Public

Is dit leven? Of is er meer?

Knokker > Knokkers verhalen

                                        Hoe zou het zijn? Vrij als een vogel?    

                                      

Hallo allemaal,

Ik zit al ruim twee weken ziek in huis. Weer een longontsteking. Deze keer zat alles tegen wat je maar bedenken kon. Drie anti biotica kuren gehad, en twee daarvan bleek ik zwaar allergisch voor te wezen. Ben nu in afwachting van  longfoto nummer drie. Mijn imuunsysteem ligt plat nu. Even naar buiten is heerlijk. Maar ben kapot daarna. Maar elke dag push ik een stukje verder en verder. Net zo lang dat ik weer helemaal daar ben. Ben een vechter, geen opgever. Ik ben een gever en geen nemer.  Ontvangen is niet mijn ding.

 

                                  

 

Maar dat thuis zitten, dan ga je wel nadenken over alles. En ik heb veel om over na te denken. Toen ik op vakantie was beviel de Spaanse mentaliteit mij erg. Rustig aan. Iets wat mij hier maar niet lukt. Hier in Nederland gaat het leven zo snel, te hard. Een snelweg is het leven hier in Nederland. Dat gaat niet goed, en dat moet anders. Benauwend vind ik het. Het is verstikkend, als twee handen om mijn nek. En ik kan het alleen voor mijzelf doen en mijn gezin. En mijn medemens helpen in elke zin dan ook. Luisterd oor, materiaal wat ik kan geven.

Oude kinderkleding doorgeven net als speelgoed, kinderfietsen enz.  Elkaar helpen zouden meer mensen moeten doen. Een simpele groet is vaak al genoeg. Het kost geen moeite. Maar het is een groot gebaar. Maakt niet uit waar je vandaan komt. Een glimlach begrijpt iedereen.

               

                        

Dit is mijn favoriete schilderij van Edward Hopper. Tevens ook mijn droom om deze ingelijst dicht bij mij te hebben hangen. Ik kreeg deze foto ooit eens voor een schrijf opdracht en sindsdien blijft dit kunstwerk mij beinvloeden alsof ik dat ben die op dat bed zit. Heb zelfs boeken over Edward Hopper gekocht.

             

                                                     

Zo ook naar mij eigen toe. Een simpele hallo, hoe voel je je nou? Gaat het alweer een beetje? Wat heeft de dokter gezegd? Ik vond elke reactie bij mijn facebook als een beterschapsgroet, alias een beterschapskaartje. Tot mensen zeiden, dat moet je niet op facebook plaatsen. Sinds durf ik het niet meer. Ik plaats alleen zulke "medische" berichten als het langdurig of ernstig is. En dat was het deze keer ook. Lang en medisch. Waarom ik dan luister naar diegene, durf gewoon niet meer om iemands mening. Iemand die mij goed kent. Ik plaats nooit oooh ik heb een hoofdpijn, of sjesus wat verveel ik mij. Mijn oor jeukt de hele dag al, ik heb echt een bad hairday. Zo iets. Mijn sociale leven is beter als in de persoonlijke zin zeg maar. 

             

                                                

 

Ik zoek al best lang naar de balans. Van alle woorden hierboven. Liefde, buitengewoon top. Avontuur, nooit saai met mij. Creativiteit geen gebrek aan. Gezondheid blijft een mystery. Zelfvertrouwen, GROOOOOM. Loyaliteit, altijd! Wijsheid, ben nog zo jong, nog veel te leren. Intiminiteit, gaat niemand wat aan haha. Innerlijke rust. Bel mij als je het gevonden hebt om te zeggen hoe? Schoonheid, tja dat zit van binnen. Gelijkwaardigheid, heb ik over geschreven.

Plezier, het laatste woord. Ja plezier heb ik op mijn manier. Soms veel, soms tekort. Maar altijd oprecht. 

 

                                      

Mooie afsluiter waar ik zelf van kan leren. Soms is niets zeggen het beste antwoord...

Knuffel allemaal..... Monique.

 

01/11/2015 01:10

Reacties (14) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
02/12/2015 08:30
Beterschap en sterkte toegewenst. Hou vol Monique.
1
01/11/2015 20:30
Lekker jezelf blijven! Dat maakt jij. jij! Veel sterkte toegewenst meis. Tuurlijk knok jij, je hier weer door heen, zo ben jij! XXX
02/11/2015 00:09
Dank je wel Angel...
2
01/11/2015 13:05
Je bent een knokker, blijf die knokker! Laat iedereen maar praten, dat kunnen ze toch niet laten. Wanneer ze in jouw positie zouden zitten, dan was het wel anders. Wij hebben eenzelfde meegemaakt, ons kringetje is heel klein geworden, maar wel met echte vrienden. Mensen die juist vragen hoe het gaat, mensen die weleens iets meer zouden willen weten over je gevoelens. De rest is zo langzamerhand verdwenen, ze hebben afgehaakt, of wij hebben ze zelf aan de kant gezet. Mijn vrouw zoekt de troost in de muziek, jij in dit schilderij. Maar ik denk ook, dat jij je in de muziek ook heel goed kunt vinden, aldus mijn vrouw. Blijf jezelf, trek je van een ander niets aan, laat je leven niet vergallen, doe wat je wilt en blijf wie je bent: een knokker. Sterkte!
1
02/11/2015 00:08
Weer zo'n mooie reactie, warm ben ik van binnen. Ik vind idd troost in muziek. Met name Pink Floyd, of queen. Nog veel meer. Nu luister ik vaak naar Kensington. En dat ontspant. Tijdens dit verhaal had ik pink floyd aan..

Vrienden, heb nieuwe, oude zijn weg. Sommige kom ik virtueel nog tegen. Maar dat is het.. Meer heb ik niet nodig.

Knuffel voor je vrouw, en voor jou ook.


1
01/11/2015 10:45
beterschap en sterkte Monique en gewoon je ding doen ook op Facebook
02/11/2015 00:04
Durf het gewoon niet meer, dus dan maar schrijven. Het is al veel gelezen. Daar ben ik ook blij mee. Voor nu en komende dagen rust rust en nog eens rust... xxxx Love you
02/11/2015 00:43
natuurlijk wordt zo'n stuk veel gelezen komt uit het hart LY2
2
01/11/2015 10:39
Een link naar dit artikel op facebook, waarom niet? zien ze daar ook eens een andere mentaliteit.
Geen 10 reacties op 1 kop of 1 foto , maar een verhaal dat hun een stuk van jou laat zien.
Ik vind dat stukken sterker.
Door te lezen wat een ander meemaakt krijg ik het gevoel meer levens te hebben,die telkens weer waardevol zijn.
Vliegen als een vogel ? misschien mag dat ooit als dit leven een vervolg heeft.
Ik neem ook liever de tijd , rustig aan en kijk eens wat verder. Ook over Edward Hopper even gaan lezen. ik kende hem nog niet en verbreed mijn gedachten als ik voel hoe hij de wereld zag.
Al kreeg ik daarbij een eenzamere indruk, ik begrijp het wel.
Mensen zitten vaak in hun eigen wereld.
Geen probleem als men ook op tijd zich weer open stelt.
Je gezin mag blij zijn met zo`n moeder -)
1
Knokker tegen Josh
02/11/2015 00:02
Wat een mooie reactie, heb het al meerdere keren gelezen. En waarschijnlijk lees ik het nog wel een paar keer. Dank je 1000 maal.
Edward Hopper was net zoals ik mij voel. Eenzaam. In mijn eigen wereld. Maar strijd voor open staan. Helaas komt de longontsteking roet in eten gooien. Maar ik ben al ruim twee weken gestopt met roken, ben in therapie om te worden wie ik werkelijk ben. Ik ben knokker.. en lief wat je zei dat ik een goede moeder ben...xxxxx
1
01/11/2015 10:33
Mooi geschreven.
Heel veel sterkte Monique.
Knokker tegen Berna
01/11/2015 23:55
Dank je wel lieverd. xxx
1
01/11/2015 05:23
beterschap en sterkte is voor je gezondheid wens ik je toe. Meningen van anderen zijn altijd nodig om door je eigen filters heen een eindoordeel voor en door jezelf te laten creƫren, DE verantwoording die wij allemaal persoonlijk in ons leven hebben meegekregen. Wens je ook de rust en het balans toe want daar vind je pas echt de rust die jij persoonlijk als enige persoon bent buiten iedereens mening om alleen jezelf kan geven, het is en blijft in elk detail jouw persoonlijke leven, welke mening er door een ander ook aan je wordt gegeven.

Sterkte!
Knokker tegen Yneke
01/11/2015 23:55
Love you, en dank je wel. Dit schrijven ging vanzelf. Ik waardeer je lieve reactie.