Je kan wel gillen........

Ik schrijf zo jullie weten autobiografisch,niet omdat ik zo nodig met mijn snuiter in de the picture wil of in een slachtofferrol

,ach en wee wat zielig te horen...

zeker niet

want ik verzeker je,wanneer je zo in het leven staat je geen tred verder komt,

je gaat zwelgen in zelfmedelijden

,alles draait erom,en je praat er met jan en alleman over die vaak kijken,ach mens dat kan helemaal niet je verzint het

We leven in een maatschappij van huisje ,boompje beestje

en ben je agwijkend kijken mensen schuin en argwanend tegen je aan

en als je leven dan doorspeend is van ellende en tegenslag zie je ze denken,ze zal het er wel naar gemaakt hebben,lok je het niet zelf uit

verzin je dingen niet om aandacht

wat voor aandacht,?

Ik vraag aandacht voor scheven zaken om naderen te behoeden

al ben ik Broeders hoeder niet

Ieder krijgt de lessen die hij of zij nodig heeft om te groeien en op te bloeien

Niet steeds stilstaan en over een geplaveide weg zonder hindernissen gaan

Is droombeld van velemn maar je leert er geen biet van

Soms als ik in mijn bed lig komen herinneringen boven,en rollen de tranen over mijn wangen,ik stop mijn hoofd onder de dekbad en hoop dat niemand inde gehorige flat waar ik woon niest merken.Eerstend het zijn hun zaken niet en zijn zulke klettantes die van een mug een olifant maken middels een mix van verzonnen en gefantaseerde ingredienten

Er werd neerbuigend gedaan over feit dat ik op een camping had gezeten,dan was je een zigeuner en van mindere volk,jaja mensen we gaan weer lekker,maar dat het was als vervangende woonruimte,opstap naar wat anders dat is niet lekker genoeg in de mond liggend

Argusogen word ik bekeken,want ik drink niet,ga niet uit,heb geen partner,nou nou als dat maar goed komt?

Mensen waar bemoeien we ons mee?

,dat is mijn keuze om het leven te leiden na de dood van mijn maatje

Iedereen meent hier alles van mekaar te moeten weten,heb soms zin om te gillen,SODEMIETER OP

Ik leef met mijn hond

Ga niet meer naar de kerk

Ik doe niet mee aan carnaval en zuipfeesten

Maar ben graag op mezelf,lekker fotograferen,fietsen

en nu de hersft er is en eerder donker buiten 's avonds zit ik graag achter mijn pc en schrijf ik in dit blog wat ik denk,meemaak en in de wereld sta

Jij bent jij en niet een kloon van je buren

Heb schijt aan wat de mensen hier in de flat of op dorp zeggen,ik zeg de mensen gedag,schenk ze een welgemeende gulle lach stap in de lift en ga naar boven naar mijn woning

Geen truttig burgerlijk vrouwtje dat precies doet wat anderen doen,nee nee ik trek mijn eigen lijn,mensen in de flat zien afwijkend als niet erbij hore4nd,juist is het een inspiratie van elkaar te leren,als we allemaal identiek zouden zijn,jeemifg wat saai en voorspelbaar

Misschien jonge zielen in vergevorderde leeftijdm,die niet veel gewend zijn of juist er niet mee geconfronteerd willen worden omdat ze zelf veel trauma's hebben opgelopen,

ik denk daarbij aan de generatie die de tweede wereld oorlog heeft meegemaakt

Jong en ouid woont hier door elkaar en vaak niet op een lijn,maar mensen als je in een straat woont is de band soms ook niet hecht onderling

Je kan soms wel janken en gillen als ik dingen zie op de tv en waar mensen dan satirisch mee omgaan,ik denk dan bij mezelf,besef je wel waar je mee bezig bent,hoeveel hartzeer sommige mensen bij zic dragen zonder dat jij en ik dat zien?

Omdat ze geleerd hebben een masker op te zetten en muurtje om zichzelf hebben opgetrokken niet weer gekwets te worden,schijn en uiterlijk bedreigd vaak,wees daar zeer voorzichtig mee

Ik kijk steeds de kat uit de boom en wees op mijn hoede

Scherpe kanten gaan er gaandeweg de tijd wel af maar de littekens blijven je levenlang bij je,

een soort beschermings schild een pantser wat je doet waarschuwen bij gevaar

want je herkent het,en dat zal je niet weer gebeuren

en toch gebeuren dingen weer,schijnbaar,blijkbaar heb je er niet van geleerd en moet je de innerlijke strijd,of strijd met bureaucratie en buitewacht weerom aangaan

Je moet erme leren leven,jaja wat een dooddoener,Je moet er leren mee om te gaan en ervan te groeien in je kracht,je weerbaarheid en immuniteit

Maar wees alert dat je geen negatieve zwartkijker wordt die op alles commentaar en kritiek heeft en iedereen afkraakt,omdat het jou is overkomen,

dat impliceert niet dat iedereen slecht en verderfelijk is,

wel met twee benen op de grond blijven staan en de redelijkhed onder ogen blijven zien

al is dat vaak ontzettend zwaar

Vaak zie je mensen provoceren en uitdagen omdat hen wat is aangedaan moeten anderen ervoor boeten,soort eigen rechtertje spelen omdat ze vaak juridisch hun gelijk niet krijgen of zich geen weg weten met hun opgekropte woede,verdriet en frustraties

soms lopende tikkende tijdbommen,tot de bom een keer barst en dan nog hebben anderen het vaak gedaan

We communiceren vaak te weinig of te oppervlakkig,de bekende small talks,maar echt over je diepste gevoelebns en emoties praten dat is eng en confronterend,dat wimpelen we af

en worden we met de waarheid geconftonteerd uit het zich vaak in schelden,gillen,schoppen slaan,en of weglopen letterlijk en of figuurlijk voor de harde realiteit

Of mensen zoeken hun heil in drugs en of drank,danwel gecombineerd,leven in een roes

Leven gaat zeker niet over rozen en soms wil je gillen en schreeuwen maar er komt geen geluid uit,letterlijk en figuurlijk verstikt

Mensen horen en zien je niet en laten je vallen als een baksteen,want je bent niet gezellig genoeg,saai of te serieus

Tranen branden achter je ogen,verdomme ik wil erbij horen,maar hoor er niet bij,vben op mezelf aangewezen

Dat zijn we in weze allemaal als het erop aankomt

Jouw levenspad en les

soms in stilte of eenzaamheid op jezelf aangewezen ontdekken wie jij bent een time out

Oude zaken loslaten en nieuwe uitdagingen aangaan

Maar ja die duikplank,figuurlijk wel erg hoog en het kolkende water onder je voeten zo eng woest en vol gevaren

blijf je aan de kamnt staan,wortel schieten tot je echt niet emer kan en de tranen uit je ogen je bladeren doen geven net als de bomen in het bos

Zie jij door de bomen het bos nog wel

Giooi jij het bijltje erbij nee

of hak je de dode stammen weg en kijk je met frisse moed naar de horizon

er is nog nooit iemand een berg opgeklommen zonder schrammen aan de ledematen

Het schrijnt,ettert en zweert,pus,overtollige ballast komt naar buiten

laat het vloeien gelijk den tranen uit je ogen

En wat de mensen van je zeggen? dat is hun probleem

Leef je eigen leven

en soms een keer lekker gillen of huilen geeft een enorme opluchting en schept ruimte voor vernieuwing

Zeker met de herfst voor de deur en de balderen valen zal er veel innerlijk strijd zijn  binnen de mensen,van jong tot oud,man of vrouw,het hoort bij het seizoen,bij het korter worden van de dagen

Niest is blijvend en alles is met een rede