Public

Geslagen door domheid

Kirsti > Persoonlijke verhalen.

Het is weer zover, ik hoor het aankloppen op de open deur. Hoe houden we het hoofd koel, de gedachten op een rij.

Langzaam dwaal ik weer af naar het dal dat doorlopen zal moeten worden om de volgende berg te mogen beklimmen. Het landschap veranderd niet de laatste jaren, al verlang ik zo naar dat vlakke land vol grazende koeien. Maar juist die herkauwende koeien houden me langer in het dal dan de wens van de gedachten. Ik hoor ze blaten, deze ambassadeur van domheid. Maar zijn ze niet slimmer dan wij denken, zetten zij niet juist hun gat in de wind. Mijn kont, in de krib legt me echter geen windeieren. Slecht voorbeeld.

Maar geen goed voorbeeld doet toch volgen als geschoren schapen laten wij allemaal onze baard groeien. De vele ophanden gedragen goden lopen het spuigat uit. Zelfs Boedha kan zijn rust niet vinden en trekt het boetekleed aan waaronder niet te zien is van welke tak van sport hij is. 

Geboren als stier wil ik jagen op elke zuchtige koe, de rode waas verblind me echter voor hun goedheid en kunde. Kon ik, maar gras veranderen in melk, het witte goud of is het inmiddels veranderd in het witte kwaad. Ik lust van de honden geen brood meer. De verwarring maakt meester van het brein. Doorgaan als kip zonder kop zal me toch ergens in rustig vaarwater brengen. Daar waar de woerd de dienst uitmaakt. Driftig tik ik door.

Ik krijg de koe maar niet bij zijn hoorns gevat.

Opeens vanuit de verte klinkt hoorngeschal, de jacht is geopend, de stier maakt geen kans meer op kroost. De slachting is begonnen en nog staan ze met hun gat gericht naar het kwaad, onwetend van wat er komen gaat, nog steeds herkauwend.

De heilige koe is niet meer, het varken is geslacht. Ik zie kop nog kont meer.

Ik ben echt gek op spreekwoorden ze spreken elkaar zo heerlijk tegen, het is een grote oneindige discussie, ze leven op voet van oorlog. Maar ga nou eendjes voeren en laat die oorlog voor wat het is. Als jij niet gaat misschien gaat dan ook die ander niet. Het zijn net de 10 geboden, we kennen ze allemaal en daar blijft het bij.

Het is een kluitje, een klein kluitje in het riet. Wie niet goed oplet ziet het niet. 

Mijn excuus aan een ieder die ik heb beledigd of in een kwaad daglicht heb geplaatst. Mijn excuus dat ik mijn temperament dit keer niet onder stoelen of banken heb gestopt. Ik zit echter midden in een rouwproces, een afscheid van mijn wereldbeeld en in een rouwproces komen diverse fases voorbij en dit is daar één van.

Ga vooral door met wat je aan het doen bent zolang je niet bij de mieren bent, het geeft zin aan het leven. Maar als je goed voorbereidt wilt zijn pas op voor hun  want die is het beste georganiseerde leger  en met veel troepen onderweg.

Morgen stap ik weer met mijn andere been uit bed.

 

 

d0dc017ac04b8d1cc47b5bd0b6a90271_medium.

28/10/2015 15:46

Reacties (9) 

Voordat je kunt reageren moet je aangemeld zijn. Login of maak een gratis account aan.
1
28/10/2015 19:14
Tot morgen!
28/10/2015 19:23
tot morgen :-)
28/10/2015 16:52
Leuk! Maar dat je herkauwende koeien hoort blaten ... dat zal een vergissing zijn. :-)
28/10/2015 16:44
Kan je morgen niet weer met hetzelfde been uit bed komen?
Zinnen zo mooi geformuleerd.
Kirsti tegen Josh
28/10/2015 17:20
hmmm ik weet niet of ik zin heb in dat been Josh, het voelt toch als het verkeerde been. Maar dank je wel.
1
Josh tegen Kirsti
28/10/2015 23:33
Er kwam toch iets goeds uit , je inspiratie voor deze tekst,
Als je nu nog meer van die mooie teksten hebt, mag je natuurlijk ook je goede been gebruiken om uit bed te stappen. slaap lekker
28/10/2015 16:38
Wat geweldig geschreven! Genoten! Mooi gebruik van spreekwoorden, zelf ook weleens gedaan, en het is erg leuk om te doen.
1
28/10/2015 17:20
Dank je wel shasja, ik ben echt dol op spreekwoorden en gezegden al leven ze op voet van oorlog.
1
28/10/2015 17:41
Ik ben er ook dol op. Ja klopt.