hier niet als Madame X maar als mijn gewone huis- tuin en keukenzelf….
Alsof ik letterlijk in mijn blootje sta.
Dit is geen afgeschermd gebied waar slechts ondeugende heren binnenkomen voor vertier en na bepaalde tijd, als de vermoorde onschuld, weer buiten staan alsof het nooit gebeurd is.
Dit is een compleet andere wereld. Een wereld waar ik ineens al mijn zelfverzekerdheid verlies…..
Hier heb ik niet de touwtjes in handen, erger nog, hier wil ik helemaal niet zijn….
Stom dat ik dit niet eerder had kunnen bedenken. Het is allemaal veel te snel gegaan.
Voor ik het wist zat ik al in de auto. Eigen schuld dikke bult. Met het geld op de voorgrond
de achtergrond vergeten…….. mijn hele leven op de achtergrond…. Compleet vergeten.
Tot overmaat van ramp is mij dit bedrag in het vooruitzicht gesteld om Cor de avond van zijn leven te geven…
Cor die graag in the picture staat………
Cor die graag gezien wil worden door anderen……
Cor die dus niet, met mij, ergens achteraf in een donker hoekje gaat liggen knarren…….
Terwijl ik een beetje koetjes en kalfjes conversatie heb met Cor houd ik de boel angstvallig in de gaten. Straks komt er een bekende binnen, wat dan?
Cor verlaat mij even voor een toiletbezoek. Ik sta nog vlak bij de ingang en er loopt een vrij jonge man op mij af. Op het eerste gezicht denk ik dat hij al aardig wat gedronken heeft.
“Zooo, op jou zou ik t wel kunnen hoor” zegt hij precies op het verkeerde moment.
“Ik ook op jou hoor” bits ik terug “ik zie alleen een beetje op tegen die jarenlange therapie die ik nodig zal hebben om het te boven te komen”
Ik schrik van mezelf. Een beetje minder had ook wel gekund, maar toch heb ik er geen behoefte aan mezelf te verontschuldigen.
Hij kijkt me verdwaasd aan en druipt meteen af.
Totaal onvoorzien en nog aan het begin van de avond, voel ik mij hier diep ongelukkig.
Bij terugkomst stelt Cor voor om even een ‘rondje’ te gaan maken .
Met andere woorden, de club te gaan verkennen en tegelijkertijd een beetje te oriënteren op eventuele locaties ‘to do’
Glimlachend stem ik in en ik volg hem gedwee als een lam dat naar de slachtbank geleid wordt………. En zo voel ik me ook.
Vervolg: http://www.xead.nl/dagboek-van-een-hoer-8---deel-3
© madamex
Reacties (15)