Mijn wekelijkse gang door de supermarkt. Niet mijn favoriete bezigheid, maar het is nu eenmaal niet anders. Het leukste vind ik altijd om naar andere mensen te kijken. Er zijn erbij die zo snel mogelijk hun boodschappen bij elkaar proberen te zoeken en hun karretje vollladen. Tussen al die mensen die haast hebben lopen ook mensen die alle tijd van de wereld hebben en juist naar de supermarkt gaan voor een praatje.
Heb jij nog tijd voor een kort praatje in de supermarkt
Vorige week liep ik in de supermarkt en kwam er een vrouw tegen die zo rond de zeventig was. Ze knoopte een gesprekje aan met mij. Uiteraard is dan het weer een van de favoriet onderwerpen even later begon ze over haar kleinkinderen. Ik nam er heel even de tijd voor en na vijf minuten liep ze verder en zei toen dank je wel dat je even naar me wilde luisteren. Dat was eigenlijk ook het enige wat ik gedaan had. Ik had nog wel gevraagd hoe oud haar kleinkinderen waren en hoeveel ze er had maar het was een luek kort gesprekje en ik ging weer snel verder met mijn boodschappenlijst afwerken.
Een stukje verder op bij de groente afdeling waar ik naar een kilo appels zocht zag ik dezelfde vrouw weer. Terwijl ik de losse appels in een plastic zak deed. Zag ik dat de vrouw met iedereen die ze tegenkwam een praatje probeerde te maken.Tot mijn grote verbazing had niemand tijd en waren er zelfs mensen bij die niet op of om keken en ook geen antwoord gaven. Sommige waren te druk met hun telefoon bezig andere waren gewoon te gehaast. Even later was ik bij de kassa al mijn boodschappen op de band aan het zetten toen de vrouw achter mij aansloot in de rij bij de kassa. ik had best veel en ze bood spontaan aan om mij evne mee te helpen. Ze zei jij was net zo vriendelijk om even de tijd te nemen en naar mij te luisteren. Verder wilde niemand met mij praten. Als dank daarvoor help ik je even met het uitladen van de boodschappen. Ik vond het een erg lief gebaar en het enige wat ik gedaan heb is iets wat ik eigenlijk heel normaal vind. Want is het nu zo bijzonder om even een kort gesprekje met iemand te voeren in de supermarkt of gewoon even te luisteren naar iemand?
Reacties (11)
Toen Rik meer dan 20 jaar geleden hier naar de winkel ging, was hij vol verwondering dat mensen zomaar een gesprek aanknoopten met hem :-)
In de streek waar hij vandaan kwam, was iedereen gehaast.
Zelf een praatje aanknopen doe ik alleen als ik mijn vriendin tegenkom. En dan ben je zo een uur verder.
Soms kom je daar namelijk niet weer vanaf zonder onbeleefd te worden. Die ken ik zo langzamerhand wel, en als ik ze naar mij zie kijken ben ik gauw vertrokken.
Even met de buren bijpraten is geen probleem en een praatje over het beste vogelvoer vind ik ook prima. Maar geen luisterend oor voor veelpraters die hun ei kwijt willen, die zoeken alleen maar 'slachtoffers'.
Dan heb je ook nog mensen die mij (her)kennen en 'even' in de rij voor de kassa een gratis consult willen hebben. Die verwijs ik onmiddellijk door naar de aangewezen instantie.
Praatjes dus wél, maar zeer selectief.