Soms gebeuren er zoveel dingen tegelijk. Het overzicht is even weg. Je prioriteitenlijst in het geding. Je zit even in het luchtledige niet wetend wat te doen.
Zoveel in één plaatje, zoveel kleuren, zoveel emoties.
Wat veel ineens
Vanmorgen schreef ik een artikel.
http://www.xead.nl/mijn-droom---mijn-samengesteld-gezin
Je schrijft over een droom, een toekomstbeeld. Maar oh wat zou je er al graag midden in willen zitten. Wetend dat je je droom hebt bereikt. Dat je droom ook werkelijkheid is geworden. Iemand wees mij op de fragiliteit van een droom. Zo waar, het is en blijft een droom. Maar ik moet erin blijven geloven. Het is mijn doel waar ik naartoe reis. Het houd me in beweging. Het bepaald mijn keuzes.
Op hetzelfde moment dat ik mijn artikel produceerde. Besloot er ook iemand een kleine droom van mij te verstoren. Het spatte uit elkaar. Hij had besloten zijn droom na te jagen maar met iemand anders. Het lijkt wel mijn lot. Gelukkig liep die kleine droom nog parallel aan mijn grote droom. Ze waren nog niet verweven.
Ik denk aan mijn artikel over mijn lot. Ik denk eraan dat ik schreef dat dit misschien mijn lot uit de loterij was. Maar ik weet ook nog dat ik schreef
is hij al mijn lot
mijn lot uit de loterij
de tijd zal het leren
misschien is hij opnieuw
een klik
om te komen bij mijn botsing
Mijn lot heeft mij getoond
Wat er aan het einde van de rit
op mij wacht
Misschien niet nu
maar ooit
Ik blijf erin geloven. Ik ben een romanticus. Ik wil een romanticus zijn. Het is wie ik ben.
Zoveel ineens
Soms een dag in een rollercoaster, maar ik weet ook aan deze rit komt een eind. Aan het einde van de rit wacht weer de stabiele grond, ik stap uit en plaats mijn beide voeten weer stevig op de bodem.
Maar het is een heleboel voor een dag. Ik voel me even gebroken. Maar zoek de lijm in mijn eigen woorden. Ik plak en knip. Ik word weer rustig. Ik hoor mensen om me heen. Ik zie ze mij waarderen. Ik krijg weer langzaam lucht. Ik trek mijn gordijn weer open en voel de zon.
http://www.xead.nl/mijn-stralende-zon
Ik raak niet opgebrand
Ik laad mij weer op
Aan de stralende mensen om me heen
Soms als je even een flakkerend lichtje bent
Zoek een zon op
Zoek het felle licht
Laat je op tot een laaiend vuur
Word zelf weer een zon
En straal om je heen
Ik lees mijn soms wijze woorden. Ik laad me weer op. Om opnieuw te stralen. Ik wil mensen troosten, helpen, dingen doen inzien met mijn woorden. Dit keer doe ik het bij mezelf.
Ik was zo benieuwd naar de inhoud van mijn droomboot. Zal het niet zien, zal het niet weten. Ik weet dat ik verder vaar, langzaam van hem vandaan. Het was blijkbaar niet de gewenste inhoud.
Mijn kleine droom zo ondergeschikt aan mijn grote droom. Ik kan weer dromen. Heb gewoon af en toe een droom nodig.
Ik haal diep adem en voel de frisse lucht weer om me heen. De lucht is geklaard. Ik ga weer vliegen.
haal dingen uit het plaatje en zie die kleine mooie rustgevende beelden van de dagelijkse dingen om je heen. Fietsende en wandelende mensen in de zon.
Vanmiddag heb ik leuke plannen, ik ga ervan genieten.
© kikafonie
Reacties (7)