Het beste van twee werelden, fifty fifty

Ik log in, kijk naar de statistieken en naar het bedrag in de rechter bovenhoek en ik betrap mezelf erop dat ik er om moet lachen.

Het lijkt wel een grens waar ik niet overheen mag om te voorkomen dat ik op uitbetalen druk. De honden in Orasje moeten nog even wachten op mijn bijdrage.

Maar goed, ik wacht het rustig af, ooit zal de dag wel komen en in de tussentijd ga ik gewoon door.

Door met wat? Door met klussen!

Want dat is wat ik tegenwoordig aan het doen ben. Na mijn laatste trip naar Bosnië, eind vorige maand, wist ik het zeker. Terwijl ik daar bezig was met het repareren van hondenhokken, scharnieren, afwatering, hondenspeeltoestellen en ga zo maar door, dacht ik ook steeds na over wat ik thuis ging doen om fondsen te werven voor de pakweg 150 honden die daar zaten en die door ons voorzien worden van eten.

En zou het ook niet leuk zijn om het beeldhouwen weer eens op te pakken en deze zomer weer eens wat creatiefs te gaan doen? En zo begonnen de gedachten en lag ik ’s avonds na te denken over de scharnieren die ik gerepareerd had, en over beeldhouwen.

"Doe je nog wel iets met beeldhouwen", vroeg laatst iemand aan me. Uhm, ja en nee, niet echt met steen, hoewel ik zo nu en dan een steentje graveer, maar het laatste wat ik gemaakt had, en ook erg leuk vond, was een tafel voor de tv, en laatst nog een tafel waarop de hamsters kwamen te staan.

En toen wist ik het. Ik zou niet met steen, maar met hout gaan werken. Hout is overal te vinden, als je eenmaal weet waar je zoeken moet en als ik dan…

En zo ontstond het 5050-concept.

Ik maak iets wat ik zelf leuk vind om te maken, een fruitschaal bijvoorbeeld, en die zet ik op de facebookpagina te koop voor de liefhebber. En van de opbrengst gaat dan de helft naar de honden in het asiel in Orasje, en de andere helft gebruik ik voor de aanschaf van nieuw materiaal zoals lijm, schroeven en spijkers en als het me lukt om geld over te houden van mijn helft (wat hopelijk gaat lukken door zoveel mogelijk materiaal te recyclen en materiaal als hout etc niet te kopen maar te vinden/hergebruiken), dan gaat dat in de pot voor de aanschaf van beter gereedschap zodat ik mijn ‘werkplaats’ kan verbeteren.

Zo gezegd, zo gedaan.

Dus direct na Bosnië, met net 1650 kilometer achter de rug, stond ik mijn zolder helemaal opnieuw in te richten en was ik bezig met het uitwerken van alle plannen. Hout werd verzameld, planken werden bevestigd en de werktafel kwam prominenter op z’n plek. Ik was begonnen.

En nog voordat ik aan de fruitschaal toe kwam, kwam de eerste vraag al, of ik een konijnenhok kom maken ter vervanging van een kartonnen doos. En die kwam er.

En nog voordat die was afgeleverd, kwam de vraag of ik dan ook een tafel kon maken voor in de tuin. En ook die kwam er.

En in de tussentijd probeerde ik dingen uit. Kon ik bijvoorbeeld makkelijk zelf deuvels maken (het antwoord blijkt "Ja" te zijn), of een boomstammetje makkelijk tot een bepaalde maat krijgen? (en ook hierop is het antwoord Ja.

Kan ik de afkortzaag die ik heb, maar die niet goed uitgelijnd is toch zo monteren dat hij wel voldoet? (nog geen antwoord op, ben ik nog mee bezig). En natuurlijk vast de eerste stappen voor de fruitschaal.

Ik ben gestart en ik ben er blij mee! In een schriftje hou ik de ideeën bij die ik al heb, en dat zijn er veel. Een stuk of 35 al. En ik denk dat ik daar niet eens aan toe kom, want voor die tijd ga ik nog even een lounchestoel maken voor een vriendin, en een caviahok voor een andere. O ja, en een kattenkrabpaal-achtig iets. En natuurlijk die fruitschaal.

Soms moet je niet te lang blijven denken, maar moet je gewoon doen.

Fred Steenbergen is beroepsmatig Testspecialist. Zijn vrije tijd gaat grotendeels op aan het vrijwilligerswerk voor Stichting Dierenopvang Bosnië Hiermee gaat hij meerdere keren per jaar naar Bosnië om daar te helpen met het steriliseren van zwerfhonden.

Anderen lazen ook:

	Help met Douwe Egberts punten	Help met Airmiles