Rinkelbell’s…
In de luwte van de wind stond de arrenslee, volgepakt met de vele cadeau ’s. Rudolf de rendier kon niet verder naar het volgende  dorp. De wegen waren zo besneeuwd  en op sommige stukken zakte hij een meter diep. Gelukkig zag hij nog net op tijd de hertenstal. Hier stond hij droog en beschut voor de sneeuw. In de verte hoorde hij rinkelbell's …
Hij wist dat de kinderen op hem stonden te wachten met Voor hem een warme stal en vers eten. Ze zagen hem altijd aankomen en begonnen liederen te zingen. Zijn lievelingsnummer  was jingle-bell’s . Maar zo als het nu was kwam hij te laat. Hoelang zou hij hier moeten staan voor dat hij weer verder kon. De maan scheen fel in de lucht. De sterren flikkerde. De sneeuw bleef maar vallen . Rudolf was het wachten zat en keek eens goed om zich heen . opeens zag hij het…
het  pad wat verlicht was en hem leidde naar het dorp.  Snel kon hij er heen  om te horen hoe de kinderen zongen. De Rinkelbell’s die hingen in  de kerststal. De vreugde en liefde te voelen van iedereen op deze 1e kerstdag.
                
Hierna ging Rudolf de rendier naar  het hoge noorden waar het vaak spekglad was. Daarom kreeg hij leren slofjes aan  om de bevroren wateren te trotseren . In de verte zag Rudolf al het kampvuur branden. Er werden kerstliederen gezongen door de mensen en kinderen.  Voor hem hingen er verschillende Rinkelbell’s in de takken. Maar het mooiste van alles was  het "Mosbed" dat speciaal  voor hem was aangelegd. Heerlijk het zachte mos te voelen onder zijn hoeven  na deze bizarre reis!
De vreugde en liefde tweer mee te maken ook op deze 2e kerstdag met het horen van de rinkelbells in de verte.
fijne Feestdagen en een liefdevol jaar 2017.
Marvak©2016