Public

De stilte...

Weeps with the Wind > Poem

 

Ik ben een stilstaand leven
Heb niemand wat door te geven
Geen kinderen in het verschiet
1 die mij verliet

Mijn naam word vergeten
Voor eeuwig versleten
Wat is het nut van mijn bestaan
Als ik niet gewoon door kan gaan?

Gaan in de zin van ''mijn'' leven
Zoals ''het'' adem mij heeft gegeven
Los van de navelstreng
En dat alles wat ik ben in het leven breng

Zoals bomen, bergen, bloemen en dieren
Niks anders kan mijn leven meer sieren
Het is enkel de natuur wat mijn Hart nog toe zingt
En waar mijn levensle(n)s nog op swingt

Niemand heeft een idee wat ik wil zeggen met woorden
Maar heb ook mijn stille verdriet
Die niemand ziet
Maar dans toch door op mijn eigen akkoorden!

<3

19/06/2016 19:19

Reacties (7) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
1
21/06/2016 23:22
Mooi...heel erg mooi! Ben er stil van.
1
20/06/2016 12:29
Prachtig geschreven.
Zonder oog voor de natuur, is de mens een verloren creatuur
1
20/06/2016 12:11
Prachtig geschreven en wellicht ook nog talent voor boeken schrijven... Echt prachtig!
1
20/06/2016 11:44
prachtig mooi
1
20/06/2016 10:31
Met dit mooie gedicht heb je de stilte en het verdriet enigszins doorbroken.
Compliment daarvoor.
1
19/06/2016 20:58
Rakend geschreven. Komt bij mij diep binnen.......
1
19/06/2016 19:49
Vind het een mooie en indringende van je.