Hoi allemaal,
Gisteren is de mama van mijn beste maatje plots overleden,
ze vocht al zeven jaar tegen borstkanker, helaas was het uitgezaaid over haar hele lichaam :(
Ze had gistermorgen een hele goeie start van de dag, ze zag alles terug zitten want het is niet fair al zeven jaar te moeten vechten tegen die rotte ziekte.
Haar zoon is mijn beste maatje sinds een jaar of tien al, ik leerde hem kennen via zijn zus, we zijn altijd maatjes gebleven, zijn zus liet me vallen omdat ze in een relatie kwam. Hoe vaak hoor je dat niet he ? Helaas maar het is realiteit.
Ikzelf ben gisteren opgestaan met het gevoel dat er iets ging gebeuren die dag, toen ik via facebook een bericht kreeg van mijn maatje of hij mijn nieuwe nr kon krijgen, zei ik tegen mijn dochter, zijn mama is dood ik voel het.
Hij belde me op in tuiten en ja hoor mijn gevoel was realiteit, zijn mama was savonds gestorven, een hartaanval gekregen pppffff.
58jaar is ze geworden, ik wist gewoon niet wat zeggen, de tranen lieten over mijn wangen en ik maar mijn uiterste best doen mijn maatje te steunen, na een uur te hebben gebeld met hem, legde ik de gsm neer en begon opnieuw te huilen, het is zo oneerlijk het leven.
Ik vraag me af hoe steun je iemand op afstand ? Via de gsm of chat op facebook ? Hij wilt alleen zijn maar toch kan hij niet alleen zijn. Ben even teneinde raad, voel me zo machteloos.
Vrijdag wordt ze begraven :( Hij stuurde me al een hele dag smsjes dat hij zijn mama zo mist, hij woont alleen, zijn zus heeft dus een relatie en zijn papa wilt het allemaal alleen verwerken.
Ook al heb ik het zelf niet gemakkelijk in mijn leven, door ziekte, probeer ik er steeds te zijn voor mijn vrienden.
Sorry wilde dit even van me afschrijven.
Reacties (2)