
Zoals de golven van de zee bezeild kunnen worden, zo nemen en beheersen wij de emoties van ons leven.
Vanmiddag zat ik een docu uit 1974 te kijken, mijn zoon keek even mee en ontdekte dat sommige oudere mensen van nu er nog net zo uitzien als de ouderen uit 1974. Er kwam een zin in voor die de oudere man zei naar aanleiding van de gevallene in de oorlog en de mensen die hij verloren heeft, zei hij nl; "het besef dat het sterven voor je vaderland lijkt of het nergens toegeleid heeft is zo pijnlijk".
Waarop mijn zoon zei "ja dat vind ik nou ook het moeilijkst van het hele leven om te weten dat je leven stopt bij de dood en dat mijn bestaan geen enkele goede bijdrage tot het leven zou hebben gehad". Ik kijk hem aan en zie een blik in de ogen van een 24 jarige knul die graag ertoe wil doen. Hij wil weten dat zijn leven hier niet nutteloos zou zijn geweest als hij sterven zal. Wat zal ik antwoorden?
"ligt eraan door wat en wie jij je levenswaarde laat bepalen" antwoord ik "en wat jij zelf de waarde vind van het leven".
Ik zie een glimlach om zijn mond verschijnen "inderdaad wie bepaald de waarde van het leven eigenlijk", zegt hij en ondertussen heeft hij mijn denken aangezet.....
-Yneke-
(eigen foto)
Reacties (24)
Jij en je zoon lijken vast op elkaar...
En het is een feit het moment dat je geboren wordt zal je ook dood gaan
Een troost het overkomt iedereen
Dus probeer van ieder moment te genieten
Mijn simpele antwoord, wie zich gelukkig voelt, leeft in balans met zichzelf en zijn omgeving en leidt daardoor automatisch een waardevol leven; wat anderen daarvan vinden is voor die anderen ongetwijfeld waardevol maar voor de persoon in kwestie totaal onbelangrijk.