Zien en gezien worden. niet alleen belangrijk in het verkeer...........
Vervolg van: http://www.xead.nl/dagboek-van-een-hoer-7-deel2
Lees voorgaande hoofdstukken vanaf het begin : http://www.xead.nl/1-dagboek-van-een-hoer
8. deel 1
Het is Zondag, vroeg in de middag, Het is nog rustig en twee van mijn collega’s en ik kletsen wat aan de bar.
“Zeg moppie, jij kent Cor toch wel ?” Ondanks dat ik met mijn rug naar hem toe zit herken ik mijn baas aan zijn stemgeluid. We zien hem niet zo vaak in de club. Tegelijkertijd kijken we om maar het is meteen duidelijk dat hij het woord aan mij gericht heeft.
“Ja, ik ken Cor wel”zeg ik, hoewel kennen een groot woord is.
Cor is een vriend van de baas. Vijftiger, geen prater en de handige jongen wanneer de elektriciteit uitvalt, het toilet niet wil doorspoelen of iets van die strekking.
“Luister mop, als jij mij een lol doet, of eigenlijk Cor, dan maak ik een deal met je”
Hij fluistert een bedrag in mijn oor wat je normaal gesproken graag in de loterij zou willen winnen.
“Dat kan nooit voor een uurtje aangenaam verpozen zijn” zeg ik onderwijl aanhalingstekens in de lucht tekenend..
“Nee klopt, voor die prijs moet je een daggie met Cor op stap.
Hij wil graag een keertje naar zo’n parenclub, maar in de knappere tenten komt ie alleen niet binnen en in clubs waar mannen alleen wel welkom zijn, komt ie niet aan de bak, snappie?”
Nee eigenlijk niet zeg ik, “Vraag je me nou met Cor naar een parenclub te gaan ?”
Ja, Cor presteert beter onder druk” lacht hij, terwijl ik hem vragend aan blijf kijken. “Hij heb kijkers nodig, vindt ie lekker”zegt mijn baas…..
Ik ben even uit het veld geslagen, en lach voor de vorm , zij het als een boerin met kiespijn, maar even mee.
Nu begrijp ik ook mijn loterijprijs………
Ik aarzel nog een beetje en de volgende troef wordt op tafel gelegd, althans dat vindt mijn baas.
“Je mag Djees (Amsterdams voor Jason) meenemen, hij brengt jullie en wacht buiten. Nou, wat zeg je dervan?
“Heb je Jason wel eens goed bekeken zeg ik, hij ziet er uit als een junk met anorexia. Moet ik me daar beter door voelen?
Hij verzekert me dat Jason een zwarte band in één of andere oosterse vechtsport heeft,- waar ik nog nooit eerder van gehoord heb - en ik voel dat verder onderhandelen geen zin heeft.
Oké, hoor ik mezelf zeggen, zeg maar wanneer dat moet gebeuren dan.
“Nu” zegt hij, “tenminste, zodra Cor der is. Enneh, hij weet van niks hè……. Dus maak er maar wat moois van..... 't is voor ze verjaardag."
Nog voor ik iets kan vragen loopt hij al richting de uitgang, halverwege draait hij zich om en zegt’”Ik regel ’t wel met Djees,…… en weg is ie….
Nadat mijn collegaatjes en ik Cor warm onthaald hebben en hem zijn verjaardagscadeau uit de doeken hebben gedaan, gaan we op weg naar het midden van Nederland waar naar zeggen de mooiste club van heel Europa zou zijn.
Bij aankomst ben ik aangenaam verrast door de drukte op de parkeerplaats. Dit is niet zomaar een clubje ergens achteraf….. Er staan twee parkeerwachten om ons te wijzen waar we de auto nog kwijt kunnen en even later lopen we gedrieën langs het zwembad naar de ingang.
Ik ben zowaar een beetje zenuwachtig. Weet niet goed wat me te wachten staat
Onze gespierde spijker loopt zelfverzekerd op de enorme uitsmijter af.
Het is bijna lachwekkend die twee naast elkaar te zien staan. Timon en Pumba denk ik.
Jason vult iets in en betaalt, knipoogt naar mij en zegt dat hij in de auto wacht.
Cor weet de weg zegt hij en ik laat me door hem naar binnen leiden. Minstens honderd kilometer weg van mijn veilige haven, zo het hol van de leeuw in…….
Op naar het verjaardagspartijtje van Cor en ik ben het cadeautje dat door anderen uitgepakt mag worden………..
lees verder, als je durft : http://www.xead.nl/dagboek-van-een-hoer-8-deel-2
© madamex
Reacties (20)